Zo'n tien jaar geleden was ik in Lyon in het automatonmuseum. U kent ongetwijfeld het schilderij de arenleesters van Millet uit 1857, in het autmatonmuseum bewegen de arenleesters, ze bukken en rapen de korenaren: sublieme kitsch. Dit vermaak, dit amusement met automatons is verouderd, de enige keren dat we het nog, zo maar op straat, kunnen zien is op een draaiorgel: een pop die met een dirigeerstokje zwaait en een paar bewegende danseresjes. Maar de tijd van automatons is voorgoed voorbij, al zit er op de Boulevard Beaumarchais in Parijs iemand die nog altijd het vak verstaat. Bij toeval vond ik een muzikale automatontrio op YouTube in een Duits museum.