(......) "Wat dacht je toen je de eerste keer een bottleneckgitarist hoorde?"
"Ik hoorde het de eerste keer op een plaat van Robert Johnson en ik kon me niet indenken hoe hij het klaarspeelde. Een man met een vibrato, een snelheid en een trefzekerheid met dat grote ding aan zijn vinger. Loopjes, accoorden, onvoorstelbaar."
"Waar komt de bottleneckstijl eigenlijk vandaan?"
"Waarschijnlijk uit het Caraïbische gebied, van de eilanden toen mensen het idee kregen de gitaar plat neer te leggen en hem met een staaf te bespelen. Misschien dat de hillbillies het overnamen, maar ik denk dat de hawaïorkestjes eerder waren. En dan natuurlijk die oude kerels in Mississippi die geen plectrum gebruikten maar ook niet op de traditionele fingerpickingmanier speelden. Zij ontwikkelden een soort vegende stijl waarbij ze de hele hand gebruikten. Tezamen met de bottleneck die je aan een vinger draagt terwijl je met de andere drie grijpt. Je grijpt trouwens ook met de bottleneck. De hals van de gitaar moet niet te lang zijn en je kunt niet op superlichte rock 'n roll-snaren spelen. Dat werkt niet, die ratelen alleen maar."
"Gebruik jij een echte flessehals?
"Ja, ik heb 'n erg goeie van een azijnfles. Glas is fijn, het is niet zo zwaar als staal. De oppervlakte is ruwer, het metaal is echt glad. Op een electrische gitaar is metaal beter, op een accoustische zoals de mijne, glas."(.....)
