In de aula

 

Vandaag zijn we in deze aula bijeengekomen om het heengaan van Alida Slagter-Metworst te gedenken, een vrouw zoals vele anderen; degenen die achteraan geen zitplaats hebben kunnen vinden nodig ik uit naar voren te  komen, want hier zijn nog enige stoelen vrij, Alida Slagter-Metworst, zoals ik zei een vrouw als vele anderen; ja, gaat u daar maar zitten en zet u uw paraplu maar tegen de wand en toch had zij iets bijzonders. Alida Slagter-Metworst werd geboren in Zaltbommel als dochter van Hermanus Johannes Maria Metworst en Klaartje Bom, beiden reeds lang heengegaan. U kunt u, allen hier bijeen, voorstellen dat het niet gemakkelijk groter worden - of als dat liever hoort - opgroeien, is met een achternaam als Metworst, de keren dat er aan haar gevraagd werd: "Krijg ik nog een stukje?" zijn vermoedelijk niet te tellen, gelukkig gaf haar toekomstige echtgenoot en patissier te Schalkhaar Frederik-Willem Slagter iedereen het nakijken, want hij kreeg het beste stuk van Alida Metworst. Helaas bleef het huwelijk kinderloos doch wel godvruchtig en bij dat laatste mogen we in deze tijd wel even stil blijven staan. Ja, daar op de hoek vindt u nog een stoel vrij. Ik zei reeds Alida Slagter-Metworst was een vrouw zoals vele anderen en toch had zij iets bijzonders, niet dat zij daar op uit was, om op te vallen, verre van dat, daar hield Alida Slagter-Metworst die ons thans ontvallen is niet van. Ook haar echtgenoot Frederik-Willem Slagter die drie maanden geleden heenging was geen bijzondere man, ik bedoel dat geenszins negatief, het is immers een positieve eigenschap; wilt u die rollator even op de rem zetten, want anders rijdt hij tegen de kist,  nee, zowel Alida Slagter-Metworst als haar echtgenoot Frederik-Willem Slagter hebben hun  steentje bijgedragen en wij herdenken hen in stilte en mag ik u nu verzoeken allen  op te staan.

Loc

 

Dit is een raadselachtige foto. Op de achterkant staat - maar niet  in mij  handschrift - "Loc.4531 Driebergen - Zeist 15-8-'52. Deze loc reed toen met de tender van loc 5058. Dit  nummer stond nog op de tender, toen deze foto gemaakt  werd." Mijn speurtocht naar locomotief 4531 loopt al snel vast, want  de serie 4500 bestond slechts uit vier locomotieven. De eerste twee kwamen oorspronkelijk van de NBDS, gingen over naar de SS, die de volgende twee kocht en vervolgens ging het viertal  naar de NS. De  tender is gemakkelijker thuis te brengen, die kwam van het British War Department.

Nagekomen

 

Door onwillige samenwerking tussen computer en blog raakten de afgelopen dagen wat berichten weg- en ondergesneeuwd, zo had het item "Vreemd", waar de man met de rode lakschoenen en de  bastrompet met de lengte van een alpenhoorn, best enige uitbreiding  verdiend. De ophicleide en sarrusophone, beide instrumenten uit de achttiende eeuw worden nauwelijks meer gespeeld, terwijl de saxofoonfamilie van sopranino- tot bassax het wel gehaald hebben. De absurd lange bastrompet is natuurlijk ook een rariteit gebleven, maar de  bastrompet  (foto) niet.  Hier horen we Cy Touff. 

Ook het stukje over de  prentbriefkaart vereist nog enige uitleg: het fietsmuseum in Falmignoul bestaat al lang niet meer,  zelfs het uit de  achttiende eeuw daterende gebouw waarin het  museum gevestigd was is verdwenen.  De getoonde fiets is een tandem, waarbij de voorste berijder het voorwiel aandrijft  en achterste het achterwiel, lastig rijden dus, want ze rijden  onafhankelijk van elkaar.

Prentbriefkaart

 

Nooit gedacht dat ik ooit op een prentbriefkaart zou figureren, maar hier sta ik toch echt rechts naast de eigenaar van een Belgisch fietsmuseum. De foto werd gemaakt door Ernst Niewenhuis toen hij en ik een reportage maakten voor de VARAGIDS in het kader van een bijlage over fietsen. De tocht naar België was niet het enige dat de deden.We bezochten een andere Belg die in plaats van met een ronddraaiend crankstel, de fiets met op en neer bewegende pedalen liet rondrijden, een meneer in de buurt van Zeist had een dergelijk systeem bedacht, ook die werd met een bezoek vereerd. En dan was er ook de tweedaagsefietstocht die Ernst en  ik ondernamen om te zien of je aan de hand van een in de jaren  dertig uitgezette fietstocht rond Zeist diezelfde tocht in de vroege jaren zeventig nog steeds kon ondernemen. Dat bleek te kunnen. Terug naar het Belgisch museum, Ernest Wouters, de eigenaar, bleek een Franstalige Belg met een geweldige verzameling oude rijwielen, waarvan  Ernst een groot aantal foto's maakte. Een paar foto's werden naar Wouters opgestuurd, die er prentbriefkaarten van liet maken en zo belandde ik op een ervan.

Joe Hill

Het lied over Joe Hill is gezongen door Paul Robeson, door Joan Baez en door Bruce Springsteen. Maar wie was Joe Hill? Joe Hill was de in 1897 in 1879 in Gävle(Noord-Zweden)geboren Joel Emmanuel Hägglund,die in 1902 naar de Verenigde Stanen trok en als arme dagloner aan de kost kwam. In 1905 raakte hij als organisator betrokken bij de IWW (Industrial Workers of the World, bovendien werd hij de songwriter van de vakbond. Zijn bekendse lied werd "The preacher and the slave".In 1914 werd Joe - inmiddels bekend als Joe Hill - beschuldigd van moord bij een gewapende overval in Salt Lake City. Diezelfde avond werd hij behandeld voor een schotwond en werd schuldig bevonden. Hij kreeg de doodstraf en werd op 19 november 1915 door een vuurpeloton terechtgesteld. Hij werd een martelaar voor de arbeidersbeweging. Hij was een internationale beroemdheid. Had met de politie gevochten, was in ekaar geslagem en in de gevangenis gegooid. Hij wild tijdens het proces in Salt Lake City zichzelf geen alibi verschaffen om de eer te redden van een vrouw met wie hij in een ruzie was beland en waardoor hij de schotwond had opgelopen. Het lied over hem werd tien jaar na zijn executie geschrevend oor Alfred Hayes en Earl Robinson: "I dreamed I saw Joe Hill last night, Alive as you and me, Says I, But Joe, you're ten years dead.I never died, said he, I never died, said he."

West Coast

Twee Westcoastmusici: Richie Kamuca en Cy Touff in "It's Sand Man".

Quad

De Nash fabriek veranderde nog al eens van naam: van Rambler via Jeffery en Nash terug naar Rambler om als American Motors - na het samengaan met Hudson - te eindigen. Het prototype van de Rambler werd in 1897 in de fietsenfabriek in van Thomas B. Jeffery in Chicago gebouwd. Jeffery, was een in Enegland geboren uitvinder, die sinds 1879 rijwielen bouwde onder naam "Rambler". Hij nam rond 1900 de Sterling Bicycle Company over in Kenosha (Wisconsin) en begon daar samen met zijn zoon Charles serieus na te denken over het bouwen van een automobiel. In maart 1902 verscheen de eerste Rambler-auto op de mark, uit datzelfde jaar, waarvan 1500 exemplaren werden verkocht, waarmee rambler 's werelds op één na grootste autofabrikant werd. dateert het type D uit hetzelfde jaarype C van gebouwd in Chicago in de fietsenfabriek van Thomas B. Jeffery, een in Engeland geboren uitvinder, die sinds 1879 rijwielen bouwde onder de naam Rambler. Hij nam rond 1900 de Sterling Bicycle Company over in Kenosha (Wisconsin) en begon daarna samen met zijn zoon Charles serieus na te denken over de productie van een automobiel. In maart 1902 verscheen de eerste Rambler-auto op de markt: het type C, uit hetzelfde jaar dateert het type D, waarvan 1500 werden verkocht, waarmee Rambler 's werelds op een na grootste autofabrikant werd. In 1913 werd de eerste Jeffery-vrachtwagen afgeleverd, genoemd naar de drie jaar eerder overleden stichter van de Ramblerfabriek. Op 26 juni 1914 gingen ook de personenauto's Jeffery heten en werd de naam Rambler afgeschaft. In hetzelfde jaar verscheen ook de Jeffery Quad, een vierwielaangedreven vrachtwagen. In 1915 werden duizenden van de Quads geleverd aan de Franse en Britse legers. Geadverteerd werd met de slagzin: ' Drives, brakes and steers on all four wheels'. In 1916 nam Charles W. Nash ontslag als president van General Motors en kocht de Thomas B. Jeffery Company om vervolgens auto's onder eigen naam te gaan produceren. In 1918 bouwde Nash 11.490 vrachtwagens en werd daarmee 's werelds grootste vrachtwagenproducent.

Vreemd

Vreemde instrumenten

Tweeasser

Een tweeasser met twee achterwagens op een enkelsporige buitenlijn in de buurt van Ostrava in 1984. De motorwagen dateert uit 1951 en werd geproduceerd door de Nationale Gottwaldfabrieken in Brno (Klement Gottwald, medeoprichter van de Tsjechoslowaakse communistische partij, was destijds president van Tsjechoslowakije), de electrrische installatie kwam van Brown-Boveri. De bijwagens dateren vermoedelijk uit 1943 en werden eveneens in Brno gebouwd. Posted by wimbloemendaal.com at 7:22 AM

Terug gevonden

Op 21 december 2011 schrfeef ik dit: Muziek en nog iets Vorige week vrijdag kreeg ik een stapeltje Doctor Jazz Magazines, in een daarvan - het nummer van september 2010, behorend bij een artikel over de clarinettist Jan Morks - stond onderstaande foto, die een flink aantal herinneringen bij mij opriep.

Ik zat van 1953 tot 1958 op de Rijkskweekschool aan de Koningin Emmakade in Den Haag. Een paar klassen lager zat Jan de Boer en samen met hem kreeg ik het idee, om na de mislukte Hongaarse opstand van 1956 een in een Schevenings hotel verblijvende vluchtelingen uit dat land, Nederlandse les te gaan geven. Dat was achteraf gezien een veel te ambitieus plan en dus besloten we de vluchtelingen in ieder geval een plezierige avond te bezorgen in de aula van onze school. We gingen naarstig op zoek naar amusement. Ik had gehospiteerd in de klas van de echtgenotevan de drummer van "The Dutch Swing College Band" André Westendorp en besloot haar te bellen met de vraag of de DSC gratis zou willen optreden, zij verwees me naar banjospeler Arie Ligthart, die ook de zaken van het orkest afhandelde. Nu ik erop terugkijk, moet ik vaststellen dat het van lef getuigde om Nederlands beste oude-stijl-jazzband uit te nodigen. Maar Ligthart zegde toe om voor een kruik jenever op te treden, alhoewel de geplande avond precies op zijn verjaardag viel. Natuurlijk moest de aula worden aangekleed. Samen met een Hongaar Ernő (zijn achternaam ben ik vergeten) toog ik aan het werk. De schildering achter "The Dutch Swing College Band" is van mijn hand. Het bijschrift bij de foto vertelt me dat het optreden op 1 maart 1957 was. Op de foto: v.l.n.r.: Wim Kolstee, trombone; Bob van Oven, bas; Wybe Buma, trompet; André Westendorp, drums; Jan Morks, clarinet; Arie Ligthart, banjo en Joop Schrier, piano. Van het optreden herinner ik me weinig meer, behalve een buitengewoon fraaie clarinetsolo van Jan Morks in "Three Little Words". Vorige week vond ik het ontwerp voor de achtergrond terug.

1934

Een opname uit 1934 van Austin Coleman. Alhoewel gerangschikt in een serie opnamen van proto-rock 'n roll is voor mij opvallend voorsl door het obsederende trommelwerk hoe Afrikaans het allemaal klinkt.

Jaren 60

>

Wien-Pressburg

Tram 57 in dienst in Brno, maar oorspronkelijk rijdend voor de L.W.P. (Localbahn Wien - Pressburg) gebouwd in 1912 door de Staudinger Waggonfabrik in Stauding (thans Studénka) met een electrische installatie van A.E.G.-Union in Wenen.

Openbaar Vervoer

Onlangs vernam ik dat slechts weinig bejaarden gebruik maken van het zogenaamde openbaar vervoer, zulks bevreemdt mij allesbehalve en ik zou de hoogmogenden in deze sector dan ook willen adviseren op de ingeslagen weg voort te gaan, want hoe minder bejaarden hoe sneller openbaar vervoer, immers iemand van achttien is sneller ter been en stapt dus sneller in en uit dan iemand van achtenzestig, verder zal, na de afschaffing van de loketten en het gedwongen reizen met de OV-chipkaart, de verdere ontmenselijking - denk aan de mogelijke verdwijning van de conducteur uit de trein - een bijdrage kunnen leveren aan het weren van bejaarden uit het openbaar vervoer, bejaarden dienen thuis te zitten achter de sansevieria's of één of ander ander gewas en hun lokale dagblad door te nemen om zo doende te ontdekken waar de eerstvolgende bingoavond wordt georganiseerd, waar zij zich met gebruikmaking van een rollator heen dienen te bewegen. Drs. Barend-Otto ter Vloot, Steenwijkerwold

Na

  Soms tekende ik na. Hier een aantal nagetekende dieren.

Tomas

In 1991 was ik drie weken in Praag. Ik ontdekte dat op een zondagmiddag het trammuseum open was, toog er heen en raakte in gesprek met een Tsjech, die me aanraadde het technisch museum in Brno te bezoeken. Op een woensdagochtend ging ik met mijn vrouw met de bus naar Brno, na veel gevraag, belandden we in een verre buitenwijk in het museum. Er waren geen bezoekers, alleen een paar lokale enthousiastelingen. Een ervan stortte zich ogenblik op ons, hij sprak Engels. Tramengels wel te verstaan, zodra ik maar een ogenblik probeerde een gesprek met een ander onderwerp te voeren, stokte het. Ik raakte vermoeid, want een halfuurdurende uitleg over een bepaald tram vind ik eigenlijk wat veel. Mijn vrouw had echter geweldig plezier en haar kreet "Yeah, that serves you right", werd bij elke wanhopige blik van mij herhaald. Ik heb Tomas, want zo heette mijn privérondleider, later als dank een boek over Nederlandse trams gestuurd, waarop ik prompt een aantal foto's kreeg van Tsjechische trams.

PCC-cars van het type T1 werden van 1952 tot 1959 gemaakt door CKD-Tatra, dit is nummer Plzn 115 op 4 april 1987, de laatste dag dat hij in die stad dienst deed.


PCC-car T2 Plzn nummer 148, die er op 4 april 1987 nog precies zo uitzag als in 1961, toen hij de fabriek verlaten had.


Aan het eind van de jaren zeventig werd een aantal T2 's verbouwd. Nummer 1413 van Brno op 11 maart 1958 uit dienst genomen, in 1979 verbouwd, deed tot 1 augustus 1990 dienst.


De succesrijke T3, werd van 1962 tot 1987 gebouwd. Ze werden o.a. geëxporteerd naar Duitsland, de Sowjet-Unie en Roemenië. Bovenstaande foto van de Praagse 6902 werd op 9 september 1988 genomen.. Precieze data en nummers komen uiteraard van Tomas.

 

Marion

Soms  waren het maar wat krasserijtjes, vermoedelijk gemaakt tijdens een langdurige vergadering, waarbij mijn handen iets te doen moesten hebben. Een andere keer was het serieuzer en portretteerde  ik een vriendinnetje: Marion.

Achterkamertjes

Weet u nog? Het zou allemaal anders, opener, minder geheimzinnig gaan na de verkiezingen. Geen achterkamertjespolitiek. Hebt u het gemerkt?

Savoy

 

Een plaatje uit de tijd dat er nog geen sprake was van een Tsjechië en een Slowakije, de foto van tram 44 dateert van 6 augustus 1989 en werd gemaakt in wat nu de Slowaakse hoofdstad is, Bratislava. De in 1940 gebouwde tweeasser rijdt niet op normaalspoor, maar op meterspoor en maakte deel uit van een serie van vijftien. Savoy is een befaamd restaurant in Bratislava, maar niet de naamgever van "Stompin' at the Savoy", want dat hotel staat in New York.

Jo Jones 2

 Jo Jones in 1941 bij
het orkest van Count Basie

Jo Jones

 

Jo Jones op drums  in "Caravan".

Vreemd

 IETWAT VREEMD IN HET HOOFD?

Bathtub

 

 

 

  Het was eind jaren tachtig afgelopen met het in 1954 door samensmelting van Nash en Hudson ontstane merk AM - American Motors  - toen Chrysler, dat het alleen maar om te doen was de Jeepdivisie in  handen te krijgen, AMC overnam, nadat een aantal jaren Renault een forse vinger in de pap gehad had. In 1948 borduurrde ook Nash in Kenosha (Wisconsin) op vooroorlogse producten (zij het dat een achtcylinder uit het leveringspakket verdwenen was), waar pas verandering in kwam toen in dat jaar de "Airflyte" werd geïntroduceerd, weinig vleiend door het Amerikaanse publiek "the rolling bathtub" genoemd.

Hudson, ooit in de jaren twintig op de derde plaats qua best verkochte merken in de Verenigde Staten, toonde in 1948 een nieuw model de "Commodore", ook met een bijnaam, "step-down", omdat de vloer flink lager was dan de drempel. In 1948 liepen 117200 van de band, in 1949 159100.

Schetsje

 

Op elk klein blaadje papier tekende ik Soms werkte ik de tekening uit, soms  liet ik het bij een schetsje.

Nummer 6

 

Nummer 6 van  een tweetal motorwagens in 1904 in Brno gebouwd door  de Brünn-Köningsfelder* Maschinenfabrik van de Maschinen und Waggonbaufabrik A.G. in Simmering, de electrische installatie kwam van de Österreichische  Union Elektrizitätsgesellschaft in Wenen.

*Brünn = Brno, Köningsfeld = Anenská Studánka.

Tekening

Ik heb mijn jeugd tekenend doorgebracht. Dat ik er in een werkend leven nauwelijks iets meegedaan heb,  was een gevolg van het feit dat mij in het ouderlijk huis werd duidelijk gemaakt dat er geen droog  brood mee viel te verdienen en dus werd ik onderwijzer. Dat bleef ik niet lang. Bijgaande tekening moet eind jaren  vijftig gemaakt zijn.

1900

 

Brno's oudste electrische tram uit een serie van 42 motorwagens  gebouwd door de Grazer Wagen- und Waggonfabriks-Actien-Gesellschaft in  Graz met een electrische installatie van de Österreichische Union Elektrizitäts-Gesellschaft in Wenen en in dienst gesteld door de Gesellschaft der Brünner Elektrische Straßen Bahnen G.B.E.S.

Hitparade

1. Het Christelijk-Gereformeerd Knapenkoor "HOUTIGEHAGE" o.l.v. Paul Boshut "CIGAREETS AND WHISKEY AND WILD, WILD WOMEN."

2. Dilan Yeşilgöz & haar VVD-ertjes: "IK HEB ZO'N EERBIED VOOR DE KIEZERTJES."

3. Groot Drents Gemengd Obstipatiekoor met een selectie  uit de musical "OH HOLY  SHIT".

4. Oud-Hollands Koperkwartet (2 cornetten, 1 saqueboute, 2 hoorns): "HAASTIGE SPOED IS ZELDEN GOED".

5. Geert Wilders & de Habbekratsers: "IK BEN ZO BLIJ DAT MIJN NEUS RECHTS ZIT".

6. "GRAPPENHAUSER HOCHZEITSMARSCH" door het Ehemalige Corona Orchester mit Refrain Gesang von  Mark und Hugo Dunkelrot.

7. "MOSCOVIDISCHE NÄCHTE"  door Die Novichockers o.l.v. Wladimir Putin

8. Rutte's Original VVDixielanders "FUCKINATION STOMP".

9."WOPKE, WOPKE KRIJ IK NOCH 'N SLOKJE EN 'N TUUT FAN DIJ?" door Wopke Hoekstra en de Trije Brusselse Bargjes.

10. Thierry en de Podettekes: "FAECILIA, FAECILIA, IK ZIE U O ZO GAARNE".

11. Caroline v.d. Plas & Mona Keijzer  met de Boertjes van Buut'n: "STRONT, STRONT, HEiLIGE STRONT".

12. Pimpo (Dion Graus) and his Wardens: "D' EER IEST MIENE 'ERDERS'OND, WANT IK 'EB GEEN EER MENEER".

13. Ronald Plasterk en de Bonairkes: "DAS WAR EINMAL UND ES KOMMT NIIE WIEDER".

Caroline (nee, niet die!)

 

De nadruk in het technisch museum in Brno ligt op trams. "Caroline" uit 1889 (foto) is een tramlocomotief  gebouwd door Krauss in Linz. Georg Krauss (1826-1906) werkte na zijn studie bij Maffei in München en vervolgens bij de Beierse staatsspoorwegen en de Zwitserse Nordbahn voordat hij locomotieven ging bouwen. "Caroline", oorspronkelijk in dienst van de buurtspoorwegen van Brno, was in de jaren negentig aanwezig op een stoomevenement van het spoorwegmuseum in Utrecht.

Wilders

 

Voor we ons naar de Maagdeneilanden bewegen, eerst aandacht voor ons dagelijks Olga Lowina Contest, waarbij luisteraars hun favoriete jodelplaat kunnen nomineren. Vandaag is dat Oesch's die Dritten met de "Ku Ku Jodel", gekozen door Hein Wilders. "Goedemorgen meneer Wilders. En om maar met de deur in huis te vallen: familie van?" "Wat zegt u?"  "Bent u familie van Geert Wilders?" "Ik kan  u heel slecht verstaan." "Ik vroeg of u familie bent van Geert Wilders." "Nee, die jodelt  niet, ik trouwens ook niet. Maar... waarom vroeg u dat?" "Omdat u ook Wilders heet!"  "Wat zegt u?'  "Omdat u ook Wilders heet." "Ja, mijn vader zat op  de lagere school bij Caroline van der Plas in de klas." "Maar dat vroeg ik niet. Ik wilde weten of u familie was van  Geert." "Geert wie? Mijn vader heet Henk. Voluit Hendrik." "Is uw vader familie van  Geert Wilders?' "Waarom wilt u dat weten?' "Om dat u en uw vader natuurlijk ook Wilders heten."  "Wat zegt u?" "Ik dacht dat omdat u Wilders heet, u familie van  Geert Wilders  kon zijn." "Maar dat heeft toch niks met jodelen te  maken en daarover zou ik gebeld  worden." "U kunt nu luisteren naar de favoriete jodelplaat van Hein Wilders."

Europa

 

Sinds gister een aantal tekeningen teruggevonden uit de jaren vijftig  en zestig, soms een aantal krabbels op één stuk papier, een andere keer de voorpagina van een blad met een gedrukte  tekening van mij, zoals deze: Europa op de stier.

Wat eerst?

Tjabbe-Frans Smuidkewer wilde de hand aan de ploeg en aan zichzelf slaan, alleen was hij de juiste volgorde vergeten.

 

La-la-la

 

Het is, ik geef het toe, zelfs op pinkstermaandag, even wennen wanneer je het voor de eerste keer hoort: shape note singing. In dit geval in een kerk in Henagar, Alabama. Voordat de tekst van het lied wordt gezongen, wordt eerst  zoals gebruikelijk, met la-la-la  ingezongen.

Rotterdammers

 

Uit Doezum (Groningen) kreeg ik deze foto van een Haagse tram toegestuurd. Een uitzonderlijke tram, want hij begon als Rotterdamse tram, maar toen  de HTM na de Tweede Wereldoorlog een tekort had aan materieel schoot de RET te hulp en leverde een serie motorwagens, de 171 tot en met 184. In Den Haag  werden ze heel toepasselijk "Rotterdammers" genoemd. Ze waren gebouwd door Allan,  de 1971 tot en  met 1977 in 1914 de 177 tot  en met 184 in 1921. De kwamen in augustus  1946 bij de HTM in dienst, de eerste verdween  in 1948, de laatste in 1955.

Barracuda

 

 

Een RAF-vliegtuig zonder naam in de Player's serie van vlak voor de Tweede Wereldoorlog. Een beetje een raadsel, want het is zeker geen "Firefly". Ik houd het op een prototype van de "Barracuda", die had namelijk, nadat eerst een Rolls-Roye "Vulture' 24-cylindermotor was geïnstalleerd, een 30-cylinder Rolls Royce "Merlin" (en later een 32-cylinder "Merlin"). Het enige probleem blijft de staart, die had een heel kenmerkende vorm, maar zo lees ik in Jane's: "The proto type Barracuda had an unbraced tailplane in-line with the top of the fuselage but in the production Barracuda 1 the tailplane was raised to its present position near the top of the fin clear of air disturbed by the wingflaps".

 staart van de productie "Barracuda"

Op de achterzijde van  het plaatje staat:

"This is a low-wing monplane, built by the Fairey Aviation Co. Ltd., and fitted with a Rolls-Royce "Merlin" engine. It has not yet be named. It is a two-seater aircraft with monocoque fuselage, metal-skinned wing and tail surface, and fabric-covered control surfaces. There is a retractable Oleo-pneumatic undercarriage. The wing span is 47 feet 4 inches. This aircraft is similar in construction to the Fairey "Battle", but is smaller in size and weight, and should therefore improve substantially on the "Battle's" performance.

Hayden

 

Geen ene sodemietuch

Ach, de jaren zestig, toen elke Haagse straat zijn eigen beatbandje had en de Laan van Meerervoort, want die is erg lang, minstens zevenentwintig. Eén ervan was de Barracuda Boys. Ze werden gemanaged - want een bandje dat wat wilde voorstellen had een manager - door een buurman van één  van de Boys, die iets van muziek wist, want hij hield  van opera en zijn echtgenote had in een recent verleden drie maanden zangles gehad van Bep Vochterdrop in Hilversum. De manager, Arie Bekouchgaander, had vijftien brieven verstuurd aan Skip Voogd (AVRO) en dertien aan Herman Stok (VARA) om aandacht te vragen voor de  uitzonderlijke muzikale kwaliteiten van het viertal dat hij onder zijn hoede had en waarin hij keer op keer meldde dat de Barracuda Boys al een succesvol optreden achter de rug hadden op het jaarfeest van een Muloschool in Nootdorp en binnenkort ook gingen musiceren in de kantine van de rolschaatsbaan aan de Laan van Poot. Bekouchgaander had aan elke brief een foto toegevoegd waarop Henk "Momser" van Sneuteren, gitaar; Jimmy "Onky" Merommes, gitaar; Flip "Snops" Palderaffes, basgitaar en diens broer Siem "Birdybird" Palderaffes, drums voor een PCC-car van de HTM waren vereeuwigd. Aan de laatste vijf brieven, zowel aan Voogd als aan Stok, had hij eveneens een postzegel voor antwoord bijgesloten, maar desondanks had hij niets teruggehoord.

Momser - want Bekouchgaander stond er op dat de Barracuda Boys elkaar met hun  bijnamen aanspraken - was de zanger van het kwartet en schreef - want ook daar stond Bekouchgaander op -  de zogenaamde eigen nummers. "Want als je iets wilde "berèkuh" in de beatmuziek, dan moest je "èguh" nummers hebben", was zijn credo. Dus zwoegde Momser avond aan avond met  een Engels woordenboek op schoot aan eigen werkjes. Over een ervan was hij tevreden en Bekouchgaander had zelfs gezegd dat ze daar een proefopname van zouden moeten gaan maken, die hij vervolgens naar Hilversum kon sturen. Het nummer  heette "Mayhem in Main Street". Het woord mayhem had  Momser gevonden toen hij een liedje  over "Love in May" had willen schrijven, maar dat idee ogenblikkelijk had verworpen toen hij mayhem had gevonden. Het liedje begon zo: "I am walking, walking, walking, when I saw you, walking, walking, walking and there was mayhem in my head." Het eerste "walking" zong Momser alleen, voor het twee en derde 'walking waren Snops en Birdybird, in casu de broers Palderaffes verantwoordelijk. Op aanraden van Bekouchgaander had Momser ook een brief naar Hitweek  geschreven, niet onder zijn eigen naam, maar als John Struyksman waarin deze schreef dat hij een opvallend bandje had ontdekt  in de Haagse popscene: The Barracuda Boys en dat hij voorspelde dat die beatgroep het nog ver zou brengen en dat hij gehoord had dat er zelfs contacten waren met een  Engelse zeezender.

"Kèk", zei de heer Bekouchgaander tegen de Barracuda Boys: "'t Is een aachdich nummech, maach ech ontbcheekt wat an, ech is geen gimmick en goeie nummechs hebbuh 'n gimmick, weet je wel?""Gohfechdomme", dacht Momser, "heb ik èndeluk 'n goed èguh nummech geschewuh, begint die sak ovech 'n gimmick!" "n Gimmick kent 't hele vechschil makuh of  je 'n hit heb of geen hit" vervolgde Bekouchgaander, "en wij willuh toch allemaal 'n hit of  niet, weet je wel? Daachom stelt ik vooch dat as Momser de eechste keech 'walking' zingt, we daach 'n tuba ondechsettuh, die de viech eechste notuh speelt van 't Tocheadoochlied, dat speelt-ie eechst pianissimo en dan as 't lied vochdecht hoe langer hoe hachduch tot fochtissimo. Kek, jongus das is 'n moaie gimmick, daach lusten de mensuh wel pap fan, weet je wel!" Onky, Snops en Birdybird waren het zonder slag of stoot met de heer Bekouchgaander eens, bovendien wist Onky het verschil 't niet tussen pianissimo en fortissimo. Alleen Momser keek bedenkelijk, wat had een tuba in de  beatmuziek te zoeken. "Toch geen ene sodemietuch!"

 

2CV

Het idee was: "vier wielen onder een paraplu, in staat om vier personen met vijftig kilo bagage met een snelheid van 50km/u te vervoeren". Helaas is slechts een deel van de oorspronkelijke carrosserie van deze oer-2CV bewaard gebleven. Ik zag hem een paar jaar geleden in het prachtige automuseum in Rochetaillée-sur-Saône vlakbij Lyon. Hij werd voor de Tweede Wereldoorlog in deze staat gebruikt om Michelinbanden te testen in Clermont-Ferrand.

Dit prototype van de 2CV uit 1938 is niet bewaard gebleven, er werd destijds geëxperimenteerd met twee verschillende motoren: een twee- en een viercylinder.

Dit complete prototype eveneens uit 1938/'39 werd in 1970 volledig gerestaureerd in de oorspronkelijke staat. Het is een klein wonder dat deze wagen uit een pré-serie van 250 exemplaren nog bestaat, want in 1948 had de hoogste baas van Citroën, Pierre Boulanger, opdracht gegeven alle prototypes te vernietigen. Ze waren voorbestemd om op de Salon van 1939 te worden voorgesteld, maar die vond vanwege de oorlog nooit plaats. De prototypes hadden een watergekoelde 2- of 4cylinder motor.

In 1948 stond de 2CV voor de eerste keer op de Parijse Salon, de motorkap bleef gesloten. Maar het was een publiek geheim dat er een luchtgekoelde tweecylinder met een inhoud van 375cc onder stak. Herkenbaar zijn die eerste 2CV's aan de lichtjes op de spatborden.

Islands

 

"Song of the Islands", eerst zoals het  in  Hawaii klinkt,  door Led Kaapana (foto), daarna zoals het door Louis Armstrong in 1930 met een orkest werd opgenomen. Een orkest met violen!

Hongarije

 

Hongaarse zigeunermuziek door Kalyi Jag

Ventoux

 

Of de mobile leeuwtjes ooit  de Mont Ventoux opgereden zijn betwijfel  ik, maar ik heb de Tour de France maar één keer voorbij zien komen en dat was in Parijs op de Place de la Bastille, dus niet tussen waanzinnigen op een berg en daar waren ze wel degelijk: de leeuwtjes van Le Credit Lyonnais, sponsor van  de gele trui.

Arik

  

Arik Einstein  (1939 -2013)

Stoom

Op zaterdag  8 juni vieren Hilversum, Baarn, Amersfoort,  get Spoorwegmuseum, Ns en ProRail het honderdvijftig jarig bestaan van de Oosterspoorlijn en dat wordt gevierd door o.a. met een stoomlocomotief te rijden. En daar begint het bedrog, want  de Duitse stoomlok is er één  uit de serie 23, gebouwd tussen 1950 en 1959.

Ronnie

 

 verschtopt gemouch

Caval

 

Muziek uit  Moldavië op een caval , een herdersfluit.