Woningkrapte

Er waren te weinig woningen, mensen maakten kippenhokken tot hun woning, dat was in de jaren vijftig, het werd niet beter, de jaren  zestig kwamen en gingen, de jaren zeventig kwamen en gingen en op 30 april 1980 klonk de kreet "Geen woning, geen kroning",  het werd duidelijk: er was woningkrapte en die was er en bleef er. Toen kwam Sint Geert uit Venlo, hij wist de woningkrapte te duiden, hij wist wat de oorzaak was. ASIELZOEKERS.  In 1950 was er geen asielzoeker te zien. In de jaren er na evenmin. Maar Sint Geert uit Venlo vond het plezierig en adequaat  een minderheid de schuld van de woningkrapte te geven. Zo zit de wereld in elkaar: geef een minderheid de schuld van eigen falen en het volk loopt er goedgelovig achteraan. Sint Geerts hogepriesteres, ene Marjolein Faber belooft het hardste asielbeleid ooit, wedden dat de woningkrapte niet wordt opgelost, maar de haat tegen asielzoekers flink omhoog gaat.