Ik ben van de lichting 59-1. Voor de laatgeborene lezers van dit blog: ik kwam in februari 1959 op om mijn dienstplicht te vervullen. Ik kreeg in de kazerne in Vucht een uniform, maar moest de eerste dagen op mijn eigen schoenen leren marcheren, want mijn maat bleek niet aanwezig, daarvoor kreeg ik trouwens wel een vergoeding van tien cent per dag. Ik leerde een uitspraak van woorden die me in het begin onbekend in de oren klonken: "Geeeeeeeeeef (pauze) Akt" en "Plaaaaaaaas (pauze) Ust (pauze) Ust. Ik moest daar aan denken toen ik zo'n drie weken geleden in Oost-Uzbekistan was en een lokale kolonel over een kazerneterrein hoorde brullen: "Fontaaaaaaaaan (pauze) El".
