Het is natuurlijk overal geprobeerd en al veel eerder dan pas na de
Tweede Wereldoorlog: een autobus op rails. Prima idee, maar er is een
maar, want je hebt of een keerdriehoek nodig of een draaischijf, want
een bus rijdt nu eenmaal niet van B naar A achterstevoren terug. In 1946
koos de SNCF voor een autobus van de firma Floirat in Saint-Denis
gebouwd op een vrachtwagenchassis van Bernard met een dieselmotor van
dezelfde firma. In de praktijk bleek de autobus op rails zuiniger dan
een autobus op de weg, de Floirat op rails gebruikte per 100 km twee
liter dieselolie minder en er was een ander voordeel: de Floirat op
spoorstaven kon een aanhanger meenemen. Er werden twee prototypes
gebouwd en vervolgens een kleine serie van acht stuks. Van de bij de
railbus passende aanhanger werd één prototype gebouwd en vervolgens zes
aanhangwagens. Het succes was dusdanig dat Floirat volgens hetzelfde
principe railbussen bouwde voor Madagascar en Réunion.
