In 1948 rolden de eerste echt nieuwe Amerikaanse auto's van de band. Bouwjaar 1949, want bouwjaar en kalenderjaar liepen niet synchroon. Tot dan was er voortgeborduurd op vooroorlogse vormen: een gewijzigde grille, een stadslicht iets hoger of lager, een ander metertje in het dashbord en dergelijke, werden voldoende geacht om het verschil tussen een auto van 1940 en 1946 duidelijk te maken. Maar voor het bouwjaar 1949 werden compleet nieuwe carrosserieën ontworpen. Van vooroorlogse verticale vormen schakelden de Amerikanen over op horizontale. Dat proces had in Europa al eerder plaatsgevonden en vooral Franse carrosseriebouwers hadden veel schoons gewrocht. Maar hun Amerikaanse collega's bleken daartoe niet in staat. Opgeblazen voitures, vijftig jaar eerder obese dan een groot deel van het Amerikaanse volk nu.
Het kwam van de tekentafel, het werd gebouwd en het werd alsmaar erger. Staartvinnen: klaarblijkelijk ontleend aan een successtuk uit de vliegtuigbouw in de Tweede Wereldoorlog: de Lockheed Lightning. Voor de kleuren ging men te rade in snoepwinkel. Kortom fraai is anders, maar er is een categorie Nederlanders, die zulk bewield straatvuil nog altijd fantastisch vindt en met kortgeschoren kop, de confederate vlag aan de antenne of op de bumper en een gat in het uitlaatspruitstuk over de vaderlandse wegen gorgelt.
