Behalve voor de door A.McL. aangeboden Londense taxi ben ik te lang voor nog veel meer automobielen. Dat ik in jeugdige onbezonnenheid ooit dacht een rondje Zandvoort in een Cooper-Norton (foto) te kunnen rijden is achteraf gezien buitengewoon dom, maar dat ik zelfs als bijrijder geen plaats vond in de door mijn goede vriend U.D. gereden Jaguar XJS 12 cylinder is merkwaardig. Ik pas uitstekend in een aantal Franse voitures en de Fransen lijken me toch kleiner van gestalte dan de Britten. Waarom wel achter het stuur van een Citroën Dyane en niet achter dat van een MGB GT? De Britse autoindustrie zou veel uit te leggen hebben, als ze niet reeds lang geleden op de fles was gegaan. Mijn lengte speelt me voortdurend parten. Uit statistieken begrijp ik dat de Nederlanders ten opzichte van andere volkeren lang zijn. Dat zou je, wanneer je in sommige vaderlandse spoorwegwagons plaatsneemt, niet zeggen. Ook wanneer je boven de 1 meter 90 de lucht ingaat, zit het alleen maar tegen: de KLM zou er goed aan doen een E aan zijn naam toe te voegen. Begin 2000 vloog ik van St.Paul/Minneapolis naar huis met de KLEM, tenminste dat poogde ik. Maar het toestel was weer eens overboekt en ik kon een gratis hotel en nog het een en ander krijgen als ik achter wilde blijven. Daar had ik absoluut geen trek in. Van een plaats waarop ik mijn benen enigszins kon strekken was uiteraard geen sprake. Want de KLEM doet anders dan Air Canada net alsof lange mensen niet bestaan. Toen we eenmaal in de lucht waren trachtte de voor mij gezeten dame met de rugleuning van haar stoel mijn knieschijven te splijten. Ik maakte bezwaar en tot mijn verbazing werd de dame naar de businessklas geleid. Want zo gaat dat bij de KLEM, wie het meest misbaar maakt wordt opgegreed, of hoe zulks ook mag heten. Thuisgekomen heb ik bij de afdeling klantenservice van de KLEM mijn beklag gedaan en tot mijn verbijstering kreeg ik een fles gefermenteerd druivenwater opgestuurd met een knullige bijsluiter, waarin stond dat ik het water diende te beschouwen als vergoeding voor mijn ondervonden leed. Ik heb de fles in de gootsteen geleegd, van deze handeling bij de afdeling klantenservice van de KLEM kond gedaan en sindsdien vermeden met onze 'nationale trots' de lucht in te gaan.2.12.08
Taxi 3
Behalve voor de door A.McL. aangeboden Londense taxi ben ik te lang voor nog veel meer automobielen. Dat ik in jeugdige onbezonnenheid ooit dacht een rondje Zandvoort in een Cooper-Norton (foto) te kunnen rijden is achteraf gezien buitengewoon dom, maar dat ik zelfs als bijrijder geen plaats vond in de door mijn goede vriend U.D. gereden Jaguar XJS 12 cylinder is merkwaardig. Ik pas uitstekend in een aantal Franse voitures en de Fransen lijken me toch kleiner van gestalte dan de Britten. Waarom wel achter het stuur van een Citroën Dyane en niet achter dat van een MGB GT? De Britse autoindustrie zou veel uit te leggen hebben, als ze niet reeds lang geleden op de fles was gegaan. Mijn lengte speelt me voortdurend parten. Uit statistieken begrijp ik dat de Nederlanders ten opzichte van andere volkeren lang zijn. Dat zou je, wanneer je in sommige vaderlandse spoorwegwagons plaatsneemt, niet zeggen. Ook wanneer je boven de 1 meter 90 de lucht ingaat, zit het alleen maar tegen: de KLM zou er goed aan doen een E aan zijn naam toe te voegen. Begin 2000 vloog ik van St.Paul/Minneapolis naar huis met de KLEM, tenminste dat poogde ik. Maar het toestel was weer eens overboekt en ik kon een gratis hotel en nog het een en ander krijgen als ik achter wilde blijven. Daar had ik absoluut geen trek in. Van een plaats waarop ik mijn benen enigszins kon strekken was uiteraard geen sprake. Want de KLEM doet anders dan Air Canada net alsof lange mensen niet bestaan. Toen we eenmaal in de lucht waren trachtte de voor mij gezeten dame met de rugleuning van haar stoel mijn knieschijven te splijten. Ik maakte bezwaar en tot mijn verbazing werd de dame naar de businessklas geleid. Want zo gaat dat bij de KLEM, wie het meest misbaar maakt wordt opgegreed, of hoe zulks ook mag heten. Thuisgekomen heb ik bij de afdeling klantenservice van de KLEM mijn beklag gedaan en tot mijn verbijstering kreeg ik een fles gefermenteerd druivenwater opgestuurd met een knullige bijsluiter, waarin stond dat ik het water diende te beschouwen als vergoeding voor mijn ondervonden leed. Ik heb de fles in de gootsteen geleegd, van deze handeling bij de afdeling klantenservice van de KLEM kond gedaan en sindsdien vermeden met onze 'nationale trots' de lucht in te gaan.