Met name zijn laatste jaren kon Carel Loohdfaeger in relatieve welstand doorbrengen, de oorzaak was m.i. niet de kwaliteit van zijn poëzie doch het Spiegelsyndroom van Wroçlawsky dat zorgde voor een hype onder de dichters in de Tielerwaard, velen van hen, niet behept met het syndroom begonnen zonder enige noodzaak eveneens woord voor woord in hun dichtwerken om te keren en Loohdfaeger als hun grote goeroe te beschouwen. Ieder jaar werd in Herwijnen op 23 juni een Carel Loohdfaegerdag georganiseerd, waarbij Loohdfaeger met een Mercedes 230SL van huis werd gehaald en via de Zworrelstraat en het Sluimerskamp naar De Strobbel werd gereden, waar tot in de zeer vroeger uurtjes onder het genot van het eten van een aan het spit geroosterd speenvarken en het drinken van vele flessen zogenaamde bubbels keer op keer uit "De Eikenhouten Canapé" werd gereciteerd. Voor Loohdfaeger zelf werd een apart vuur aangestoken met daarop een grote bakplaat waarop tientallen kwartels die levend waren aangevoerd, vervolgens geplukt en gebraden door Hans Bestebreurtje, uitbater van een snackbar te Beesd, terwijl de dames van het gezelschap - en dat was een vereiste - verkleed als stoofpeer en met namen als Angelique Gieser-Wildeman, Brigitte Gieser-Wildeman en Ingrid Gieser-Wildeman ieder half uur vaderlandse liederen als "Ferme jongens, stoere knapen" en "Alleman van Neerlands stam" ten gehore brachten, begeleid door het combo van Carel Loohdfaegers zoon Kaftan, dat voor een 'vriendenprijsje' van 2500 gulden optrad.
wordt vervolgd
wordt vervolgd
