Het is weer hoog tijd enige aandacht te besteden aan de vaderlandse teloorwegen. Ik ben 1 meter 96 groot en door het opplakken van stroken met het opschrift silence wordt mijn uitzicht ernstig beperkt, die stroken zouden ook boven de vensters kunnen worden geplakt, maar zover reikt het Utrechtse inzicht t.o.v. de reiziger niet. Nee, de directie van de teloorwegen is bezig met heel andere zaken, in plaats van eindelijk eigen falen eens onder de loupe te nemen wordt de reiziger bij voortduring geconfronteerd met afleidingsmanoeuvres: instappen na het fluitsignaal, veelvuldig gestolen koperdraad en tientallen dagelijks langs het spoor marcherende individuen zorgen voor oponthoud, kortom niet de teloorwegen zijn schuld aan vertragingen en treinuitval maar de boze buitenwereld. Kom ik bij een andere ernstige zaak: het maltraiteren van conducteurs. Gister maakte ik gebruik van vier treinen, ik heb geen conducteur gezien, ik had dus net zo goed niet kunnen inchecken dat had mij mij zo'n twintig euro bespaard. Maar natuurlijk houd ik mijn oywehkaart tegen het magentapaaltje, er zijn anderen die dat niet doen en zich kostenloos laten transporteren, wanneer er dan een conducteur, die zijn werk serieus neemt en die controleert, opduikt is Leiden in last, dat zijn collega, die in de eerste klas een krantje leest of in de cabine naast de machinist het laatste nieuws doorneemt, bijdraagt aan de klappen en schoppen wordt voor het gemak vergeten.
