Torretjes & kevertjes

Onze buurtpreventrice en PVV-propagandiste Clematia Snokhout zorgt er samen met Fluoride Bokkebal (rechts) dat er  geen vreemde torretjes, ruspsjes en kevertjes op onze speelweide komen.

Orbán 2

Dit is het echtpaar Fréderique Amadine Leoparda comtesse  De Rappes en Floris Arthur Liphardus graaf De Rappes gefotografeerd in 1941 in hun voorouderlijk kasteel in Niel-bij-As. Neef  en nicht waren toen net een half jaar getrouwd, ze hadden elkaar, hij als NSB-er, zij als Rexiste, leren kennen op een nationaal-socialistische landdag in Tüddern. In Niel-bij-As waren zij op  industriële wijze kippen gaan houden en zij hadden daartoe de grootvader van Viktor Orbán, die Victor Sturmbann heette, want afkomstig uit het Oostenrijkse Furz am Kneidelbach, als - zoals hij het zelf noemde - laméntáblör ( kuikensekser) in dienst genomen.

Putin

Natuurlijk heeft iedere pseudodemocraat - net als Orbán - zijn lievelingsmelodie, bij Putin staat "Ikraine, Ukraine" bovenaan de  lijst.

Orbán

Vanzelfsprekend heeft de hier naar zijn favoriete muziek luisterende, zeven jaar na de opstand in zijn land geboren, Hongaarse premier Viktor Orbán niets met vluchtelingen. Op zijn nachtkastje liggen de memoires van Miklós Horthy waarvan  hij iedere avond voordat hij zijn ogen sluit twee bladzijden uit zijn hoofd leert.

HELM

Nieuwe fantastische Britse uitvinding: de zogenaamde Brexithelm die de drager na vertrek uit de Europese Unie een virtuele, rooskleurige wereld toont zoals zo warm aanbevolen door de heren Farage, Johnson en Rees-Mogg: in de auto gedragen verschijnt meteen na het opzetten het favoriete beeld van iedere Brit op de voorruit vergezeld door dit lied.

Voorbij, voor altijd voorbij

Leeuwarden is, voor u waarschijnlijk ongemerkt, culturele hoofdstad af en heeft het stokje voor 2019 overgedragen aan Matera (Italië) en Plovdiv (Bulgarije) en ik neem zonder enige aarzeling aan dat u uw koffertje al gepakt hebt om volgend jaar - dan wel naar Matera dan wel naar Plovdiv -  af te reizen. Inmiddels zit de Leeuwarder bevolking er maar  mooi mee dat het feest is afgelopen, waarvan ik meer dan negentig keer op dit blog verslag mocht doen. Gelukkig is een en ander in het blogarchief onder het kenwoord gezelligheid op een regenachtige dag als deze nog eens op te zoeken. De provinciale gedeputeerde Sietske Poepjes (Makkum, 1979), die onder  meer cultuur in haar takenpakket heeft, sprak bij de sluiting van het festijn de juichende woorden (maar dan in het Engels) dat Leeuwarden Culturele Hoofdstad 2018 "een blos op de wangen der Friezen heeft gebracht". Vanaf deze plaats wil ik de Friezen een hart onder de riem steken en om hun heimwee naar wat voorbij is een beetje meer draagbaar te maken: drie muzikale werkjes die kunnen bijdragen aan de kerstsfeer op de Lange Pijp:  "Third Man Theme" door  Perrey & Kingsley, "Lonesome Road" door Dean Elliott en "Up, Up & Away" door Rajput & The Sepoy Mutiny.

Twist

In 2017 eindigde deze zogenaamde fradelhannes op de eerste plaats tijdens de Drentse Cultuurdagen in Assen. Het zich op een buitengewoon ingewikkelde manier verkleden als fradelhannes dateert uit de de tweede helft van de eerste eeuw na Christus en is daardoor één van Nederlands oudste volksgebruiken, naast het stûmstypeljen dat ieder jaar in het Friese Zwartewegsend rond de derde Augustus wordt gedaan. Bij het stûmstypeljen strijden de mededingers op handen en voeten, die alle vier in klompen zijn gestoken, met een hooivork in de mond om zo snel mogelijk een afstand van anderhalve kilometer af te leggen. Het stûmstypeljen is vermoedelijk drie weken ouder dan het fradelhannesen. De strijd over wat er eerder was is één van de oorzaken van een tot in onze tijd voortdurende twist tussen Drenten en Friezen. Zelfs Pieter Jacobus Meertens (1899-1985), de bekende volkskundige, is niet tot een nauwkeurige datering kunnen komen en dus duurt de strijd nog immer voort.

SHANTY

Tikkeltje wonderlijk dat Nederlandse shantykoren bijna zonder enige uitzondering uit ver van de zee gelegen plaatsen komen, ik heb bijvoorbeeld niet  het idee dat de bemanningen van de LK 142, LK 172 en LK 472 als tijdsverdrijf voor het galmen van zeemansliederen hebben gekozen. Morgen vertel ik waar ik de  foto's gemaakt heb.

Hilarisch

Waar ik al voor vreesde, ik moet terugkomen op het onderwerp discriminatie van ons, ik bedoel honden en dieren in het algemeen, want het mensdom houdt er merkwaardige practijken op na. Waarom staat er bijvoorbeeld een grijnzend varkentje  met koksmuts op en de prijs van karbonaadjes op zijn buik in de etalage van een slagerij? Waarom heet een viswinkel "'t Vrolijke Visje"? Een etablissement waar ik onlangs trouwens uit werd verwijderd, terwijl mijn eetgewoontes niet verschillen van de gemiddelde haring(vr)eter. "'t Vrolijke Visje"? Alsof het voor een tonijn het toppunt van vreugde is om zachtrose gebakken opgegeten te worden door het mensdom? Ik stel voor dat het mensdom de laatste moeizame dagen slijt in gelegenheden als "Het Hilarische Hospice" of "Het Geinige Gasthuis".

Una Barquhar

Kloppen

De bekende Drentse zeepklopperfamilie Kanterpasten uit Tynaarlo met in het midden patriarch Raoul Kanterpasten (1913-2003) die in 1943 met de fabricage van - destijds vanwege metaalschaarste - houten zeepkloppers startte. Rondom hem in deze fotomontage van links naar rechts Gabriëla, Joachim, Sven, Adolf en Stijntje Kanterpasten, thans de gezamenlijke directie van de Drentse Zeepklopperfabriek Kanterpasten, bovendien vormen de vijf nazaten het shantykoor "Met de klopper op het schuimende sop", dat in de wijde omgeving van Tynaarlo met groot succes optreedt en vorig jaar als vijfde eindigde tijdens de in Assen gehouden Drentse Cultuurdagen.

JOECHEI VOOR DE TELOORWEGEN

In Zoetermeer bevindt zich zelfs een Kinderen van Versteegplein, dit  ter meerdere glorie  van de spoorwegen in ons land, want het voltallige personeel  ging op 1 september 1944 in staking en dat heeft bijgedragen aan het verzetsaureool dat de vaderlandse railvervoerclub sindsdien de schedel siert. Want de NS-ers kregen uit  Londen het bevel als "kinderen van Versteeg" onder de wol te gaan en zij deden dat  met behoud van salaris en kerstgratificatie. Inmiddels had het bedrijf in voorgaande jaren fors verdiend aan het transport van Joodse landgenoten en nu 73 (drieënzeventig!) jaar na het beëindigen van de krijg denkt het bedrijf na over schadevergoeding aan slachtoffers en nabestaanden.

Bij zoveel compassie past slechts een driewerf joechei!

FIETS

Wie zijn ogen de kost geeft ziet momenteel allerlei merkwaardige vehikels die op geen enkele wijze lijken op de Nederlandse herenfiets van weleer. Een en ander is een gevolg van het feit  dat  het overgrote deel van "onze" fietsen in framevorm uit China komt en  hier wordt afgemonteerd. Natuurlijk letten de inkopende vertegenwoordigers van de vaderlandse fietsfabrikanten in het Verre Oosten op wat er daar verder inelkaar wordt gesoldeerd en worden er van het gebruikelijke model afwijkende tweewielers in ons land geimporteerd. Je ziet dus modellen van Amerikaans snit, niet dat die beter, sneller of comfortabeler zijn dan het van oudsher bekende Nederlandse rijwiel maar ze ogen interessanter. Honderdachtien jaar geleden waren Amerikaanse fietsen niet afwijkend van  wat hier gebruikelijk was. Er werden zelfs Amerikaanse  onderdelen gemonteerd in Europese fietsen, zo heeft een Franse fiets, een Hurtu uit 1907 van mij, een Amerikaanse terugtraprem van  het merk New Departure. Ongeveer  een eeuw geleden vond er een wijziging in de Verenigde Staten van het fietsgebruik plaats: de fiets verloor de status van vervoermiddel en werd een speeltje voor de jeugd, er werden volledig overbodige zaken toegevoegd zoals een imitatiebenzinetankje en de banden kregen bijna motorfietsformaat. Toch bleven het in Amerika genaakte fietsen, wat nu in Nederland als een Amerikaanse fiets wordt gesleten is een Chinese imitatie van een Amerikaanse fiets. Op de foto's één van de echte Amerikaanse fietsen uit mijn verzameling, een Columbia uit het derde decennium van de vorige eeuw, compleet met houten velgen en bandsirene op het voorwiel.

BUSBAAN

De befaamde Franse philatelist Jean-Luc d'Apostrophe die met buitengewoon succes de recent geopende vrijebusbaan ter gelegenheid van Leeuwarden-Friesland Culturele Hoofdstad 2018  in de aglomeratie Rottevalle-Houtigehage ontwierp.

Humanoids

Het is voor ons van "American Humanoid" buitengewoon plezierig dat GMC zo'n 15.000 mensen gaat ontslaan, dat  er bovendien een aantal fabrieken zal worden gesloten die wij dan voor een schappelijk prijsje, naar het  zich op dit moment laat aanzien, kunnen overnemen en waar wij in de leeggekomen faciliteiten, na jaren experimenteren, over kunnen gaan tot massaproductie van humanoids, die dusdanig voorgeprogrammeerd zijn dat zij bij verkiezingen alleen maar op Trumpgezinde Republikeinen zullen kunnen stemmen. Op de foto ons proeflaboratorium in Flint (Michigan) in een voormalige Buickfabriek.
It is for us "American Humanoids Inc." really exciting that GMC will lay off 15.000 people,  because many factories will be closed, we can snap them up for a low price!  In those soon to be empty factories, after years of experimenting, we will be able at  last to mass produce humanoids. They will be so programmed that they can  only vote for Trump Republicans in any election. The picture shows our laboratory in  Flint (Michigan) in an old Buick factory.

Nogmaals het hiernamaals

 

Nu heb ik van het mensdom begrepen dat zij in twee hiernamaalsen geloven, 'n fraai hiernamaals en een afschuwelijk hiernamaals. Het eerste hiernamaals noemen ze hemel, het tweede hel. Nu heb ik al moeite met, zoals ik eerder schreef, het woord hiernamaals, want oorspronkelijk dacht ik als puppy dat het hiernamaals begon als ik mijn eten op had, maar inmiddels begrijp ik dat het daar niets mee te maken heeft, want anders zou ik twee hiernamaalsen per dag hebben. Ik mag na mijn maal altijd graag even rondrennen en mijn hoofd tegen de bank wrijven. Het mensdom gelooft dat wanneer het zich hier, ik bedoel op aarde, goed gedraagt dat het dan als beloning naar de hemel gaat. Het is dus een soort snoepje voor goed gedrag. Ik herinner me zoiets van vroeger toen ik nog een puppy was, wanneer ik bijvoorbeeld niet op de vloer poepte een snoepje kreeg. Eenvoudig gezegd: wanneer het mensdom dus niet op de vloer poept, gaat het naar de hemel. Nu zie ik weinig mensen op de vloer poepen, dus zouden ze aan één hiernamaals, de hemel, voldoende hebben, maar nee, ze hebben ook een hel. Daar heb ik moeite mee. Het schijnt speciaal voor valse individuen van het mensdom te zijn. Vanuit mijn standpunt bekeken moet het daar dus overvol zijn, want ik ken nogal wat valse mensen, ofschoon ze niet op de vloer poepen. Ik kom daar niet uit, het is een dilemma. Misschien moet je lid van het mensdom zijn om het te begrijpen. Toch blijft de vraag overeind waarom het mensdom voor zichzelf twee hiernamaalsen heeft gecreëerd en voor ons dieren niets. Misschien is het maar beter zo. Dat wil niet zeggen dat we ons misdadig moeten gedragen. Maar ja, leg dat laatste maar eens uit aan een kat, een vlo of een teek.

Una Barquhar

SLAAN

Tjabbe-Frans Smuidkewer wilde de hand aan de ploeg en aan zichzelf slaan, alleen was hij de juiste volgorde vergeten.

MOOI

Zo'n bewering dat over schoonheid niet valt te twisten is natuurlijk klinkklare nonsens want als er ergens  discussie over mogelijk is dan is het over schoonheid. Zo vind ik het meeste gemotoriseerde blik dat tegenwoordig onze wegen berijdt niet om aan te zien, zo'n van zijmatrassen voorziene Citroën is een blamage voor  een  merk dat de DS19 uitbracht. Ook voor automoblele schoonheid moet je tegenwoordig in een museum zijn, bijvoorbeeld in Cleveland waar ik in  2003 deze Studebaker Garford uit 1907 fotografeerde.  Het chassis komt van Garford,  een fabriek die van 1906 tot 1912 actief was in Elyria (Ohio), de carrosserie is van Studebaker in South Bend (Indiana), zo'n 400 kilometer verderop

Driewieler

Zelfs al zou je de naam op de radiateurmantel niet kunnen lezen dan maakt de vorm van de mantel duidelijk van welk merk de auto is: Castle, gemaakt tussen 1919 en 1922 in Kidderminster in Worcestershire als Castle Three en die Three staat er niet voor niets, want het is een driewieler. Net iets meer auto dan de cyclecars van kort na de Eerste Wereldoorlog omdat de auto is voorzien  van een viercylinder zijklepper, eerst een Dorman met een inhoud van 1094cc, daarna een Peters met een inhoud van 1207 cc. Bovendien vond de eindaandrijving niet plaats met een ketting maar met een cardan. Er zijn zo'n 350 exemplaren gebouwd voordat de  fabriek zijn deuren sloot en het gebouw overgenomen werd door een fabrikant van vloerbedekking, Kidderminsters meest bekende product. Sinds 2013 probeert een bedrijf in Northumberland onder de naam Castle Three driewielige auto's in de markt te zetten.

Snuffelverzoek

Ik kreeg zowaar drie reacties op mijn artikeltje over discriminatie. Eentje, helemaal uit de Verenigde Staten van een Duitse herder. Heidi, heet ze, die zich ook beklaagt over het feit dat zij, anders dan jeugdige luierbevuilers, niet wordt toegelaten in de "snackshops" van het in haar geval Amerikaanse mensdom. Nu vraagt de lezer zich ongetwijfeld af, hoe ik in staat ben met een Amerikaanse soortgenoot te communiceren, maar dat kan omdat wij honden, anders dan mensen, onze gezamenlijke taal in ere hebben behouden, wij hebben namelijk de toren van Babbel niet meegemaakt. Die toren is trouwens ook weer typisch zo'n wonderlijk mensenverzinsel. De andere reacties kwamen van vertegenwoordigers van het mensdom. Eén omschreef zijn reactie als een kattebelletje - dan weet ik, voordat ik een woord gelezen heb, al wat voor vlees ik de kuip heb - waarin hij, als gereformeerd christen, mij beschuldigt van blaffemie of blasfemie, omdat ik zijn geloof in het hiernamaals bespottelijk maak. Hij heeft geen duidelijk poot van schrijven, zodat ik zowel blaffemie als blasfemie in een woordenboek heb moeten opzoeken. Blaffemie heb ik niet kunnen vinden, dus het moet wel blasfemie zijn, dat zoiets betekent als spotten met iets wat anderen heilig is en heilig dan het liefst geschreven met de hoofdletter H van Heiland. Ik ben me daar niet van bewust, ik vroeg en vraag alleen maar aandacht voor een ontbrekend hiernamaals van dieren. De tweede mensdomreactie kwam van een moslima, die mij een typisch voorbeeld van een christenhond noemt. Nou ben ik geen christen, dus ik zou me die definitie niet hoeven aan te trekken, maar ze noemt me ook onrein. ONREIN? Toevallig ben ik zeer schoon van en op mij zelf en ik vraag me in alle gemoede af of het onder haar hijaab of hoofddoekje allemaal wel zo zuiver is. Ik gebruik iedere maand een middel tegen vlooien en teken en ik zou die mevrouw wel eens willen besnuffelen om haar reinheid vast te stellen. Toch ben ik vast besloten me niet te laten meedrijven in de in dit land geldende scheldcultuur en laat het voorlopig bij dit snuffelverzoek.

Una Barquhar

Pre-enactment

Vanuit alle hoeken en  gaten in Friesland kwam men vanmiddag rond drie uur naar het Oldehoofsterkerkhof in Leeuwaren om getuige te zijn van het pre-enactment  van het hoger beroep van de zogenaamde blokkeerfriezen. Op de foto de Drachtster delegatie onder aanvoering van Sake Gabberdijn (2e van  links). Links van hem Bonne Partsma,  rechts Jappie Potentieel.

Austin 5

Werd de "Seven" in het Grootbritse als lichte verkenningswagen door het  leger ingezet, in de Verenigse Staten werd de 747cc-motor van Amerikaanse Austin gebruikt in een klein vrachtwagentje waarop luchtdoelgeschut werd geïnstalleerd en er werd een prototype van een verkenningsautootje met dezelfde motor gebouwd met een uitzonderlijk laag profiel door kolonel Robert G. Howie en sergeant-majoor Melvin C. Wiley, dat de spotnaam "Belly  Flopper" kreeg. Alhoewel er op het ontwerp noch op de auto iets viel aan te merken, werd  uiteindelijk gekozen voor een voertuig met een traditioneler  profiel.

Aandraaien

"Wilt u de kopbouten en de duimschroeven even aandraaien?"

Haptenten

Mijn voedselheer - ik eet geen brood, dus ik kan het bezwaarlijk over mijn broodheer hebben, trouwens zelfs het feminisme blijkt niet in staat geweest te zijn het woord broodvrouw aan de woordenschat toe te voegen -  leest bladen waarin dames dan  wel heren worden afgebeeld met hun favoriete huisdier, soms is dat een hond. Zo'n foto trekt mijn aandacht, ik wil dan altijd weten wat is dat voor een soort hond en hoe heet hij/zij? Maar niks daarover, wij zijn, zoals meestal, anonieme franje. Ik haat dat. Zo'n heer babbelt dan bijvoorbeeld wat over het hiernamaals. Toen ik nog jong was dacht ik dat het een tukje was na het nuttigen van hapklare brokjes hier in plaats van daar, maar inmiddels weet ik dat het mensdom met  hiernamaals iets anders bedoelt. Dat begrip heb ik altijd merkwaardig gevonden, ik heb het met mijn soortgenoten daar nooit over en ik hoor mensen behalve over hun leven na hun dood ook nooit over ons leven na onze dood. Honden en andere dieren, van duizendpoot tot olifant gaan klaarblijkelijk dood zonder dat er iets leuks, zoals een hemel, opvolgt.  Ik vind dat nogal egoïstisch van het mensdom om voor zichzelf een hiernamaals te creëren en ons te vergeten. Niet dat ik in een hiernamaals geloof, maar toch. Mensen hebben trouwens een merkwaardige opvatting over ons, zo hoorde ik recent van Annie, een Jack Russell, (nota bene genoemd naar een dominee) uit de buurt van  Birmingham, dat je in Engeland als hond geen  enkel restaurant binnenkomt, vreemd, vooral omdat die Engelsen zich zo op hun hondenliefde laten voorstaan. Nu is me die vorm van discriminatie ook hier niet onbekend, ik kom bijvoorbeeld een Turks restaurant in Leeuwarden en een Italiaanse eetgelegenheid in Bussum niet in, maar ik ken haptenten waarvoor iedere dreinende peuter ogenblikkelijk een kinderstoel wordt aangesleept, volgescheten luier om het gat of niet. Niet alleen ik ruik dat, de aanwezige vorkjeprikkers van het mensdom moeten dat toch ook gewaar worden. Ik gedraag me intussen behoorlijk, zit rustig onder tafel, ren niet gillend rond, maar word desondanks gediscrimineerd. Er valt voor het mensdom nog heel veel te leren. Het wordt hoog tijd voor een echte dierenpartij.

Una Barquhar

FRIEZEN INTRODUCEREN NIEUW FENOMEEN: GEEN RE-ENACTMENT MAAR PRE-ENACTMENT

Vanochtend ontving ik uit het Friese de boodschap dat morgen op het Oldehoofsterkerkhof in Leeuwarden een nieuw fenomeen zal worden geïntroduceerd in de vorm van een pré-enactment, waarbij de hogerberoepsgang van de zogenaamde blokkeerfriezen zal worden voorgespeeld. In  plaats van af te wachten tot het  hoger beroep plaats gevonden zal hebben, wordt het vooraf gespeeld in een zogenaamd pré-enactment, dat klinkt redelijk ingewikkeld maar de Friezen zijn zoals gewoonlijk weer voor geen kleintje vervaard: want wie het verkeer op een snelweg weet te stremmen, weet ook zoiets nieuws als een pré-enactment te organiseren. Op de foto hierboven: Jurre Jarresma als advocaat Tjaling van der Goot en  Ibbeltje Drageflut als Jenny  Douwes. Hieronder Libbe Galligens en zijn maat Fokke Huchelder  in oranje windjacks als twee blokkeerders, daaronder Keimpe Siedder die het Fries volklied begeleid door de Kollumerzwaagster harmonie "Ús Godlik Noflikens" ten  gehore zal brengen.

Anubis

 

Welke hond heet nou Anubis? Bijna had ik geschreven welke hond heet nou in hemelsnaam Anubis, maar dat hemelsnaam, zou in het kader van wat ik eerder schreef, niet zo slim zijn geweest. De oude Egyptenaren, ik bedoel die van heel lang geleden, hadden een hondgod die Anubis heette, daar zal de Moslim Broederschap in Cairo en verre omstreken van ophoren: een god in de vorm van een hond, nee geen cairnterrier zoals ik, want wij bestonden toen nog niet. Het was, zoals gezegd, voor onze tijd. Nu het woord god gevallen is, moet ik dat even duidelijk maken. God is een uitvinding van het mensdom, net als de bench, waar ik lang geleden 's nachts in moest. God heet overal anders, maar dat ga ik niet uitleggen, dat kunnen jullie zelf best opzoeken, zeer waarschijnlijk zelfs op wikipedia. Het mensdom gelooft veel in god. Ik weet niet zo goed wat ik me onder het begrip god moet voorstellen, maar dat vindt het mensdom dan weer heel goed, want  je mag van god geen beeld maken. Daar heeft het mensdom echter wat opgevonden, sommigen hebben een profeet ingezet, anderen hebben god een zoon gegeven en zelfs iets wat het mensdom een heilige geest noemt. Die zoon is zichtbaar, hij  ligt in een kribbe of hangt aan een kruis, die heilige geest is onzichtbaar, want hij is een geest en geesten zijn nu eenmaal niet te zien en zelfs voor mij niet te ruiken. Ik hoop dat jullie me nog kunnen volgen, want ik vind het heel ingewikkeld, terwijl ik toch vrij veel van de uitvindingen van het mensdom begrijp, al gaat ook de werking van een stoommachine mij boven de pet. Maar goed, die Anubis dus, was ook een god, niet dat wij honden in hem geloofden, alleen het oude Egyptische mensdom geloofde in hem. Nu denken jullie wat goed van die Egyptenaren, maar ze geloofden ook in Bastet en dat was een god met het hoofd van een kat. Dat is buitengewoon dom, want wie gelooft er nou in een kat? Ik denk dat ik toch maar eens met een basset moet gaan praten en hem vragen of hij contact op wil nemen met het octrooibureau, want volgens mij mogen er geen producten op de markt worden gebracht met vrijwel gelijkluidende namen. Per slot van rekening bestaat de basset en het bestaan van een god met een kattenhoofd moet nog maar bewezen worden. 

Una Barquhar

23U

Vanaf 1936 tot in de jaren jaren zestig was de Citroën 23U als vrachtwagen in productie, maar dat wil niet zeggen dat er geen bussen op hetzelfde chassis werden gebouwd en dit is daar een voorbeeld van: een char-à-banc, een open bus met - hoe luxe - voor iedere bank een eigen ruit, terwijl bij regen een kap over het  geheel kon worden gelegd, zodat de passagiers droog bleven.

De bus, met een identieke 1911cc-motor als die van de Traction Avant 11, maar wel als aandrijver van de achterwielen, deed dienst in Rocamadour, een plaats in het departement Lot en na Lourdes de meest bekende Franse bedeplaats.  De andere mededeling op de zijkant van de bus duidt op de Gorges de Tarn, een ongeveer vijftig kilometer lange kloof waardoor de rivier  de Tarn stroomt.

Luier

De ambtenaren Ferdinand Vodelknuit en Sigrardus Espedriels van het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport met het  portret van Grimbus Ocherot, de allereerste vaderlandse welzijnswerker speciaal aangesteld om iedere volwassen Nederlander een luier aan te doen. Vandaag vond de eerste plechtige luieraanleg in het ministerie plaats, minister Paul Blokhuis zelf had daaroe zijn christelijke billen ter beschikking gesteld, een en ander werd omlijst met muziek speciaal uitgekozen door de broer van de minister, Leo Blokhuis.

BIJBEL

Wij honden worden gezien als 's mensdoms beste vriend, maar misschien kan iemand me toch eens uitleggen waarom we iedere keer dat we in de bijbel genoemd worden en dat schijnt meer dan veertig keer te gebeuren - ik heb overigens geen zin om het na te tellen - dat dat in negatieve zin gebeurt. Is er één zogenaamd christelijk mens dat zich daar druk om maakt? Nee, voor alles en iedereen zijn er actiecomitees: "Doe de augurk de deur uit", "Poets Henk Bres' schedel glimmend met Erdal" en  "Geef Eelde een zesde baan", maar over onze discriminatie zwijgt het mensdom. Niks optochten naar het Malieveld met vliegend vaandel en slaande trom. Geen cabaretiers, zangers of politici die stelling nemen. Misschien moeten wij zelf optrekken, waar naar toe weet ik nog niet. Naar Hon(d)selersdijk of de Hondsbossche  zeewering? MIsschien is de  bijbel opeten wel een optie. Wel met kleine hapjes, want volgens mij ligt hij zeer zwaar op de maag.

Una Barquhar

In 't wild

Dat je hier en daar  een DS in 't wild (in tegenstelling dat deelname aan een toertocht) tegenkomt is niet zo merkwaardig, deze DS 21 uit 1967  stond deze week zeven minuten lopen van mijn huis geparkeerd, maar vanochtend, wandelend met Una, zag ik onderstaande  Amerikaan uit eind jaren twintig, ik had vanwege Una aan de lijn de keus: foto maken of kenteken noteren, ik koos voor de eerste mogelijkheid, dus ik kan u niet vertellen welke fabriek de auto maakte.

Re-enactment

Er zijn mensen die niet helemaal lekker in hun vel zitten en daarom regelmatig voorwenden iemand anders te zijn. Ze spelen indiaan met een verentooi op hun hoofd, of houden in edelgermaans uniform een razzia, of werpen een lasso als waren zij cowboy, of hangen de verzetsheld uit in een driedelig pak van ouderwetse snit,  of kuieren tijdens de kerstdagen in een eindnegentiende-eeuws Engels habijt rond, of bevrijden, luidkeels toegejuicht, gezeten in Canadees uniform in een van een vijfpuntige witte ster voorziene jeep  hun woonplaats, kortom zij noemen zich re-enactors en veronderstellen op deze manier de geschiedenis voor het nageslacht levend te houden, maar er wordt niet gemarteld, niet gemoord, kortom niemand sterft, laat staan de heldendood. Je zou dus  zonder  veel  moeite dus kunnen volhouden dat re-enactment een falsificatie van de historie is, net zoals het verhaal van Sinterklaas, die nooit met  een binnenvaartschip uit Spanje arriveerde,  maar in Turkije, naar  mijn idee weinig succesvol, het christelijk geloof verspreidde en hij had daarbij natuurlijk geen hulp van iemand met de goed-Nederlandse voornaam Piet. Per toeval kwam ik er achter dat in Kruisburg het re-enacten op een hoger plan is  gebracht, daar wordt  het passiespel dat in Oberammergau het volk wordt getoond nagespeeld, let wel niet  het  lijden van de Nazarener is onderwerp in Kruisburg, maar het spel rond de dood van Christus in Oberammergau. Je zou kunnen zeggen dat het in Kruisburg om re-enactment van re-enactment gaat.

Drs. Barend-Otto ter Vloot, Steenwijkerwold

Harm Ochtebreurtje als Roffelchen Steinkreps in de rol van Maria;

aan het kruis Ulbe Steuvemans als Heinz Krapulka in de rol van Jezus.

UNA

Wij cairnterriers zijn direct, wij draaien er niet omheen. Wanneer ik een kat zie dan blaf ik. Zij weet dan meteen waar zij aan toe is, geen achterbakse streken van mijn kant, over haar gedrag tegenover mij ben ik niet zo zeker. Ik kom voor mijn mening uit en dus vind ik wat in een dik boek, dat het mensdom de bijbel noemt, geschreven staat historisch behoorlijk onverantwoord. Het draagt bovendien bij aan de arrogantie van het mensdom dat zichzelf als kroon op de schepping ziet. Op de zesde dag zou god eerst de landdieren geschapen hebben, het vee, de kruipende dieren en de wilde dieren. Nu behoor ik niet tot het vee, ik kruip niet en ben allesbehalve wild. Maar goed, ik vergeet ook wel eens wat. Vervolgens schiep god het mensdom om over vissen, vogels en alle dieren die op aarde rondkruipen te heersen. Als ik die zin goed begrijp was dat wat scheppen betreft gods laatste daad. Nou mooi niet, want wij - ik bedoel, wij cairnterriers, dateren pas van 1600 - en dat is, zeg nou zelf, een flink aantal eeuwen later. Ik heb dus als je het allemaal goed nagaat, veel meer recht om over vissen, vogels en andere dieren te heersen dan het mensdom. Niet, dat ik daar behoefte aan heb, want ik ga een brasem niet vertellen hoe hij van het ene slootje naar het andere slootje moet zwemmen, laat staan dat ik dat een paling duidelijk wil maken. Het mensdom wil dat klaarblijkelijk wel, daarom zie ik waarschijnlijk soms mannen met dunne stokken langs de kant van het water staan: zij wijzen de vissen de weg.

Una Barquhar

HOEPTSA III

Uit het Belgische ontving ik bericht dat Humboldus Friedrich Freiherr von Bracheizens zu Ärmgelenker, toen hij in 1897 in Kabul met het Afghaane hoofddeksel pakol kennismaakte, vergezeld werd door Gaston baron d'Opoeteren de Louwel die eveneens een pakol mee naar huis bracht. Die ontwikkelde zich in  Opgrimbie niet tot de recent beschreven hoeptsa maar tot de flairon of fladderk. Het dragen van de flairon of fladderk is echter na de Tweede Wereldoorlog, toen het een geliefkoosd hoofddeksel was van de zogenaamde Symbiogermanen,  die op verschillende wijzen met de Duitse bezetter collaboreerden, in onbruik geraakt. De foto toont Archielus-Ferdinand Somerschop in 1942 niet alleen met de flairon of fladderk maar ook met de schouderstukken van otterbont die aantonen dat hij voorzitter was van het lokale Rexistenfront.

Moshe

Moshe: "Forza Italia? Wat een stank!"

Noordbarge

Carel Camgaaren van de Comijne oncoloog-vulcanisator in Tweede Valthermond tevens varkenshouder, secretaris van de Oranjevereniging,  voorzitter van de lokale partij "Hoppa" en bokspromotor aldaar, gefotografeerd in laatstgenoemde hoedanigheid in Emmen jongstleden zaterdag tijdens de intocht van Sinterklaas in feestzaal Hobbesteyns in het stadsdeel Noordbarge.

Fruitvliegjes

Borstbeeld van Christinus Altenwrapper (Dokkum,1710 - Anjum,1725) in de naar  hem genoemde Sint Altenwrapperkapel in Mounebuorren. Christinus maakte op vierjatige  leeftijd een voettocht naar Rome, onderweg enige wegwijzers plaatstend waar Bertus Aafjes tweeëneenhalve eeuw later gretig gebruik van zou maken. In Rome studeerde hij vervolgens Latijn en Babylonisch aan het St.Hermanusconcubinaat, in 1716 keerde hij terug naar de Lage Landen, waar hij nog vele wonderen zou verrichten zoals het construeren van een electrisch strijkijzer en het clonen van fruitvliegjes.

Geen medaille

Oege Theebuiltje, aanvoerder van het eskadron zware ruiterij te Dykshoarne in zijn kapiteinsuniform ter gelegenheid van de noordelijke kampioenschappen bamzaaien in Nederuffelte op 11 november j.l., kapitein Theebuiltje behaalde daar  een  vierde plaats en viel  net buiten de medailles.

KOOR

Chammertje Beheimpje Oerdehoed-Doorbraak, dirigent van het Drachtster Grootochgenebbischkoor

VOLKSLIED

Welopgevoede lieden staan onmiddellijk op wanneer het volkslied wordt gespeeld. Mannen ontbloten het hoofd. Staande blijft men zwijgend wachten tot de muziek ophoudt of een ander stuk inzet.

Het geldt als zeer onopgevoed om, voordat het volkslied ten einde is, zich reeds naar den uitgang van tribune, zaal e.d. te begeven. Ook zij, die tot enige oppositiepartij behoren, staan op bij het spelen van het volkslied en ontbloten het hoofd, indien zij aanspraak maken op goede manieren.
Vreemdelingen zingen niet mee met andermans volkslied.

Bellen blazen

I'm forever blowing bubbles, nasty bubbles in the air

blij & vrij

wij leven, vrij wij leven blij op neêrlands dierb're grond

DOORLOPEN

"Wilt u achter instappen en zover mogelijk naar voren doorlopen!"

RADIO

Dag in, dag uit: NPO 3FM Jeroen Plantaardig en Gijs Platdak een duo met "een voorliefde voor schuine woordgrappen, snacks, games en Mama Appelsap-versprekingen. Jeroen is van de knoflooksaus en frikadellen speciaal, terwijl Gijs vooral lekker gaat op champagne en oesters."

Spreekt en schrijft u al AH's?

Er vindt een lees plaats over de voorbereid van de land in Normandië. Hebt u een uitnood ontvangen?

Austin 4

De Austin "Seven" was zo'n succes dat hij in 1930 in Butler (Pennsylvania) door de  American Austin Car co Inc. in  productie werd genomen, wanneer er in het voorgaande jaar geen Wallstreetcrash had plaatsgevonden, was dat ongetwijfeld niet gebeurd, maar de kans op succes voor een kleine auto leken groot, toch viel de verkoop enorm tegen en ging de fabriek in  1934 failliet, waarna hij werd overgenomen door Bantam.

In Duitsland slaagde de opzet  wel en werd de "Seven" eerst (1927-1929) als Dixi 3/15, Type DA 1 door de Dixi Automobilwerke AG in Eisenach gemaakt en nadat BMW Dixi had overgenomen door de Bayerische Motoren Werke (BMW) van 1929 tot en met 1931). De 3/15 was trouwens niet de eerste in licentie door Dixi vervaardigde auto, in 1899 ging een Franse Decauville als "Wartburgwagen" in  productie.

In Frankrijk verscheen de "Seven" als Rosengart LR 2 (LR staat voor de initialen van Lucien Rosengart), met een iets gewijzigde carrosserie en grille. Met een behoorlijk aantal uiterlijke wijzigingen bleef de auto tot het  uitbreken van de Tweede Weredloorlog in productie, de zijklepmotor keerde zelfs in 1949 terug op basis van de vooroorlogse "Supercinq" eerst als "Vivor". daarna als "Ariette" met een door Philippe Charbonneaux ontworpen  carrosserie.

In Japan werd de "Seven" geproduceerd door DAT (een fabriek opgericht door de heren Den, Aoyama en Takeuch), later heette de fabriek Datson, daarna Datsun en tenslotte Nissan.
In het Verenigd Koninkrijk kreeg de "Seven" nog een onverwachte rol, hij werd met iets gewijzigde carrossrie  ingezet als verkenningsauto ten behoeve van de cavalerie. Dat de auto terreinvaardig was toont deze recente opname van een aantal civiele "Sevens" tijdens een rit.