Haptenten

Mijn voedselheer - ik eet geen brood, dus ik kan het bezwaarlijk over mijn broodheer hebben, trouwens zelfs het feminisme blijkt niet in staat geweest te zijn het woord broodvrouw aan de woordenschat toe te voegen -  leest bladen waarin dames dan  wel heren worden afgebeeld met hun favoriete huisdier, soms is dat een hond. Zo'n foto trekt mijn aandacht, ik wil dan altijd weten wat is dat voor een soort hond en hoe heet hij/zij? Maar niks daarover, wij zijn, zoals meestal, anonieme franje. Ik haat dat. Zo'n heer babbelt dan bijvoorbeeld wat over het hiernamaals. Toen ik nog jong was dacht ik dat het een tukje was na het nuttigen van hapklare brokjes hier in plaats van daar, maar inmiddels weet ik dat het mensdom met  hiernamaals iets anders bedoelt. Dat begrip heb ik altijd merkwaardig gevonden, ik heb het met mijn soortgenoten daar nooit over en ik hoor mensen behalve over hun leven na hun dood ook nooit over ons leven na onze dood. Honden en andere dieren, van duizendpoot tot olifant gaan klaarblijkelijk dood zonder dat er iets leuks, zoals een hemel, opvolgt.  Ik vind dat nogal egoïstisch van het mensdom om voor zichzelf een hiernamaals te creëren en ons te vergeten. Niet dat ik in een hiernamaals geloof, maar toch. Mensen hebben trouwens een merkwaardige opvatting over ons, zo hoorde ik recent van Annie, een Jack Russell, (nota bene genoemd naar een dominee) uit de buurt van  Birmingham, dat je in Engeland als hond geen  enkel restaurant binnenkomt, vreemd, vooral omdat die Engelsen zich zo op hun hondenliefde laten voorstaan. Nu is me die vorm van discriminatie ook hier niet onbekend, ik kom bijvoorbeeld een Turks restaurant in Leeuwarden en een Italiaanse eetgelegenheid in Bussum niet in, maar ik ken haptenten waarvoor iedere dreinende peuter ogenblikkelijk een kinderstoel wordt aangesleept, volgescheten luier om het gat of niet. Niet alleen ik ruik dat, de aanwezige vorkjeprikkers van het mensdom moeten dat toch ook gewaar worden. Ik gedraag me intussen behoorlijk, zit rustig onder tafel, ren niet gillend rond, maar word desondanks gediscrimineerd. Er valt voor het mensdom nog heel veel te leren. Het wordt hoog tijd voor een echte dierenpartij.

Una Barquhar