LOPEN

Vorig jaar liep ik met  Una aan de lijn gemakkelijk heen en terug van Naarden-Bussumstation naar Naarden Vesting en om het ook niet-Gooiers duidelijk te maken, in Den Haag ging ik met de hond door de Pooten, over Plein en Binnenhof, Buitenhof, Noordeinde naar het Zeeheldenkwartier, stapte daar op lijn 17 en wandelde vervolgens van  de Frederik Hendriklaan naar de haven van Scheveningen. Dat gaat nu niet meer. Gister werd me na een gesprek met een pijnspecialist duidelijk, dat niet alleen de pijn me weerhoudt van dergelijke escapades, maar dat ik op 83-jarige leeftijd daar moeite mee zou hebben. Ik loop achter een rollator - overigens een Nederlands woord, ontdekte ik in het eerder op dit blog gemelde boek "Hoeveel poten heeft een octopus? - dat vereist dat ik met mijn 1 meter 96 mijn passen iets aanpas.  Ik ben de eerste gêne, met een rollator de straat op, voorbij. Ik slik momenteel twee verschillende pijnbestrijders, daar wil ik als het enigszins mogelijk is van af, daarover ging het gesprek  met de  pijnspecialist. Een verhelderend gesprek, dat eindigende met een nieuwe injecte in mijn rug, maar ook met de mededeling dat ik de tachtig echt gepasseerd ben en pijnstillers zal moeten blijven gebruiken.