De winkel in naaigerei "De Kruissteek" was in de jaren dertig begonnen door drie ongehuwde zusters Jetteke, Betteke en Orangeade Zwoepman, die tevens - achterin de zaak - niet alleen kleding vermaakten, maar ook naailes gaven. Ze hadden het vooral in de oorlog heel druk gehad, maar langzamerhand was de winkel verpieterd en het was dus geen wonder dat ze, inmiddels op gevorderde leeftijd "De Kruissteek" van de hand wilden doen, maar wat Lumsum & Wladzakker er mee moesten was een raadsel: kleding vermaken en naailes geven konden ze niet, ze moesten het dus van de omzet in fournituren hebben. Tot verbazing van hun collegae-winkeliers in de Kaaistraat werd "De Kruissteek" steeds meer bezocht door de oudere mannelijke schooljeugd van het dorp en de collega's konden zich maar moeilijk voorstellen dat die interesse had in pailetten of borduurgaren van het merk DMC. Er moest iets anders aantrekkelijks over of onder de toonbank geleverd worden. Slager Burgenuis, twee winkels van "De Kruissteek", vroeg zijn vijftienjarige dochter Ibbeltje bij haar klasgenoten navraag te doen.
