Duitse Lloyd
Onze oosterburen hadden in het verleden aardig denigrerende uitdrukkingen voor sommige automobielen: Hanomag "Kommißbrot": Ein Bißchen Blech, ein Bißchen Lack und fertig ist der Hanomag, DKW: Leukoplastbomber en Lloyd: Wer den Tod nicht scheut fährt Lloyd. Dat laatste sloeg op het Carl Borgwardprodukt uit Bremen. Maar er was nog een andere, zij het Britse, Lloyd van vlak na de Tweede Wereldoorlog. Destijds met zijn tweecylindertweetaktmotor met een inhoud van 650cc, was de Lloyd 650 Roadster, de wagen met kleinste cylinderinhoud op de Britse markt. Er hoefde geen mengsmering te worden gebruikt, er kon gewone benzine worden getankt, de olie werd met een pomp naar de benzine en vervolgens naar de carburateur gebracht. In de motor was, om gewicht te besparen aluminium gebruikt en motor, versnellingsbak (met vier versnellingen) en eindaandrijving waren als één gebouwd. De 650 Roadster (dus open) bod plaats aan vier personen. In 1950 kwam een gemoderniseerde versie van de voorwielaangedreven 650 Roadster uit Grimsby (Lincolnshire), remmen moest nog steeds met kabels gebeuren, maar in het interieur was meer ruimte geschapen, zodat ook langere chauffeurs geen probleem hadden met de schakelpook. Het instrumentarium was beperkt tot een snelheidsmeter en een mijlenteller, de topsnelheid was 46 mph, wat neerkomt op net geen 75 km/u.
Britse Lloyd
