OOIT MIJN AUTO

Hij was in tegenstelling tot de auto op de foto metaalachtigdonkerkersenrood en dankzij zijn enorme motor snel: 190 km/u., alles bewoog electrisch, de voorbank bijvoorbeeld met behulp van drie verschillene motoren. Ik kocht de Lincoln in het Haagse Mariahoeve, niet bevroedend dat ik de eigenaar bij heel andere gelegenheden later veel beter leerde kennen. Hij lag in het ziekenhuis toen de auto te koop stond en zijn vrouw vertelde me in de jaren tachtig dat ik haar de enige fatsoenlijke koper leek en dat ze de auto daarom aan mij had verkocht. Ik weet niet meer wat ik betaald heb, maar veel meer dan 1500 gulden zal het niet geweest zijn. De Lincoln had een paar kwalen: als je hem warm wegzette en hem vijf minuten later probeerde te starten dan weigerde hij: "vapor lock", ik nam altijd een tankje water en een paar doeken mee, waarmee ik de carburateur kon omwikkelen. Erger was dat het uitlaatspruitstuk zonder pakking aan het blok was bevestigd en ik met een of andere smerige pasta kon blijven smeren om het flutteren tegen te gaan, want de auto moest hoe dan ook geruisloos zijn. Ik hem hem verkocht toen een Amsterdamse onverlaat een ster in de voorruit van mijn geparkeerde Lincoln had geslagen en een nieuwe voorruit bijna onbetaalbaar bleek.