In het zeer leesbare, tweewekelijkse blad Argos lees ik een artikel van Ivo de Wijs over de Engelsman Tony Cole, een begenadigd modelmaker. Ik heb hem nooit ontmoet, zijn echtgenote wel, zij was een collega van mijn vrouw op de Internationale School in Amsterdam. Ik wist, dankzij mij jong overleden vriend Reinier Hendriksen, van Tony's bestaan, klaarblijkelijk heeft Tony iets gemaakt voor Natuurmonumenten, waar Reinier werkte. Reinier was ook een knap modelbouwer en we waren beiden fanatieke bouwers van modellen van oude auto's, tot Reinier de stap naar treinen maakte: "veel leuker, want als je ze af hebt kun je er mee rijden". Dat was waar en ik waagde me ook aan locomotiefjes. Reinier deed Engels smalspoor en ik begon aan Franse spoorwegen. Ieder jaar kreeg ik van Reinier, een door hem voorzien van mijn naam, Citroënmodel, in 1986 ter gelegenheid van mijn vijftigste verjaardag bovenstaand model. Maar terug naar Tony die volgens Ivo de Wijs op zeker moment eigenaar werd van een bouwpakket van een heuse Russische motor met zijspan. Dat moet een Ural geweest zijn, een soort imitatie-BMW. Tony kreeg het gedrocht niet inelkaar en vertelde Ivo dat hij toch een belangrijke les uit de mislukking geleerd had: "Ivo, de Russen komen NOOIT".
