Zo'n vijftig jaar geleden bestond er in Nederland een uit meer dan 120 exemplaren bestaande serie poppen in klederdracht. Er was niks mis met de kleren, alleen de kinderlijk ogende poppen waren, of het nu om mannetjes of vrouwtjes ging, exact hetzelfde. Die serie is verdwenen, er rest in de souvenirwinkels slechts een Volendams echtpaar, met dezelfde kinderlichaampjes. Maar dat verbaast me niet, kitsch voor buitenlanders, om mee naar huis te nemen, viert hier hoogtij. Jay of Dublin maakte poppen uit verschillende Ierse streken, die mijn kritiek wel kunnen doorstaan: de gezichten hebben niet allemaal dezelfde stupide grijns, de lichamen zijn verschillend.
