Het moet inmiddels al meer dan tien jaar geleden zijn, dat ik in mijn woonplaats op vier Mei samen met anderen de doden herdacht. Maar toen een aantal in uniformen van de Prinses Irenebrigade geklede heren naast het monument stond opgesteld en in de stoet mensen meeliepen in oude Amerikaanse en Britse legerkledij, die veel te jong waren om tussen 1940 en 1945 wapens te hebben gehanteerd, werd ik razend. Mijn vrouw, wier vader tijdens de Tweede Wereldoorlog dienst deed bij de Amerikaanse Navy, vroeg een mevrouw in een Amerikaans marinecostuum, waar zij het lef vandaan haalde om rond te lopen in een pak waarin haar vader bereid was geweest zijn leven te geven. De dame sprak geen Engels en haalde haar schouders op en de gemeente Bussum verklaarde dat iedereen het recht had om de doden op zijn manier te herdenken. Ik blijf op 4 Mei thuis, doden herdenk je niet met verkleedpartijtjes. Bij een dodenherdenking herdenk je doden en bedrijf je ook geen politiek, maar dat begrijpt de Nederlandse regering niet. Nederland, dat opnieuw zijn joden in de kou laat staan en klaarblijkelijk beducht op relletjes van Marokkaanse kant vanwege Gaza van de Auschwitzherdenking een farce maakt. Nederland zou zich eens af moeten vragen hoe het komt dat van alle Westeuropese landen hier de meeste joodse slachtoffers zijn gevallen. Nederland moet zich eens afvragen hoe hier na de oorlog ruim verdiend werd aan de resterende joden, door forse successierechten te innen. Maar Nederland heeft zich nooit iets afgevraagd en verstopt zich al jaren achter Anne Frank en had zelfs de euvele moet van de overgebleven joden een monument van dankbaarheid te eisen. Ik ben de zoon van ouders, die hun sporen in het verzet verdiend hebben, ik heb geen zin om er op deze plaats erover uit weiden, maar mijn joodse vader en mijn Friese moeder hadden o.a. een onderduiker in de winter van 1944 -’45. Als ze nu nog zouden leven zou mijn vader als reactie op de labbekakkerige houding van de de regering ten opzichte van de Auschwitzherdenking zijn schouders opgehaald hebben - ‘Wat had je anders verwacht?' - mijn moeder zou razend geworden zijn en haar mening niet onder stoelen af banken hebben gestoken. Want waar gaat het de labbekakken om? Om rust in de tent en daaraan wordt de Auschtwitzherdenking opgeofferd. Ben ik tegen Marokkanen bij de Auschwitzherdenking? Nee, maar niet op deze manier, niet ter bezwering van relletjes. Auschwitz heeft niets, maar dan ook niets met Gaza te maken. En als Balkenende c.s. toch iets aan de Marokkanen in Nederland duidelijk willen maken, dan zouden ze moeten beginnen te wijzen op de onrechtmatige bezetting door Marokko van de Westelijke Sahara, al 33 jaar leven de Sahrauis in vluchtelingenkampen. De lijn tussen Marokkanen in Nederland en de bezetting van de voormalige Spaanse Sahara is aanzienlijk korter dan mijn persoonlijke lijn en het Israelisch optreden in Gaza. Herdenken met anderen wordt mij inmiddels onmogelijk gemaakt.
