Bellen

Gister zette ik thuis mijn vouwfietsje weg tegen een andere fiets en het belletje brak af. Ik kreeg het met geen mogelijkheid weer werkend in elkaar.

Ondeugdelijke rommel gemaakt uit wat metaal en plastic. Ik monteerde vervolgens een zeker vijftig jaar oude bel, die jarenlang in een rommelbak had gelegen. Perfect.
Fietsbellen kwamen vroeger in soorten en maten. De eerste hingen met een leren riempje aan het stuur, zo eentje hangt er aan mijn safety uit 1890. Het vervelende van zo'n belletje is, dat het niet stopt met rinkelen.

Daar moest dus iets op gevonden worden en Lucas, de befaamde Britse firma, kwam met dit exemplaar, dat niet veel afwijkt van hetgeen tot voor kort het meest gebruikelijk was.

Groot en weinig elegant voor op een damesfiets, dus werd een verkleinde versie gemaakt. Dit belletje zit op mijn 1925 F.N.-damesfiets met cardanaandrijving uit 1926.

Er kwamen andere bellen. Sommige met een drukknop.


Dit is een rechtopstaand exemplaar op het stuur van mijn Galibier.

Veel fietsfabrieken, zoals Simplex in Amsterdam, hadden bellen met hun merknaam. O.a. Raleigh en Moulton deden hetzelfde in Engeland.

Maar deze bel is het fraaist, hij loopt als je op een knopje op het stuur drukt, net als een dynamo, met een wieltje tegen de velg.