Sommige woorden kun je maar beter niet gebruiken. Zoals het woord nazi of het woord fascist. Ik herinner me, dat ik op een avond laat, meer dan twintig jaar geleden, na afloop van een uitzending de VARA-studio uitkwam en een kantoorpand er tegenover gekraakt bleek. De politie was bezig de krakers uit het pand te werken. Ik stond op het bordes en ontdekte dat een van de krakers mijn voor de studio geparkeerde fiets als wapen hanteerde, terwijl hij "fascisten" schreeuwde. Dat was twee keer fout, een fiets is bedoeld om op te rijden en een agent is geen fascist. Ik begon een gevecht om mijn rechtmatig eigendom, terwijl ik de kraker vroeg wat hij precies met fascist bedoelde. Mijn fiets kreeg ik, zij het ernstig beschadigd, weer in handen, maar de uitleg van het woord fascist bleef achterwege. Ik ben met de fiets aan de hand, platenkoffertje achterop, naar huis gelopen. De schade aan de fiets bedroeg 175 gulden. De volgende dag heb ik me op het politiebureau gemeld, daar bleek het nog vrij lastig uit te leggen, dat ik het reparatiegeld van de krakers wilde, want, zo vertelde de dienstdoende agent, ook politieauto's waren in de strijd beschadigd geraakt. Ik bleef bij mijn eis dat er proces-verbaal diende te worden opgemaakt, want ik moest de fietsreparatie uit eigen zak betalen en ik nam aan aan dat schade aan de politieauto's met gemeenschapsgeld werden hersteld. Uiteindelijk kwam het allemaal keurig op papier. Na een paar maanden vond een rechtzitting plaats en werd de kraker, die mijn fiets als wapen had gebruik veroordeeld tot betaling van het reparatiegeld. Na afloop van de zitting bevond ik me buiten opeens weer tussen de krakers, die me voorhielden dat ik, met een goede baan, geen enkel recht had om van een arme kraker 175 gulden te eisen. Ik heb toen geprobeerd uit te leggen, dat als je dat principe hanteerde, je iemand die een draagbare radio steelt alleen maar kunt veroordelen als hij een goede baan heeft. Maar zelfs dat bleek te moeilijk voor mensen die het woord fascist in te mond hadden genomen. Via een deurwaarder heb ik maanden later mijn geld gekregen.
Ik kom op dit verhaal omdat ik gister een moment het woord terrorisme wilde gebruiken, maar er toch van afzag. Ik stuurde een Amerikaanse vriend, die om mijn blogadres vroeg, het adres. Maar dat mislukte drie keer, iedere keer belandde hij op een site van Amerikaanse christenfundamentalisten. Ik heb mezelf toen een email gestuurd en verdraaid hij had gelijk.
Ik belandde niet op dit blog, maar op een site van bijbelfanaten. Toen heb ik heel even het woord christencyberterrorisme overwogen.
