Het verhaal dat de absurde scenes van Hellzapoppin' bij elkaar houdt is flinterdun, maar dat maakt de film niet minder
vermakelijk, zo is er een running gag met een man die steeds op
onverwachte ogenblikken opduikt met een plantje dat alsmaar groter
wordt op zoek naar ene Mrs. Jones, er is een cowboy te paard die door
het beeld snelt en opmerkt: "Sorry, verkeerde film". Het keuken- en
huishoudelijk personeel (in 1941, het jaar dat de film uitkwam
natuurlijk, allemaal zwart) zorgt voor een fantastisch muzikaal- en dansnummer,
dat begint met pianist Slim (Gaillard) en bassist Slam (Stewart),
waarbij onder anderen Ellingtontrompettist Rex Stewart zich aansluit en
eindigt met een lesje in "swingdansen", dat zijn gelijke niet kent. Slim en Slam, die heel kenmerkend een octaaf hoger
met zijn gestreken bas meeneuriede, hadden een paar jaar eerder een
hit met "The Flat Foot Floogie". Slim bleef doorgaan op zijn pad met komische nummers, Slam werd een veel gevraagd jazzbassist onder andere in deze opname van "I got rhythm"
met saxofonist Don Byas. Rex Stewart (foto) nam onder eigen naam o.a.
grammofoonplaten op met andere musici uit de Ellingtonband, zoals dit "Diga Diga Doo".