Reizen per trein, zo begrijp ik uit reclame van de spoorwegen, moet een plezierige ervaring zijn en dat vind ik dan ook wanneer ik via de omroepinstallatie van station Brussel-Zuid hoor dat de trein van Brussel-Zuid naar Halle en Scharelbeke vandaag niet verder zal rijden dan naar Halle, maar ik hoef dan ook niet naar Scharelbeke. Ik wil naar Lille en sinds er geen directe trein maar rijdt tussen Amsterdam en Lille zit ik op een bankje samen met vrouw en Una op station Brussel-Zuid. Er staat een tgv klaar maar daar, zo begrijp ik van de spreekwoordelijke Belgische conducteur, die voorwendt geen Nederlands te verstaan, mag ik samen met alle andere reizigers op het perron niet in, we moeten wachten op een op hetzelfde spoor nog binnenkomende trein. Wanneer die arriveert stappen we in, iedereen vergeet zijn gereserveerde zitplaats, want de rijtuignummers kloppen so-wie-so niet. Dat wordt straks in Lille wel geregeld, weet iemand te vertellen, want de trein rijdt helemaal naar Lyon. Drie minuten voordat we moeten vertrekken komt de mededeling dat we toch naar het allang langs het perron geparkeerde treinstel moeten en onze gereserveerde zitplaatsen moeten innemen. Ik neem Una onder mijn arm en ga op zoek, terwijl mijn vrouw de bagage onder haar hoede neemt. Reizen is inderdaad een plezierige ervaring, vooral sinds het opheffen van de directe verbinding Amsterdam-Lille de prijs van een kaartje tweeëneenhalf keer zo hoog is geworden.
