Mijn verhuizing naar Den Haag betekende tegelijkertijd het begin van het einde van mijn band met Steumeltje van der Pol, we zullen elkaar in het begin geschreven hebben en ik ben zelfs in de herfstvacantie 1953 naar Leeuwarden gereisd. Waar ik gelogeerd heb weet ik niet meer, want de flat waar Steumeltje met haar moeder, broer en zus woonde moet beslist te klein geweest zijn. Ik herinner me bar weinig, behalve dat ik, toen Steumeltje en ik een fietstocht maakten, in Giekerk door een politieagent werd aangehouden omdat ik toen ik een hoek omsloeg mijn hand niet had uitgestoken. Ik werd nog net niet bekeurd. Eenmaal weer thuis in Den Haag kreeg ik een telefoontje van mijn vriend Christoforus die wist te vertellen dat hij Steumeltje met een andere jongen had gezien, niet één keer maar meerdere malen. Ik heb geprobeerd telefonisch achter de waarheid te komen maar dat is niet gelukt en ik was behoorlijk verdrietig. Van mijn vader kreeg ik als troost een langspeelplaat van Duke Eliington.
