KUNSJT

U weet dat in dit land iedere ongepekelde augurk meent zich een zeker air aan te meten door zich een naam toe eigenen van een beroemdheid, zo bestaat  er een  Einstein College, dat zo heet omdat de gemiddelde leerling een ietsjepietsje hoger IQ heeft dan de kinderen op een gewone school, er is een groepje technische studenten dat zich de naam van vliegtuig- en autobouwer Voisin heeft toegeëigend, een Amsterdamse restauratieve gelegenheid noemt zich Mahler en het televisiegenootschap NTR zendt thans 's zondagsavonds een reeks programma's uit onder de titel "Project Rembrandt" met medewerking van kladdertante Iris Frederix, een serie die veel beter "Spelen met  poep" zou kunnen heten, maar afgezien daarvan heeft genoemde kladdertante  geen enkel verstand van didactiek en meent ze dat lesgeven een  vorm van drillen is, zodat al haar discipelen dezelfde rotzooi produceren als zij vervaardigt in haar eigen atelier. Misschien bent u  niet op de hoogte van Frederix talent, daarom hier een paar voorbeelden van haar kunsjt.

Regeren

Regeren is, zoals u weet, vooruitzien, daarom wordt het gebruik van een mobiele telefoon op de fiets na 25 jaar verboden.

Eerder op dit blog

Eerder op dit blog maar inmiddels gevorderd tot bladzijde zevenentachtig van het boek op zijn nachtkastje.

Vanzelfsprekend heeft de hier naar zijn favoriete muziek luisterende, zeven jaar na de opstand in zijn land geboren, Hongaarse premier Viktor Orbán niets met vluchtelingen. Op zijn nachtkastje liggen de memoires van Miklós Horthy waarvan  hij iedere avond voordat hij zijn ogen sluit twee bladzijden uit zijn hoofd leert.

Muziek zonder instrument

Omdat u vandaag toch niets beters te doen hebt, de spoorwegen vanwege de vele sneeuwvlokjes anders dan in 1942 en '43 de dienstregeling hebben aangepast en voordat bij u de verveling toeslaat, stel ik u voor aan Trân Quang Hai, die u toont dat u, zonder een muziekinstrument aan te schaffen toch, een aardig stukje muziek kunt maken.  Eerst "When the saints go marchin' in" op een plastic koffielepeltje, daarna op kam en vloeitje "O! Susanna", vervolgens "Scotland the brave" op creditcard en Trân Quang Hai weet tenslotte ook raad met twee eetlepels. En u herinnert u de wijze spreuk van uw moeder dan wel grootmoeder: goed voorbeeld, doet goed volgen. Dus aan de slag!

BOMMERLUNDER

icegecooled
Eisgekühlter Bommerlunder
Bommerlunder eisgekühlt
Eisgekühlter Bommerlunder
Bommerlunder eisgekühlt
Und dazu
Ein belegtes Brot mit Schinken
Ein belegtes Brot mit Ei
Das sind zwei belegte Brote
Eins mit Schinken und eins mit Ei

Neidrippers

U begrijpt natuurlijk dat Dr. John the Night Tripper niets van doen heeft met de Drachtster Neidrippers.

DEFINITIE

EEN HEER VAN STAND IN NIEUW-ZEELAND: EEN BOMMELUNDER

Una en het feline tuig

Una: "Nu ik toch even de kans had de computer  te  raadplegen ontdekte ik dat ik, zoals W.F. Hermans in 1951 al zei, altijd gelijk heb: katten deugen niet, het is niet  tot  bedaren te brengen tuig van de richel. Op YouTube heeft een menspersoon 15 (vijftien!) uur rustgevende muziek voor katten gezet. Vijftien uur? En nog is dat niet voldoende. Bovendien is het  nietszeggende rotmuziek. Waar blijft trouwens mijn katzenklavier?"

O!

adv./i.m.

Drachtster Neidrippers

           Hedenavond  om acht uur eenmalig optreden

van de DRACHTSTER NEIDRIPPERS

in feestzaal Jappie Hobbesma in Ureterpvallaat

met na afloop grootbal met de Efteroankommers

de Drachtster Neidrippers zingen

ondermeer hun nieuwste hit

“Daverjende Wyntsjes, Dounsjende Sketen" 
en hun vorige megasucces 
"Stroffelstientsje Lizze, Nimmen Sizze"

TIEN JAAR

Vandaag tien jaar geleden op dit blog:

29.1.09

Rosmos

Bijtijden denk ik: ‘Ik zou ze eenliks eens bellen moeten, dat nuivere spulletje in Den Haag.’ Maar ja men weet hoe zuks gaat, men krijgt het rosmos tochs niet aan het apperaat. Veelstens te druk met het redden van de banken en het zorgen dat de mensen met spaarcenten op IJsland haar geld weerom krijgen. Wouter Bos heeft geen tijd voor een slechtwegge weduwvrouw uit Rotsterhaule. Nee, die moet het zelfs maar beschreppen. Wouter Bos zorgt allenig maar voor mensen die geld op de bank hebben en de aandeelhouders van de ING. Mijn schriele pensioen gaat niet omhoog, maar het gas en de elektra wel. Ik hoor het hem al zeggen als ik er tegenover hem over kleien zou: ‘Maar mevrouw Sinnema, u denkt toch niet dat ik soosjalist ben’.

Vrouw Ymkje Sinnema - Meindertsma, Rotsterhaule

Caudron

Omdat ik iets op wilde zoeken over de Franse vliegtuigbouwer Caudron, pakte ik gister een lang geleden gekregen relatiegeschenk van Renault: de geschiedenis van het Franse merk van 1898 tot 1965. Ik vond wat ik zocht, maar ook iets totaal anders, dat ik vergeten was: de belachelijke vertaling uit het Frans in het Nederlands, die sommige delen van het boek totaal onbegrijpelijk maken. Over de Caudron 450 en 460 (tekening) uit de jaren dertig staat er: ‘De toestellen zijn voorzien van opmerkelijke technische snufjes: vleugels met een symmetrisch bol profiel, die zeer dun zijn, luiken met binnenhoogvlak, “ontstellend” kleine oppervlakte voor het richtingsroer, voor het stuur en van de voorbreedte, uitlaatpijpen voor gas en koellucht, die rechtstreeks worden gebruikt, enz. Zelfs de laksoorten worden zo gekozen, dat het vliegtuig de lucht streelt, waardoor het gedragen wordt. De motor, die meer dan 300 pk ontwikkelt, is een nieuwe “Bengali” met 6 omgekeerde cylinders, luchtkoeling en compressors van 7,950 l. Het toestel wordt voortgedreven door een metalen propeller met verstelbare schroefdraadwikkeling, een supersonische snelheid en twee standen, ontwikkeld door Ratier.’ Wie hier chocola van kan maken, mag het zeggen.

De Caudron 460 vloog voor het eerst in 1934 en op Eerste Kerstdag van dat jaar haalde Raymond Delmotte een snelheid van meer dan 500km/u en dat was een wereldsnelheidsrecord.

De hierboven afgebeelde Caudron G3 dateert uit de Eerste Wereldoorlog. Er was in het buitenland meer belangstelling voor het toestel dan in Frankrijk. Het was een buitengewoon populair opleidingstoestel, ongetwijfeld lag dat ook aan de lage prijs. Er schijnt in de Verenigde Staten nog een te vliegen, al ben ik daar niet helemaal zeker van, omdat de replica's daar welig tieren.

UNA

Sinds ik gistermorgen een email  van Emile Waagenaar (President der Erster Wiener Sachertorte Vogelverein für Breda und Oosterhout, Frisch Eingetroffen) uit Breda ontving en zo dom was Una de email voor te lezen, bovenstaande afbeelding te tonen en de werking van het  instrument uit te leggen, zeurt Una mij de kop  gek om voor haar ook een zogenaamd "Katzenklavier" te bouwen. Daartoe dien ik alle katten uit de buurt te vangen, die op miauwhoogte  te sorteren, ze vervolgens in een vakken verdeelde bak te plaatsen en daarna een klavier, ongeveer zoals dat op een beiaard zit, te construeren, de koorden gaan in dit geval echter niet naar klokken, maar naar scherpe spijkers, die de naar de op toonhoogte gesorteerde katten leiden om hun fors in het lijf te prikken, zodat  Una vrolijke wijsjes, zoals "How much is that doggie in the window" kan spelen.

Hellzapoppin' 4

Nog één keer en dit keer het slot van Hellzapoppin': een conga met in de  hoofdrol Jane Frazee geboren als Mary Jane Frehse (1915-1985), die haar loopbaan begon samen met haar twaalf jaar oudere zuster Ruth in het zingende duo The Frazee Sisters. Vanaf 1940 starttte Jane haar filmcarriere die haar onder meer samen bracht met Roy Rogers. Veel later was ze te zien in een aantal korte films, waarbij ze overigens niet op de titelrol stond, met in de hoofdrol George O'Hanlon als Joe McDoakes.

Verleden tijd 9

Den Haag werd kort na de oorlog, niet bijster fantasievol, want met kaarsrechte, haaks op elkaar staande straten, fors uitgebreid. Eerst kwam de wijk Moerwijk, daarna Morgenstond, waar wij (mijn ouders, zus en ik) in een vierkamerflat terecht kwamen. In de verste omgeving was geen tram te bekennen. Twee buslijnen, de E (later de 20) en de R (later de 27) hadden op loopafstand hun eindpunt, de E op de Maartensdijklaan, de R op de Melis Stokelaan. De straten in Moerwijk ontleenden hun namen aan schrijvers, die in Morgenstond aan Nederlandse plaatsen, met het vergeven van plaatsnamen was men trouwens voor 1940 al begonnen, in ieder geval werden Drouwen, Vledder en Borger achter het Zuiderpark opgestoten in de vaart der volkeren. De rijkskweekschool stond aan de Koningin Emmakade, aan de overkant van het inmiddels al lang gedempte water, lag de Waldeck Pyrmontkade, daar reed een tram, de 10, die na  veel verleggingen verdwenen is. Lang wurmde de tram, in mijn tijd een PCC-car, zich door de Boekhorststraat tot de Duitse verkeersdeskundige Lehner ingreep en een een aantal lijnen ophief, zo raakten ook Groot Hertoginnelaan, Mient en  Zuiderparklaan hun tram kwijt. Soms droeg de PCC-car aan het  verdwijnen bij, want die moest, met slechts aan één kant een bestuurdersmogelijkheid, bij een eindpunt  een cirkeltje rijden of driehoeken en die mogelijkheid had bijvoorbeeld lijn 5 niet, noch op de Mient, noch op de Prinsessegracht.

11

Wanneer u 9 en 2 bijelkaar optelt, krijgt u 11, wanneer u dat twee maal doet 9+2 en 9+2 krijgt u twee maal 11 of de zich met eigen lof bedelvende vaderlandse reisinformatiewebsite, waar u vanzelfsprekend gedegradeerd wordt tot je, jij en jou, terwijl ik ervan overtuigd ben dat het baasje van 9292 op handen en voeten de werkkamer van koning Willem-Alexander binnenkruipt en de schoenzolen van zijne majesteit maar wat graag van de hondenpoep, waar de majesteit per abuis is ingetrapt, aflikt. Een  uur geleden wilde ik uitzoeken hoe ik van station Naarden-Bussum naar ziekenhuis Tergooi in Hilversum kon komen, volgens  9292 moest ik naar Hilversum Sportpark en vervolgens een dik kwartier gaan wandelen, terwijl  ik weet dat er in Hilversum een stadsbus rijdt, doch  keer op keer bleek er bij 9292 maar één mogelijkheid: Sportpark en wandelen, het probleem viel maar op één manier op te lossen, door mijn reis in tweeën te knippen: eerst van Naarden-Bussum naar station Hilversum en vervolgens opnieuw opzoeken hoe ik van dat station met bus 3 naar het hospitaal kwam. 9292 tweemaal spuit 11.

HANDEL

Heer verkoopd oto op Marktplaat:

Autoadvertenties op Marktplaats zijn regelmatig een bron van vermaak: een net over de grens met Duitsland  gevestigde verkoper noemt dezelfde auto een sedan en een coupé en de auto heeft bovendien een handgeschakelde automatische  versnellinngsbak.

Hellzapoppin' 3

Het verhaal dat de absurde scenes van Hellzapoppin' bij elkaar houdt is flinterdun, maar dat maakt de film niet minder vermakelijk, zo is er een running gag met een man die steeds op onverwachte ogenblikken opduikt  met een plantje dat alsmaar groter wordt op zoek naar ene Mrs. Jones, er is een cowboy te paard  die door het  beeld snelt en opmerkt: "Sorry, verkeerde film". Het keuken- en huishoudelijk personeel (in 1941, het jaar  dat de film uitkwam natuurlijk, allemaal zwart) zorgt voor een fantastisch  muzikaal- en dansnummer, dat  begint met pianist Slim (Gaillard) en bassist Slam (Stewart), waarbij onder anderen Ellingtontrompettist Rex Stewart zich aansluit en eindigt met een lesje in "swingdansen", dat zijn gelijke niet kent. Slim en Slam, die heel kenmerkend een  octaaf hoger met zijn gestreken bas meeneuriede,  hadden een paar  jaar eerder een hit met "The Flat Foot Floogie". Slim bleef doorgaan op zijn pad met komische nummers, Slam werd een veel gevraagd jazzbassist onder andere in deze opname van "I got rhythm" met saxofonist Don Byas.  Rex Stewart (foto) nam onder eigen  naam o.a. grammofoonplaten op met andere musici uit de Ellingtonband, zoals dit "Diga Diga Doo".

Hellzapoppin' 2

Soliste in de volgende scene "Watch  the birdie" uit Hellzapoppin' is Martha Raye (1916-1994), bijgenaamd "Big Mouth", zangeres en comedienne, die als driejarige al met haar ouders op een podium stond. Hellzapoppin' was niet haar eerste film, dat was "Rhythm on  the range" met onder meer Bing Crosby  en trompettist Louis Prima, hier in "I'm an old cowhand". In 1964 trad Raye samen met Judy Garland op in een show van laatstgenoemde met een Glenn  Millermedley.

Nog steeds cryptpofenemologie

Nadat Dame Sybilla Chesterchest, van origine Tebbernakkel, afkomstig uit Nederland en lid van ons Noordoostelijk Somersetse lees- en naaikransje, mij attent maakte op de ingezonden brief van de heer Abe Sprot, secretaris-penningmeester van het Cryptofenemologisch Genootschap op Orthodoxe Basis in Leeuwarden  en deze brief vervolgens voor mij in het Engels vertaalde,  voel ik de enorme behoefte in mij opborrelen hier, mede namens mijn echtgenoot, op te reageren, want alhoewel, zoals niet ongebruikelijk, Boris Johnson poogt alle aandacht en niet alleen wat de cryptofenemologie betreft op zich te vestigen, wil ik er op wijzen dat mijn echtgenoot, de bekende Britse conservatieve parlementariër Jacob Rees-Hogg, minstens zoveel bijgedragen heeft aan de resurrectie van de cryptofenemologie als voornoemde Johnson, bovendien heeft hij, tussen haakjes, zeker zoveel tijd als Johnson  in de Brexitcampagne gestoken en zulks mag ook best eens gezegd worden. Jacob is degeen die het dragen van de speciale hoofddeksels, de zogenaamde headbollockons door leidende figuren in de cryptofenemolische beweging heeft  voorgesteld   en  deze vervolgens ook heeft ontworpen. Op bijgaande foto ziet u mij met een headbollockon,  die de tijd aangeeft wanneer ik de raapstelen 's woensdags op het vuur moet zetten en de waxinelichtjes op de vensterbank mag aansteken.

Helena Rees-Hogg - La Chaise, West Harpbush.

Hellzapoppin'

Wanneer u Hellzapoppin' nog altijd niet gezien hebt dan wordt het verdomme hoog tijd. Ik zal de komende dagen een paar fragmenten uit deze absurde Amerikaanse film uit 1941 laten zien. Om te beginnen de oproep aan Stinky Miller om thuis te komen.

Minimini

U wilt een  tikkeltje kleiner gaan rijden? Wellicht is dit iets voor u, momenteel in het Verenigd Koninkrijk te koop voor nog geen drieduizend Britse ponden en vergeet niet er is nog geen sprake van brexit, dus dat scheelt geld!

Internationaal 2

 

Muziek globaliseert al heel lang, Hawaiimuziek van pak weg 150 jaar geleden had niets met slack-keygestemde gitaren, maar alles met trommels van doen, die gitaren kwamen er pas toen Portugezen en Mexicanen hun handen daar uit de mouwen staken en gitaren meebrachten en op Fiji, ook in de Pacific, was het niet anders. Daar leerden de bewoners meerstemmig zingen van zendelingen die het christendom preekten, één ervan, Thomas Baker werd in 1867 opgegeten.  Dit is een gospelgroep van Fiji: First Tribe, het reggaeritme komt oorspronkelijk van Jamaica: "Valavala Kilikili". Natuurlijk heeft ook de Britse militaire muziek op Fiji zijn sporen achtergelaten. Dit is de Fiji Military Forces Band tijdens de Edinburgh Tattoo in 1998.

 

Oldsmobile

Zestig jaar geleden verscheen een kleine, maar keurig in het Nederlands gestelde, folder van het oude, inmiddels al vijftien jaar ter ziele zijnde, Amerikaanse automerk Oldsmobile. Ik had ooit een wagen van dat merk, uit 1940 met een prachtige acht-in-lijnmotor, een automatische versnellingsbak en uiterst smalle accu die een plaats  vond op de linker chassisbalk. De taal van de autofolders van nu is anders, directer,  meer prozaisch en daarom hier een stukje van de  taal van 1958: "In de 4-deurs Holiday Sedan van de serie "98" vindt U de aangename sfeer van  lucht en licht als in de Coupé met de bijzondere voordelen van een Sedan. De fijne bekleding is luxueus afgewerkt, en het rijden op de zachte  kussens is een heerlijke ontspanning. Een vingerdruk volstaat en de elektrsiche bediening opent of sluit automatisch de grote, door een middenstijl gescheiden zijruiten. Servo-stuur, servo-remmer, draagbare radio en automatisch in zes richtingen verstelbare voorbank." De motor was de befaamde V8 Rocket en  versnellingsbak de "Jetaway" Hydra-matic" met twee vloeistofkopppelingen en " automatische viersversnellings gangwissel". In een grote, transportkoffer bewaar ik alle folders, die ik eigenlijk  zou moeten  verkopen, want zo heel veel  maak ik de  koffer niet meer open.

UNA

UNA: "Er zijn dagen dat zich een zeer grote  blijdschap van mij meester maakt, vandaag is zo'n dag, nu minister Schouten mij als een schepsel beschouwt, ik zou alleen nog graag  willen weten: komen schepselen met een schepje uit een zoutvaatje of worden ze op het strand uitgegraven?"

Internationaal

Wanneer ik zou beweren dat bovenstaande auto een  Alfa-Romeo is, dan is uw terechte vraag of het  me in mijn bol  geslagen is Goed, ik probeer het  anders. Een Willys dan? Vandezelfde fabriek als die de Jeep op vier wielen zette? Nee, hè? Maar toch zijn mijn beweringen waar, want het wonderlijke is  dat zowel de Italiaanse als de Amerikaanse  fabriek de auto, een Renault "Dauphine", in licentie gebouwd hebben en het wordt nog veel aardiger: de "Dauphine" werd bovendien  gebouwd dan wel geassembleerd in Argentinië, Australië, Brazilië, Israel, Nieuw-Zeeland en Spanje terwijl in Japan de bodemplaat gebruikt werd voor de Hino "Contessa". Zonder tegenspreken was de "Dauphine" met zijn afleidingen als de "Ondine" en de "Gordini" een internationaal gebouwde auto. De vorm was op het eerste gezicht ontleend aan de grotere Renault "Frégate", die november1950 verscheen, maar die tradioneel de motor voorin had en de aandrijving op de achterwielen. De "Dauphine" (met motor en aandrijving achterin) kwam in maart 1956 uit.  De motor was een watergekoelde viercylinderkopklepper met een inhoud van 845cc, die de auto, met een drieversnellingsbak, een topsnelheid gaf van  115 km/u. Een jaar later stond de "Dauphine-Gordini" op de Parijse Salon, met een vierbak en tien kilometer sneller.

Twee

Vrienden van mij weten dat ik ongewone instrumentencombinaties buitengewoon waardeer, dus toen ik de Smoke Benders (Samm Bennett, jew's harp en Daysuke Takaoka (tuba) ontdekte, was ik ogenblikkelijk verkocht, want wat is er leuker dan samenspel van een miniem  en een gigantisch instrument : "Lucy, Lucy".

Nogmaals Cryptofenemologie

Als jongste zoon van Johannes en Trijntje Oerdehoed wil ik, nee, moet ik een kleine aanvulling geven op de verhandeling over cryptofenemologie, zoals die gister op dit blog door de heer Abe  Sprot te Leeuwarden werd gemeld, want de door prof. dr. S. Patterpunkt gegrondveste cryptofenemologie leeft en hoe. Alhoewel thans gepensioneerd heb ik mijn werkzame leven als commies tweede klas doorgebracht op het hoofdkantoor van de  spoorwegen in Utrecht en is aldaar een kleine kring van collegae bijgetreden tot het cryptofenemologisch denken, zoals geformuleerd door professor Patterpunkt, in zonder zijn spijswetten die alleen het gebruik van bladgroenten, zoals bijvoorbeeld spinazie, andijvie en sla toestaan. Zij zijn safraaf of zoals professor Patterpunkt het noemde saphraph. Knol- en koolgewassen zijn verboden (chromeck),  alhoewel laatstgenoemde, wanneer zij zijn ingemaakt, zoals zuurkool, op dinsdag, zij het in kleine hoeveelheden verspreid over de dag, wel mogen worden gebruikt. Deze regels worden door de voomalige eveneens gepensioneerde spoorcollegae Hendrik-Jan Habekedinges, Philippe Steunzool en Gerrit Snaakernaeck en hun families  nog immer gevolgd. Ook dragen zij en ik, omdat het cryptofenemologisch denken dat nu eenmaal voorschrijft nimmer sokken, noch schoenen met klittenband, maar altijd een lichtbruine onderbroek. Mevrouw Gisèle Loefkens maakt mijns inziens terecht bewaar tegen het zich toeëigenen van de naam cryptofenemologie (of cryptophenemology, zoals hij het noemt) door Boris Johnson. Het zou van eerbied getuigen als de heer Abe Sprot rekening zou houden met het oerdenken van de stichter van de cryptofenemologie, prof. dr.  Standardophian Patterpunkt! Mede namens de heren Habekedinges, Steunzool en Snaakernaeck,

Martinus Oerdehoed, Nieuwegein.

P.S. Ik heb een foto van de introductie tot de cryptofenemologie van Philippe Steunzool op 13 mei 1967 bijgesloten.

DDR

Ooit was ik samen met Dick Verkijk in de DDR in een Tatra 603 onderweg, voor ons uit reed een andere 603 met André van der Louw en Jan Nagel aan boord. Het was winter en bar koud, maar in een enkel dorp draaide ik, wanneer  zo'n typisch Duits, draaiend stoplicht op rood stond, het raampje open en liet ik, ter verhoging van de  vervreemding, op mijn cassetterecorder muziek van "The Rolling Stones" naar buiten schallen. Ons kwartet was uitgenodigd door de National Rat des Nationalen Fronts, wat dat precies inhield weet ik niet meer, maar het was allemaal wel heel officieel. Dick, die wat vasthoudenheid niet onderdoet voor  een cairnterrier als Una, onderging samen met ons een lofzang op de "eerste boeren- en arbeidersstaat op Duitse bodem" door een hotemetoot van de universiteit van Rostock. Na afloop van de jubelkreten ging Dick op zijn onnavolgbare manier in de aanval: "Aber Herr Professor, Sie haben doch nicht immer so gedacht". Waarop hij stelde dat de man ooit de zegeningen van het nazisme had verkondigd. Er volgde wat gemompel, dat er op neer kwam dat een mens toch van mening kon veranderen. Alles goed en wel, stelde Dick, maar u was ooit lid van de N.S.D.A.P. en ik heb hier zelfs uw partijnummer. Dat was pijnlijk en Dick deed er nog een schepje bovenop met de mededeling dat Herr Professor ook lid was geweest van het N.S.K.K. , het Nationalsozialistisches Kraftfahrkorps.

Verleden tijd 8

Veel  van het op de kweekschool geleerde weet ik niet meer, maar ik kan - voor mijn  gevoel - feilloos een  plattegrond van het schoolgebouw tekenen. Ik weet nog een aantal namen van een befaamde opvoeders: Ach, Dalton, Piaget, maar waar zij voorstonden, wat hun ideeeën waren bij de opvoeding van een kind, herinner ik me met de beste wil van  de wereld niet. Rousseau was de man van de natuurlijke straffen, wanneer een kind een raam kapot maakte, dan moest het ten gevolge daarvan maar in de kou zitten, als hetzelfde kind in een boom klom, dan diende het er zelf maar uit te  klimmen, ik vond dat wel grappig, maar ik gooide dan ook geen ramen in en klom niet in bomen. Ik kan me niet herinneren dat de naam Comenius destijds genoemd is, een  man die, ver voor  Maria Montessori, pleitte voor aanschouwelijk onderwijs en boekjes liet vervaardigen met tekeningen. Hem heb ik sindsdien hoog in het vaan.  Op zeker moment moest ik een tuin ontwerpen, dat werd een horizontaal lopende band, waarvan de snelheid  geregeld kon worden, met rode en blauwe bloemen, die, bij verhoogde snelheid, paars oogden. Achteraf gezien heb ik me tamelijk verveeld en toch weinig uitgevoerd.

CORRECTIE

Helaas behoeft het artikeltje van mevrouw Gisèle Loefkens van het Symphoarmorphistisch Genootschap,  dat enige dagen geleden op dit blog verscheen, enige aanvulling dan wel correctie, want alhoewel Loefkens overgrootvader een belangrijke rol gespeeld heeft bij de verspreiding in de door Prof. Dr. Standardophian Patterpunkt uitgedachte cryptofenemologie, waarbij het zijn en niet zijn op christelijk-taoïstische wijze met elkaar worden vermengd, is deze vorm van cryptofenemologie in 1929 een zachte dood gestorven met de overgang van Patterpunkt naar het phemonardicosendom, een afsplitsing van een uit Oost-India stammende religie, waarbij reïncanatie een niet geringe rol speelt. Ook in Nederland was de cryptofenemologie in 1935 zo goed als verdwenen, alleen in Rotsterhaule trachte een minieme gemeenschap onder leiding van Johannes en Tryntje Oerdehoed het cryptofenemologisch gedachtegoed in ere te houden, maar verder dan een mager succes bij hun negental kinderen, waarvan vijf op jeugdige leeftijd overleden, valt er niet  te melden. Pas in 1998 werd de bekende Britse politicus Boris Johnson gegrepen door de ideeeën van Patterpunkt, die hij uiteraard aanpaste aan de immer nodige speciale regels die in het Verenigd Koninkrijk gebruikelijk zijn, waarvoor hij, ter onderscheiding van Patterpunkts cryptofenemologie, de term orthodox toevoegde. Drie jaar later waren Stoman Frunzemaecker en Gerard ter Plecke uit het Belgische Halle op de hun tandem in Londen en onmoetten zij toevalligerwijs, juist na sluitingstijd voor een pub aan de Portobello Road, Johnson - eveneens per rijwiel - terwijl zij vervolgens met elkaar opfietsten, vertelde Johnson behalve veel over zichzelf, ook over de door hem weer, zij het op orthodoxe basis, tot leven gewekte cryptofenemologie. Frunzemaecker en Ter Plecke (zie foto, waarbij Ter Plecke de befaamde HøneHønesjerp draagt) raakten ogenbikkelijk enthousiast en hebben bij thuiskomst een Europese sectie opgericht en vanuit Halle heeft de cryptofenemologie zich ook in ons land verspreid.

Namens het Cryptofenemologisch Genootschap op Orthodoxe Basis, Leeuwarden,

Abe Sprot, seccretaris-penningmeester

Zwijnen

Ik moet me nodig weer eens bezighouden met de zogenaamde internetzwijnen, onfris volk dat mij ongevraagd reclame stuurt, beweert dat ik op hun nieuwsbrief geabonneerd ben, van "unsubscribe" een lachertje maakt of in het geheel de mogelijkheid niet biedt om van hun ongewenste boodschappen verschoond te blijven en klaarblijkelijk is mijn provider niet in staat de stroom aan ellende te stoppen, zodat ik soms tweemaal per dag geconfronteerd wordt met missives van CBD-oil, Albert Heijn, Mediamarkt, Fit with Tea en ander tuig. Wanneer men in Scheveningen, ter afsluiting van 2019 op het strand, weer een te grote stapel hout verbrandt, kunnen deze internetzwijnen dan fors geroosterd worden, verbranden hoeft voor mij niet, een zwart korstje is voldoende!

Dime House

Kèk be- of misschien betuch inwonuhs, afèn jullie wetuh wat ik bedoel, van Bussum, ook bekend als hacht van 't Gooi, jullie hebbuh allang dooch dat  as je je niks vechbeeldt, dan ben je ook niks, dus vechbeeld ik me ongelooflijk veel, ik hep 'n saak geopend, vechvolgus weet ik natuuchluk best dat huis in het engels house heet, maach ik gebchuik sulks vooch mèn winkel, eigeluk sou  dat dus store moetuh wezuh, maar dat ken mèn niks vechekkuh, net so min as 'n dime in Nedechland geen wettug betaalmiddel is en Bussum geen city,  sodemituch op seg, dan ken je so langsamechand ovechal wel chekening mee gaan houduh, ik ben 'n choot bewondechaach van Tchump en ik sou heel gaag willuh dat wè ons onduch sèn gezag souduh plaatsuh, dat sou mèn en mèn wèf bisonduch veel deugd doen.

NRA Jr.

 

Van alle Amerikanen, die ik van redelijk goed tot goed ken, heeft er maar één een wapen: een revolver, onder de bank van zijn pickup-truck. Hij woont in Texas en wees me op de kogelgaten in de langs de kant van landweggetjes opgestelde verkeersborden, waarop uit louter plezier al rijdend op gevuurd was. Al mijn andere bekenden hebben er geen. Hoe komt het dan toch dat ik het idee heb dat de meeste Amerikanen het bezit van een vuurwapen noodzakelijk vinden? Wordt die noodzakelijkheid ze van jongs af aan ingeprent? Ik blader in "Little Folks", the Children's Magazine, van mei-juni 1917. Op de voorpagina een peuter met een bloem en een hondje op een stoel. Onschuldig, denk ik. Maar op bladzijde 286 vind ik onderstaande advertentie, die slecht combineert met het schutblad. Toch is het een advertentie van het blad zelf: bij het aanbrengen van 6 proefabonnees  ontvang je om niet dit pistool.

Tien bladzijden eerder staat een luchtbuks, gratis, als het lezertje 12 setjes prentbriefkaarten verkoopt.

Het blad zelf slaat op bladzij 270 opnieuw toe: wanneer het lezertje aan vijf vriendjes een jaarabonnement op "Little Folks" weet te slijten, krijgt hij een "Big Dick" (sic), een imitatiemachinegeweer.

Verleden tijd 7

Ik ging in september 1953 naar een school, een school waarvan de naam inmiddels veranderd is, net als de naam van al die andere scholen die nu anders heten: bewaarschool, fröberschool, lagere school, ULO, MULO, HBS - ik ging naar de kweekschool voor onderwijzers en onderwijzeressen, kort gezegd de kweekschool en ik heb die afgemaakt, ik heb hem moeten afmaken, terwijl ik de school liever in de andere  betekenis van het woord had willen afmaken. Want vooral de eerste twee jaren waren bar en boos. Er waren leraren, die op geen enkele manier behoorlijk les gaven, integendeel. Er was een dominee - hij gaf natuurlijk maatschappijleer, want je werd geacht les te  krijgen in de maatschappelijke maar ook in de christelijke deugden - die tijdens zijn eerste les een papiertje uitdeelde waarop wij leerlingen dienden mee te delen of wij geloofden ja of nee. Ik aarzelde en schreef op dat ik aarzelde, maar dat kon niet volgens dominee, je geloofde in de Heer of je geloofde niet in de Heer. Degeen met een hoofdletter natuurlijk, zoon van God en zo. Een andere wat  morsige heer (met een kleine lettter) dicteerde van ieder lesuur zo'n negentig procent en we hadden  naast zijn dictaat de door hem geschreven lesboeken te gebruiken, kortom eigenlijk waren er een paar onderwijzenden die precies aangaven hoe het niet moest. De enige waar ik prettige herinneringen aan bewaar is de leraar tekenen, hij is ook de enige die ik, lang nadat ik de kweekschool had verlaten, nog eens heb opgezocht en van wie ik me de straat herinner waar hij woonde, de Hendrik van Deventerstraat. Henk Baaren, want zo heette hij, maakte me bovendien nieuwsgierig naar bouw- en meubelstijlen. Nieuwsgierighied opwekken, zoals een goed onderwijzer betaamt.

Cryptofenemologie?

Het moet mij van het hart dat ik verbaasd ben hoe de Cryptofenemologische Vereniging op Orthodoxe Basis regelmatig op dit blog figureert, alhoewel die vereniging niets meer met de oorsprong van de cryptofenemologie in 1898 (omschreven door mijn overgrootvader in zijn magnum opus "Aan den Cryptofenemologen en hun Volgelingen den Toekomst")  maar  dan ook geheel niets te maken heeft. Zoals zoveel goeds in die jaren rond de vorige eeuwwisseling kwam de Cryptofenemologie uit Duitsland en was er een leerschool gesticht op het landgoed van Freiherr Unzerich von Niedlichhoffen, waar mijn overgrootvader enige jaren stage liep bij de grote voorman prof. dr. Standardophian Patterpunkt. Mijn overgrootvader werd zelfs geschoold als zendeling in de Christencryptofenemologie en hij werkte enige jaren als zodanig in Drenthe in de omgeving van Assen, waarna hij naar Leeuwarden vertrok. Maar wat er nu echter in Leeuwarden plaats vindt, mag de naam cryptofenmologie niet dragen, dit is een dusdanig verwaterde versie van hetgeen waar zowel prof. dr. Patterpunkt als mijn overgrootvader voor stonden, dat er in feite een verbod op moest bestaan die naam te gebruiken. Helaas heeft de huidige voorzitter jonkheer Broselius R.M. Bockinghe van der Gracht de naam wettelijk gedeponeerd, zodat er niet tot een verbod kan worden overgegaan. Bij de tegenwoordige vereniging is, waarvoor mijn overgrootvader reeds voor waarschuwde, sprake van verregaande klamkonterigheid. 

Mevrouw Gisèle Loefkens, Symphoamorphistisch Genootschap, Lekkum.

Meerfout

Niemand zegt natuurlijk herenboer, ik heb zelfs de precieze spelling even moeten opzoeken, maar die n moet er volgens een aantal malloten die de Nederlandse spelling beheren echt in, terwijl een herenboer een eenling is en niet het bezit van een aantal heren, nee, hij is een zelfstandige, kapitaalkrachtige boer. Maar dan betrap ik me op iets merkwaardigs. Bestaat er een vrouwelijk equivalent: een damesboer? Dameboer (foto links) klinkt me  toch niet goed in de oren. 

Die tussengevoegde n's waren er vroeger niet. Je schreef pannekoek en niet pannenkoek, logisch vind ik, want wie bakt zijn koeken nu in meerdere pannen? Bovendien moet de schrijver ook nog rekening houden met of er meer dan één meervoud bestaat, want dan  vervalt de n, het is dus niet ziektenkosten, want je hebt ziektes en ziekten.  Zulke regels moeten een buitenlander  die Nederlands leert tot wanhoop drijven. Gelukkig is het leren van onze taal binnen een aantal jaren niet meer nodig, daar zorgt de vaderlandse middenstand wel voor, die zijn handel het  liefst in het Engels afficheert.  

Ooit zag ik trouwens een fantastisch meervoud van pannenkoek in de buurt  van Minneapolis-St.Paul in de menukaart van een restaurant: PANNEKOEKENS, bijna net zo  leuk als het tweevoudige meervoud van kind, KINDERENS (eigenlijk drievoudig want kinder is eigenlijk al een meervoud), maar kinderen is inmiddels in onbruik geraakt, het volkje praat immers over kids.

UITNODIGING

Het bestuur van de 

Cryptofenemologische Vereniging op Orthodoxe Basis

gevestigd in "Veste Knolkenborgh" aan de 3e Saskiadwarsstraat 631 te Leeuwarden nodigt bij deze zijn leden en belangstellenden uit voor een concert van de

 "Harkemaasterharrekrastuszangers" 

op zondag 10 februari om 9.30 vm. Wij hebben dit jubelatiokoor eenmalig voor een driekwartier durend concert kunnen strikken, zoals bekend  bestaat het koor, opgericht in 1923, uit een zestiental zangers dat in 1927 een zeer succesvol optreden had voor de  toenmalige  majesteit en waarvan de schlager "Zondag"  met de volgende tekst "De klokken luiden zo klaar en rein; De vogels fluiten in zonneschijn. De golfjes fluist'en tot dank en beê, De bloemen luist'ren en bidden mee. En alle vromen gaan kerkwaarts heen, Om saâm te komen in smeekgebeên; Om God te prijzen, die trouw en goed, Op tal van wijzen ons heeft behoed. 't Is Zondag heden, ter kerk gegaan! Roep met gebeden den Heer nu aan!" in 1931 op de grammofoonplaat verscheen en waarvan alleen al in Drachten e.o. tweehonderdzeventien exemplaren werden verkocht.

Toegang voor leden 15 euro, belangstellenden betalen 21 euro.

DEUR

DAT DOET DE (MOOIE) DEUR DICHT....

Verleden tijd 6

Vreemd dat ik me absoluut niet kan herinneren waar ik in de herfstvacantie van 1953 logeerde, maar wel weet dat ik in Giekerk een zeer ijverige politieagent ontmoette en nog steeds exact de plaats weet aan de wijzen waar hij mij - in zijn taal - staande hield. Ik begrijp mijn eigen geheugen niet, het sjouwt volslagen onnutte zaken mee, zoals de tekst van de wikkel om een suikerklontje, zodat ik weet dat de plaats Tienen in België ook Tirlemont  heet en dat de gekleurde plaatjes, die vroeger bij een  chocoladereep van het merk Meurisse verpakt zaten, chromo's heetten. Eind vorige maand in Lille werd ik opnieuw  geconfronteerd met het feit hoe selectief het geheugen te werk gaat: schuintegenover me zit een man aan het ontbijt in het hotel, die me heel vagelijk bekend voorkomt, maar zoiets gebeurt wel vaker, iemand lijkt op iemand die ik ooit gezien of ontmoet heb: zo zag ik deze week de bekende Britse journalist Andrew Marr hier  in het dorp rondfietsen. Natuurlijk was hij het  niet, maar soms is het iemand die ik wel eerder zag, al is het op de tv,  zo belandde ik anderhalf jaar geleden in de lift van het Brusselse muziekinstrumentenmuseum samen met de Britse presentator Matt Allwright. Normaal zou ik mijn monde gehouden hebben, maar ik was zo verbijsterd dat ik hem van mijn herkenning op de hoogte moest stellen. In Rijssel komt de vagelijk bekende man, als ik uitgegeten ben, op mij af en zegt: "Jij bent Wim Bloemendaal, ik herken je aan je stem!" Bij mij gaat nog steeds geen lichtje branden, ik herken hem niet. Maar als hij zijn naam noemt weet ik het weer. Eddy Tutuarima (foto). Ooit op een radiocursus en iemand achter het project Moluccan Moods, een muziekproject uit de jaren tachtig. Klaarblijkelijk heeft mijn geheugen op zo'n moment een zetje nodig om het allemaal weer naar boven te halen. Ik  herinner me hoe Eddy destijds met een interview met oudere Molukkers tijdens die radiocursus terugkwam waarin geen enkele kritische vraag voorkwam, ik probeerde erachter te komen wat daarvan de reden was. Het bleek dat je in die gemeenschap eerst uitgebreid van, zeg maar, een rijsttafel genoot, voordat je de  bandrecorder te voorschijn haalde. In zo'n situatie zijn prangende vragen natuurlijk niet op hun plaats. Eddy moest mij in Lille bijpunten over Moluccan Moods en mij zeggen dat het programma "Moondogs" een belangrijke rol had gespeeld en dat hij bezig is aan een boek over het project. Ik vertelde hem dat ik, het moet in 1978 geweest zijn, in een kantoor in Nashville, waar in alle kamertjes liedjesschrijvers aan het werk waren (wat ik toen een buitengewoon komisch idee vond) door Lee Clayton voorgesteld werd aan een collega componist, die opmerkte dat ik  uit het land kwam waar  moeilijkheden geweest waren met Moluccans en hij voegde er aan toe: "I always thought that  those were a kind of shoes". Kijk, dat bedoel ik, waarom heb ik zo'n ontmoeting en zo'n zin opgeslagen?

THERESA

THERESA MAYDAY, MAYDAY, MAYDAY

CITY?

gezien in het goyse dorp met geiwe

Citroën

Zijn er buiten de al genoemde voitures die op 7 februari door Bonham in Parijs geveild gaan worden nog een paar auto's voor de  man  met een minder goed gevulde portefeuille, ik waag het te betwijfelen.

De Zwitserse verzamelaar Adrian von Lerber  doet een aantal Citroëns in de verkoop: vijf 2CV's, waar u nog altijd vijftienduizend euro voor moet meebrengen, de duurste is een tweemotorige "Sahara" (foto) uit 1962 die tussen de tachtig- en honderdtienduizend euro moet opbrengen, verder zijn er een "Ami", een ID19, drie DS'en, waaronder een cabriolet uit 1963 met een prijskaartje van honderdvijftig- tot tweehonderdduizend euro en een SM uit 1972.

OLDSKOOL

't sal  jullie opgefalluh wezuh dat mensuh die 't engels  nôhluks meestech sèn chaach sich fan die taal bedienuh assuh wat te ferkopuh hebbuh, soa ken ik 'n èhkel, diet foor sèn huppelbedrèf 'n advertensie in de krant set met de tekst: 

Oldskool Gym 45+

en dan gaat ik nôh effe siteruh, das 'n moeiluk woord foor owerschrèwuh: "Ben u 45 jaar of ouder en wilt U op een gezonde en leuke manier ouder worden? Dan bent u bij ons op het juiste adres."

de èhkel geef gratis en frèhblèhwund 'n proefles is "personal trainer" en hep ook 'n "gezellige coffee corner". Allemaal, dat heppu begrepuh seer oldskoolgym45+ en wat soa fèn is, u ken ook trainuh sondech abonnement. Ik begrèp dat hè ook noch kursussuh geef in oldskoolbroodbelegguh, oldskoolhinkulluh, oldskoolpissuh en oldskooltanduhpoetshuh. U begrèp hè heb 't 'r maar druk mee.

Young 2

Nog een keer Lester Young.  Opgenomen in januari 1951 met John Lewis aan de piano (later grote bekendheid door het Modern Jazz Quartet), Gene Ramey (foto) aan de bas (oorspronkelijk trompettist,  daarna sousafonist en, tenslotte na lessen van Walter Page, bassist)  en mijn favoriete slagwerker Jo Jones achter de drums in "Thou Swell".

Verleden tijd 5

Mijn verhuizing naar Den Haag betekende tegelijkertijd het begin van het einde van mijn band met Steumeltje van der Pol, we zullen elkaar in het begin geschreven hebben en ik ben zelfs in de herfstvacantie 1953 naar Leeuwarden gereisd. Waar ik gelogeerd heb weet  ik niet meer, want de flat waar Steumeltje met haar moeder, broer en zus woonde moet beslist te klein geweest zijn. Ik herinner me bar weinig, behalve dat ik, toen Steumeltje en ik een fietstocht maakten, in Giekerk door een politieagent werd aangehouden omdat ik toen ik een hoek omsloeg mijn hand niet had uitgestoken. Ik werd nog net niet bekeurd. Eenmaal weer thuis in Den Haag kreeg ik een telefoontje van mijn vriend Christoforus die wist te vertellen  dat hij Steumeltje met een andere jongen had gezien, niet één keer maar meerdere malen. Ik heb geprobeerd telefonisch achter de waarheid te komen maar dat is niet gelukt en ik was behoorlijk verdrietig. Van mijn vader kreeg ik als troost een langspeelplaat van Duke Eliington.

FACEL VEGA

Facel waarvan op 7 februari a.s. een Facel II uit 1962 onder hamer komt, met een geschatte waarde van tussen de tweehonderd- en vierhonderduizend euro, was voordat de  fabriek eigen auto's ging bouwen een gerespecteerde Franse carrosseriefirma die het uiterlijk leverde voor verschillende producten van Panhard, Simca, Renault en Ford, maar in 1954 toen bijna alle beroemde Franse merken in de hoogste klasse - Bugatti, Delage, Delahaye, Hispano-Suiza - waren verdwenen, bedacht dat er plaats was voor een chique Frans voituur. Facel (Forges et Ateliers de Construction d'Eure-et-Loire), onder leiding van Jean Daninos, toonde in 1949 een op basis van een Bentleychassis  en een Chryslermotor (een V8 met een inhoud van viereneenhave liter) een eerste ontwerp, dat langzaam werd ontwikkeld in het prototype dat in 1954 op de  Parijse Autosalon stond. De Facel II heeft een 6,3 liter  Chrysler "Typhoon"-motor en gekoppeld aan een Pont-a-Moussonvierversnellingsbak ligt de top net onder de 250 km/u. 

ondanks het feit dat op de bodem van de miniatuurauto Facel II staat, heb ik zo mijn twijfels, het lijkt meer de kleinere Facelia, eerst geleverd met een eigen, daarna met een Volvomotor.

Life & Members

Hia- a new bland of Yoga, martial arts en dance

Hia is het nieuwe bewegingingsconcept bestaande uit: Tai Chi, Aikido, Appelstroop, Tae Kwon Do, de Vijfde van Beethoven, Jazz Dance, Genesis, Multigrademotorolie, Yoga, Runderrookworst.....

Laat je  inspireren tot een kleine stap, grote moves of misschien een HIA lesje?

Met een Hia les:  verwen je jouw lichaam, kalmeer je je hoofd, ervaar je meer en geniet je intens.

HIA KAN EEN HELENDE REIS ZIJN DOOR JE EMOTIE, GEVOELENS, ANGSTEN.....
op de foto: docent  Kneuderdap Chuttechut aan de oevers van het Naardermeer
 (voor meer ongein zie hier)