Het is een oerdrift van elke acht een negen te willen zijn, immers een negen is meer dan een acht en bovendien kent de tafel van negen een
ongekend fenomeen, want worden van alle vermenigvuldigingen de cijfers
stuk voor stuk opgeteld, of het nu om 2x9=18 gaat of om 7x9=63, in beide
gevallen is de som van de cijfers van de uitkomst steeds weer negen en zulks wekt een onvoorstelbare jaloezie bij iedere acht, afgezien van het feit dat negen drie maal drie is en juist daardoor onstonden problemen toen een zekere acht iets te zeggen kreeg over de drie van Chaam, maar het kan ook een ander oord in Brabant geweest zijn.
Waarschijnlijk is er toen ook, wij schrijven 1972, bij deze acht wrok
ontstaan ten aanzien van Joods Nederland dat de inmiddels tot een tweetal
geslonken oorlogsmisdadigers (Frocko Hecht & Fritz Pünktchen)
gekerkerd wilde houden (hen was trouwens de doodstraf al onthouden door de toenmalige vorstin van dienst uit het Oranienkabinett) want
de acht
heeft vervolgens, behalve als fietser rond de kerk in Chaam, maar het
kan ook een ander oord in Brabant geweest zijn, grote roem vergaard als
pro-Palestijn, dat gebeurt in dit land vaker, men ziet een
Joodse Nederlander immers steevast als fervent aanhanger van de neef van Jaap Huy, burgemeester van Hoog-Keppel.
Ik neem u thans enige regels mee naar een langer geleden periode: in november 1912 vond in Nederland de eerste Duitstalige radiouitzending plaats, pastoor Bernhardus Johann Maria Knödelberg, zelf van Duitse komaf, uit Ouderkerk aan de Amstel, maakte een programma op een zelf gebasteld zendapparaat voor de destijds op Nederlandse bodem verblijvende gastarbeiders (die heetten destijds niet zo, maar u begrijpt wat ik bedoel) onder de vertaalde titel "Programma voor den Hannekemaaier en den Blaaspoep", het verdween om begrijpelijke redenen in october 1914 uit de aether, om na de oorlog, in 1921 onder leiding van pastoor Knödelberg, inmiddels werkzaam te Hilversum, waar hij een paar jaar later gevierd zou worden als pionier van de K.R.O., terug te keren als "Mädelonia", gericht op de in ons land in groten getale werkende Duitse dienstmeisjes. Het programma werd zo populair dat er dikwijls extra postbestellingen moesten plaatsvinden met enthousiaste ansichtkaarten en brieven gericht aan de pastoor en er werd in Haarlem zelfs door de aldaar werkende dienstmeisjes een mandolineorkest met de naam "Mädelonia" opgericht, dat het bijzondere genoegen had een aantal malen voor de microfoon van de K.R.O. op te treden, waarbij de overgrootvader van Gerard Joling de rol van de Here Jezus vertolkte, zodat we haast zouden kunnen spreken over een "The Passion" avant la lettre, al zouden ze destijds natuurlijk over "Die Passion" hebben gsproken.
Ik neem u thans enige regels mee naar een langer geleden periode: in november 1912 vond in Nederland de eerste Duitstalige radiouitzending plaats, pastoor Bernhardus Johann Maria Knödelberg, zelf van Duitse komaf, uit Ouderkerk aan de Amstel, maakte een programma op een zelf gebasteld zendapparaat voor de destijds op Nederlandse bodem verblijvende gastarbeiders (die heetten destijds niet zo, maar u begrijpt wat ik bedoel) onder de vertaalde titel "Programma voor den Hannekemaaier en den Blaaspoep", het verdween om begrijpelijke redenen in october 1914 uit de aether, om na de oorlog, in 1921 onder leiding van pastoor Knödelberg, inmiddels werkzaam te Hilversum, waar hij een paar jaar later gevierd zou worden als pionier van de K.R.O., terug te keren als "Mädelonia", gericht op de in ons land in groten getale werkende Duitse dienstmeisjes. Het programma werd zo populair dat er dikwijls extra postbestellingen moesten plaatsvinden met enthousiaste ansichtkaarten en brieven gericht aan de pastoor en er werd in Haarlem zelfs door de aldaar werkende dienstmeisjes een mandolineorkest met de naam "Mädelonia" opgericht, dat het bijzondere genoegen had een aantal malen voor de microfoon van de K.R.O. op te treden, waarbij de overgrootvader van Gerard Joling de rol van de Here Jezus vertolkte, zodat we haast zouden kunnen spreken over een "The Passion" avant la lettre, al zouden ze destijds natuurlijk over "Die Passion" hebben gsproken.
Wie, en ik geef nu raad aan de hedendaagse inwoner,
in dit land van meet af aan een succesrijke carrière in de beeldende
kunst ambieert, doet er goed aan eerst schreden te zetten op een totaal
ander pad, bij voorbeeld
dat van acteur, heb je daar succes, vooral op de beeldbuis,
gegarandeerd dat je kostje gekocht is, want wie wil nou niet een echte
Harmen Kroebel aan de wand, niet waar? Vooral als je faam hebt vergaard
in Hollywood in rolprenten waar je een nazi-officier mocht spelen en
wellicht mag je daarna voor de vaderlandse publieke omroep op reis om
bodemdiep in het leven van buitenlandse schilders te duiken. Er zijn
natuurlijk andere wegen die naar veel pecunia leiden, treedt in de echt met een tot misselijkmakens toe op de buis figurerende kenner van de vaderlandse onderwereld als Janus Q. de Drent
en penseel, zoals destijds reclames op de gevels van bioscooptheaters
werden gefabriceerd, portretten van bekende vaderlanders en slijt die
voor forse bedragen aan volk dat boven de vijfzits (met olifantenleer beklede) couch iets
fraais aan de wand behoeft.
Een volgend maal vertel ik u over de fantastische avonturen van de Duitsebondsrepublikein en meest rechtse hand van kanselier Albenauwer, Hampelmann Maria Glopkens, die buitengewoon goed bevriend was met Adolf Birkenblättchen.
Adeline Plunkenborgh-Smallenborst, Deventer,
Adeline Plunkenborgh-Smallenborst, Deventer,