In 1939 kreeg ik van mijn vader een spoortrein, geen Märklin, geen Fleischmann, maar een Amerikaanse van het merk Lionel, twee keer zo groot en minder gedetailleerd als de meeste tegenwoordige treintjes, maar je hoefde de locomotief niet op te winden, want voeding kreeg hij via een derde rail. De gestroomlijnde locomotief en tender, vermoedelijk naar groot voorbeeld, dat was ontworpen door Raymond Loewy, vooral bekend door de naoorlogse Studebaker, was vergezeld van drie blikken wagentjes, een tank- en een goederen wagen en een caboose, zo'n typisch roodkleurig rijtuig waarmee een Amerikaanse goederentrein werd afgesloten. Ik heb er nooit een baan voor ontworpen en gebouwd omdat die nogal veel ruimte vergt. Vanmorgen ontdekte een echte, enorme Amerikaanse locomotief, het bedienend personeel wordt gereduceerd tot dwergformaat en de locomotief van de Norfolk & Western trekt een bonte verzameling rijtuigen van diverse spoorwegmaatschappijen. De N&W (inmiddels opgegaan in de Norfolk & Southern) was een maatschappij ontstaan door samenvoeging van een groot aantal spoorwegmaatschappijen, bouwde zijn eigen lokomotieven en was de laatste grote Amerikaanse maatschappij die met stoom reed.