Ach, toen.

In mijn jonge jaren had je Frits Zuidwester, die in  plaats van zo'n zeemanshoed een kaal hoofd had, je had Ronnie Ronaldo, dat was een kunstfluitende voetballer en je had ook Lia Dorama, zij was een Indiase met een cyaankaliwinkeltje op de Rotterdamse Lijnbaan, zij was gelieerd aan Wim Ibo, een Nigeriaan die het Nederlandse volk in de jaren vijftig het cabaret bijbracht, waarbij ene in Utrecht geboren, maar zich de Gooyer noemende, Rijk een belangrijke rol speelde en je had, voordat ik het vergeet, ook Frits van der Plas, hij werd door de KRO ontslagen omdat de door hem te interviewen Phil Bloom geen non bleek en zulks  was toen bij de katholieke omroep nog vereist. Je had ook de tweelingbroers Herman en Pete Felderhof of Felleman, helemaal zeker ben ik niet, ik moet dat nakijken, zij werkten eveneens voor de officiële radio in Hilversum, want je had, met name in Drenthe, piraten die hun overburen en grootouders de groeten  deden, vergezeld van een reeks klanken, die zij muziek noemden.

Ik herinner me ook de Amsterdamse hoofdcommissaris Hendrik Smeerkaas die het plan had opgevat hoogstpersoonlijk de grachten te dempen, hij wilde daartoe de Amsterdamse VW-politiekevertjes van sneeuwschuivers voorzien en daarmee - met uit het Naardermeer  opgezogen zand - de grachten dempen, hetgeen de huidige bewoners van de grachtenpanden  van een gezonde nachtrust zou hebben kunnen voorzien, omdat veel toeristen met hun vermaledijde rolkoffertjes naar Kopenhagen zouden zijn uitgeweken. Dan was er rond die tijd Jan de Kwaaisteniet, over die achternaam valt het nodige af te dingen, omdat hij behalve lid was van een triumviraat dat niet geheel onvriendelijk tegenover de Duitse bezetter  stond, hij noemde zichzelf op zeker ogenblik zelfs fascist, maar toch - zij het  enige tijd later - minister-president  mocht worden en dan was er Geil Beel, een disc-jockey, doch geen familie van een gelijknamige, andere minister-president*, die in  samenhang met zijn voornaam sexuele activiteiten ondernam achter een microfoon van de publieke omroep en tenslotte  herinner ik me, hedenochtend op de valreep, ook mijn oudoom Jan Smallenborst, hij gooide altijd zijn sigaartjes weg, opdat hij op de lege doosjes  zijn aantekeningen kon maken.

Niet dat ik hen ontmoet heb, laat staan persoonlijk gekend heb, toch is het leuk herinneringen aan mensen uit vervlogen dagen op te halen, zo is er bijvoorbeeld Berend Frats die tijdens een herdenkingsbijenkomst ter nagedachtenis aan de overleden volkszanger André Fyfes, wiens bekendste lied "Mag ik de banaan in jouw fruitmand zijn?" in  tranen uitbarstte, nadat hij vernam dat de Evangelische Omroep ter  nagedachtenis aan zijn beste vriend een programma met de naam "De Muzikale Fruitmand" ging starten, daar zijn de voetballende broertjes Frank en Ronald Boerenkool die jaren ijverden om hun verdiensten op te schroeven door net als hun buitenlandse teamgenoten minder belasting te hoeven betalen en zelfs, naar verluid, een Zimbawiaans paspoort hadden aangevraagd en daar is natuurlijk Wouter Uilbrecht, die samen met Willem Muntje, Willy Stoof en Otto Grotekool leiding  gaf aan de eerste democratische boeren- en arbeidersstaat op Duitse bodem, zijn nichtje Madeliefje was later de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken en hun oudoom Rico was eigenaar van een jazzcafé in het Noordhollandse Laren. Ik ga vandaag nadenken over degenen die ik me verder nog kan herinneren. Ik houd u op de hoogte.

Adeline Plunkenborgh-Smallenborst, Deventer
*P.S. Zojuist schoot mij te  binnen  dat beide Beelen genoemd zijn naar de locomotiefserie 1000 van de Nederlandse Spoorwegen, waarvan  hier een foto.