De laatste keer dat ik een jukebox in een café zag en hoorde is inmiddels 42 jaar geleden in San Antonio, Texas. Ik was rond en uur of één met de bajosextospeler "Big Red" Ojeda meegegaan naaar de opening van een sportcomplex, waar hij en accodeonist, Flaco Jimenez optraden, na afloop nam "Big Red" me mee naar zijn favoriete kroeg. Ik werd na binnenkomst aan iedereen voorgesteld: "Meet my good friend from Amsterdam." Ik vond dat vreemd, liep naar de jukebox en kreeg ogenblikkelijk iemand mee met de vraag: "Do you like that Mexican jazz?" Nou zat er helemaal geen jazz in de jukebox, dus ik moest dat woord negatief interpreteren en begon enthousiast op te ratelen wat ik op de labeltjes zag staan: "Los Allegres de Teran, Flaco Jimenez...". Ik zei dus niet Flaco Himmeniez, zoals een Texaanse witman het uitsprak en plotseling daagde het me wat hier aan de hand was: ik was voorgesteld aan iedereen om duidelijk te maken dat ik niet behoorde tot discrimineerde volkje: ik was de enige niet-Chicano in het café en diende toch als vriend te worden behandeld.
"Panoram"
Jukeboxen zijn inmiddels van cafés naar woonkamers verhuisd: fel begeerde objecten van verzamelaars. De status van de "Panoram", waarmee soundies kunnen worden vertoond is navenant en zo mogelijk nog iets hoger. Hier een soundie voor de Amerikaanse witman: "Ida Red" en wie van het genre niet genoeg van krijgen: een reeks soundies.
