De laatste doedelzak zag ik die zaterdagochtend voor de kerk in in
Kirkwall, hoofdstad van de Orkneys. Er vond een huwelijk plaats en dat
werd opgeluisterd door een piper. De volgende ochtend was ik in Lerwick
en reed via Yell naar Unst, het noordelijkste eiland van Shetland en
alhoewel net als de Orkneys deel van Schotland, was er geen doedelzak in
zicht. Hier maken violen de dienst uit, meestal begeleid door een -
laat ik het woord toch maar gebruiken - "swingende" piano. Datzelfde
fenomeen doet zich voor in noordoostelijk Canada, de muziek van Cape
Breton (meestal uitgesproken als Cape Britain) ook hier lijkt het alsof viool en piano de
dienst uitmaken. De muziek van Cape Breton is van origine Schots,
meegekomen met immigranten aan het eind van de 17e, begin 18e eeuw en
omdat het een afgelegen gebied is, goed geconserveerd, zelfs zo goed en
vrij van Engelse invloeden, dat veel Schotse musici er naar toe reizen
om onderzoek te verrichten naar strathspeys, reels en jigs, die in Cape
Breton vaak als medleys worden gespeeld.
