Ik heb ten derde male het verenigingsorgaan van de
Norwegeranerclub doorgenomen, de achterpagina wordt ingenomen door een
advertentie van "HODIE MIHI WAF TIBI", de hondenbegrafenisonderneming
van ene Bram Rodzema, die een stijlvolle begrafenis of crematie regelt
voor Norwegeraners eventueel omlijst door een stijlvol optreden van "The
Voices Of Zealand" o.l.v. van Bea Rodzeman of met stemmige klanken van
het "Ten Aken String Quartet". Met na afloop koffie en appeltaart en
voor de medehonden een kleine verassing. Dat laatste woord bevat, naar
ik aanneem, een drukfout want het moet met twee r's geschreven worden,
tenzij het hier om een massale Norwegeranerverbranding gaat.
Daarna heb ik mij met Kasper in de auto gezet, om hem, zoals ik Marga-Rina meedeelde, eens, na onze terugkeer uit Kokkola, fatsoenlijk uit te laten. Ik heb zo'n tachtig kilometer gereden, eerst over de snelweg, daarna over een breed assortiment van B-wegen en tenslotte over een bospad, dat eindigde bij, wat ik maar zal omschrijven als een enorm diepe zandbak. Ik heb aan een dichtbijstaande denneboom mijn altijd in de auto aanwezige sleepkabel vastgemaakt en ben vervolgens in de vier meter diepe put afgedaald en heb Kasper geroepen, die met zeer veel moeite in de afgraving afdaalde. Daarna heb ik mij langs de sleepkabel weer omhoog gewerkt, heb de kabel losgemaakt en ben in de auto gestapt en weggereden. Er zitten volgens mij voldoende konijnen in de kuil om Kasper weken in leven te houden. Tegen Marga-Rina heb ik bij terugkeer in Drachten gezegd dat Kasper in de buurt van Diever meende achter schapen te moeten aangaan en dat ik me daarom uit de voeten heb gemaakt toen ik zag dat hij een lammetje verscheurde. Ik vrees dus dat ik geen lid ga worden van Berendina Rodzemans eerst en enige Norwegeraner Ras Vereniging.
Daarna heb ik mij met Kasper in de auto gezet, om hem, zoals ik Marga-Rina meedeelde, eens, na onze terugkeer uit Kokkola, fatsoenlijk uit te laten. Ik heb zo'n tachtig kilometer gereden, eerst over de snelweg, daarna over een breed assortiment van B-wegen en tenslotte over een bospad, dat eindigde bij, wat ik maar zal omschrijven als een enorm diepe zandbak. Ik heb aan een dichtbijstaande denneboom mijn altijd in de auto aanwezige sleepkabel vastgemaakt en ben vervolgens in de vier meter diepe put afgedaald en heb Kasper geroepen, die met zeer veel moeite in de afgraving afdaalde. Daarna heb ik mij langs de sleepkabel weer omhoog gewerkt, heb de kabel losgemaakt en ben in de auto gestapt en weggereden. Er zitten volgens mij voldoende konijnen in de kuil om Kasper weken in leven te houden. Tegen Marga-Rina heb ik bij terugkeer in Drachten gezegd dat Kasper in de buurt van Diever meende achter schapen te moeten aangaan en dat ik me daarom uit de voeten heb gemaakt toen ik zag dat hij een lammetje verscheurde. Ik vrees dus dat ik geen lid ga worden van Berendina Rodzemans eerst en enige Norwegeraner Ras Vereniging.
Gelezen in de "Bode voor Ommen e.o." van 22 april 2023:
