Miller

Hij overleed meer dan geleden, nee niet Roger Miller (foto), want die stierf meer dan derig jaar geleden, maar een vriend van me, die verantwoordelijk is voor, ik doe een gok, 60% van mijn autoavonturen. Engelse auto's waren in zijn ogen hondenhokken en Franse auto's roestbakken, over Duitse auto's had hij het nooit, daar maakte hij geen woord vies aan, alhoewel hij Trabantdealer was. Hij was dol op Rottweilers en Lincolns en ik heb hem jarenlang beide zien vertroetelen. Ooit woonde hij in Canada, waar hij op zeker ogenblik samen met een Belg een vliegtuig restaureerde, dat vervolgens moest worden uitgeprobeerd. Ze gingen getweeën de lucht, waarop de Belg hem vroeg of hij een vliegbrevet had, dat bleek niet in het geval, de Belg had het evenmin, zodat ze besloten het vliegtuig dan maar in de kruin van een boom neer te zetten. Mooi verhaal. Bij ieder ander, die me het verteld zou hebben, had ik mijn vraagtekens gezet, niet bij hem. Iedere keer dat ik Roger Millers  "The day I jumped from Uncle Harvey's plane" hoor, moest en moet ik aan hem denken. Eigenlijk passen al die grappige werkjes van Miller uitstekend bij hem: van "Dang me" tot "You can't rollerskate in a buffalo herd". Maar misschien paste "King of the Road" nog het best bij Paul, die, toen we keer onderweg waren en begin jaren zeventig vlakbij Amerstoort een fenderskirt van een  1949 Lincoln convertible coupe verloren zei: "Laat maar, ik heb er thuis nog wel één."