Hond 8

Gisteravond begon Marga-Rina te zeuren dat het toch eenzaam was zonder Kasper, meteen gevolgd dat ze het toch wel op prijs zou  stellen als we een nieuwe hond zouden nemen en het liefst een norwegeraner. Aan mijn nooit niet: eens een norwegeraner, nooit weer een norwegeraner. Ik maakte ogenblikkelijk bezwaar en zei dat ik mijn buik vol had van zo'n beest, vooral omdat ik voor alle zorg opdraaide. "Ja, maar was zo'n lieve hond en jij mag er toch wel wat  voor over  hebben." Belachelijk, ik was gedwongen er alles voor te hebben, ik was goddomme dag en nacht in touw met dat loeder. Ik zei dat ze een norwegeraner kon vergeten. "Weet je wat dat secreet ons  gekost heeft?" "Ja hoor, meneer begint gezelligheid weer tegen een kostenplaatje weg te strepen, meneer gunt mij weer niks." Ze stapte boos de  kamer uit. Dat wordt weer op de bank in de huiskamer slapen, want ik hoorde  dat ze de slaapkamerdeur op slot draaide. Ik begin er echt niet meer aan.