Ik lees momenteel twee boeken tegelijkertijd.
Ik realiseer me terwijl ik deze zin noteer, dat dat een fysieke onmogelijkheid
is. Maar goed, u begrijpt wat ik bedoel.
Beneden lees ik “Ov Vey: More!, the ultimate
book of jewish jokes part 2”, van David Minkoff. Ik ben het meteen met degene
eens die zegt: Joodse moppen moet je niet lezen, maar horen. Toch is dat
niet mijn enige bezwaar tegen dit
boek, de grappen missen vaak het onverwachte eind, dat zo kenmerkend voor
joodse grappen is. Eéntje daarvan als voorbeeld, jaren geleden gehoord en nooit
vergeten. Moshe en Kohn bezoeken ‘ne Gemäldegalerie in Düsseldorf., stoppen
voor een schilderij, kijken en er ontstaat een discussie. “Is ‘e landschaft”,
meent Kohn. “Nee, is ‘e porträt”, zegt Moshe. Na vijf minuten getwist te
hebben, zegt Kohn: “Schau mal nach im katalog.” “Sehst, ich hob recht,”, zegt
Moshe, “Is ‘e porträt: “Mandelbaum an der Riviera”.
Boven lees ik Isaak Babels “Brieven naar
Brussel 1925 - 1939 “. Het is natuurlijk
nooit de bedoelig geweest dat anderen als de geadresseerden – Babels moeder en
zuster – deze correspondentie zouden lezen. Het boek leest niet gemakkelijk,
want om het te begrijpen is achterin een notensysteem opgenomen zodat de lezer
van het boek weet over wie Babel (foto) schrijft. Maar aangezien ik een groot
liefhebber ben van Babels boeken, zoals b.v. “Rode Ruiterij”, wil ik het voor geen
geld neerleggen.
Voor beide genoemde boeken las ik Ian Buruma’s
“1945 Biografie van een jaar” en wie maar een pinknagel geïnteresseerd is in
geschiedenis dient zich spoorslags naar een boekwinkel te spoeden om dat
geweldige boek aan te schaffen.
