Waar ik precies ben is onduidelijk. Ergens tussen Den Haag en Voorburg. Wanneer ik eind jaren vijftig vanaf het Rijswijkseplein het Schenkviaduct overfietste, want dat kon toen nog, reed ik tegen sportvelden aan, onder andere van de voetbalvereniging VUC. Het leek me bijzonder als de club tijdens een Engelse tournee door fans werd aangemoedigd. Het hotel staat aan het Prinses Margrietplantsoen. Klaarblijkelijk is het woord plantsoen net als het woord park, in bijvoorbeeld Mediapark, van een nieuwe inhoud voorzien. De hele buurt heeft geen menselijke maat, de straten zijn veel te breed en de bebouwing bestaat uit architectenstatements. Geen mens gaat hier voor zijn plezier een blokje om. Roken mag, maar dan acht meter van een terras met uiterst lullige stoeltjes. En voordat ik het vergeet, de voertaal is hier Engels.
