27.11.23

Ronald

Nee, een vriend van a.s. verkenner Ronald Plasterk ben ik nooit geweest  en mijn mening heb ik meer dan eens op deze blog verkondigd, o.a. in februari 2014.


 
Ik kan me de zeer vochtige dromen van Ronald Plasterk wel voorstellen, ik meen zelfs 's nachts zijn opgewonden gilletjes te horen - per slot van rekening woont hij op loopafstand van mijn woonte - wanneer hij klaarkomt bij het idee ons land in vijf stukken te hakken, zo langs de lijnen: Friesland/Gronigen/Drente, Overijssel/Gelderland, Noord-Holland/Utrecht/Flevoland, Zuid-Holland/Zeeland en Brabant/Limburg. Er maakt zich een grote onpasselijkheid van me meester als ik aan zo'n volslagen onhistorische verdeling denk. Maar vaderlandse politici hebben zelden een geschiedenisboek opengeslagen, laat staan gelezen. De Verenigde Staten zijn gemodelleerd naar onze Zeven Verenigde Provinciën, zelfs hun quarter komt van ons kwartje - dat ik trouwens nog elke dag mis - waar Plasterk vijf stukken vandaan haalt is mij een raadsel.

De befaamde musicoloog Ronald Plasterk deze week in "De Groene Amsterdammer":

"De popmuziek is begonnen als protestmuziek, op boereninstrumenten als een gitaar, tegen de gevestigde orde. Bekijk op YouTube Woody Guthrie, met This Land is Your Land. De eerste demonstratie waaraan ik meedeed was voor het behoud van piratenzender Veronica. Het regende licht en op het Malieveld traden Mariska Veres en de Dizzy man's band op. Veronica, er is niks links meer aan. De popmuziek is een hypercommerciële toestand geworden. De markt is slim als zij winst ruikt,dus het bedrijfsleven heeft al spoedig de jeugdcultuur naar zich toegetrokken."

De befaamde historicus Ronald Plasterk deze week in "De Groene Amsterdammer":

"Het woord 'volk'. Dat is een besmet woord, er hangt iets onplezierigs omheen. Das Volk. Dat is weer zo'n trauma van de oorlog. Volk en Vaderland was de NSB-krant, de Duitsers lag het woord in de mond bestorven. terwijl het Angelsaksische woord people totaal geaccepteerd is." Weet Plasterk veel? Nee, hij weet (alweer) niet veel: want het vooroorlogse dagblad van de SDAP heette "Het Volk" en na de oorlog heette de sociaal-democratische krant "Het Vrije Volk".

Goed, ik ga woensdag stemmen. PvdA. Niet omdat ik Job Cohen zo'n uitstekend debater vind, maar het interesseert me dan ook geen moer of iemand in de mondelinge krijgvoering goed van de tongriem gesneden is. Sterker nog: Mozes, Demosthenes en Churchill, om maar eens drie gedreven, geheel verschillende figuren, die toch een volk wisten te leiden, hadden erger spraakproblemen dan Cohen. Ik heb vertrouwen in Job Cohen. Alleen is het verdomd vervelend dat hij in zijn kielzog (Dieder)Ikje Samsom meesleept, een man, die internetten in een trein belangrijker vindt dan de installatie van behoorlijke toiletten en daarmee dus twitteren boven constipatie plaatst. Deze hard-op-de-keutelaar beantwoordt bovendien mijn email over blinden in het openbaar vervoer niet. Ook op ijdele tuit Ronald Plasterk heb ik het niet begrepen, een kulturele jan-yn-'t-himd, die het Fries ooit omschreef als een grappig dialect dat fonetisch geschreven wordt, zodat vijftigers met een ringbaardje er subsidie voor kunnen aanvragen. Let wel dit is het oordeel van een minister die cultuur en dus ook de tweede landstaal in zijn portefeuille had. De meer dan waarschijnlijke oorzaak van dit bekrompen denken is het feit dat vrouw Els Plasterk, Ronalds hoed jaren geleden op 90 graden in de Indesit is gaan wassen. Wanneer ik ook nog denk aan de schandalige behandeling die Jeroen Brouwers, laureaat voor de Prijs der Nederlandse Letteren 2007, zich van Ronald Krimphoed moest laten welgevallen, zodat Brouwers uiteindelijk de onderscheiding voor zijn oeuvre wel moest weigeren, dan denk ik: ferlos ús fan sokke meiriders.

Journalist Aart Brouwer schreef onderstaande regels in het jongste nummer van De Groene Amsterdammer:

"Vandaag is de rol van wereldwijde voertaal voorbehouden aan het Engels en morgen wellicht aan het Chinees. Het Nederlands komt er hoe dan ook niet aan te pas. Dat geldt ook voor onze minderheidstalen zoals Tamazight, Maleisisch en Turks die in het buitenland veel meer worden gesproken dan hier. Het Fries hoort daar niet bij, zoals Ronald Plasterk ooit in een tv-column constateerde: het is geen taal maar een grappig dialect dat fonetisch wordt geschreven zodat vijftigers met een ringbaardje er subsidie voor kunnen aanvragen."

Nu ga ik niet in op een germanisme als "Maleisisch", waar ik wel over struikel is het feit, dat zowel Brouwer als Plasterk Fries neerzetten "als een grappig dialect dat fonetisch wordt geschreven", wie ooit de moeite heeft gedaan Fries niet alleen te leren spreken, maar ook te schrijven, weet dat het verre van fonetisch wordt genoteerd. Wat me echter het meest dwars zit, is het woord "ringbaardje", wat hebben uiterlijke kwalificaties met het Fries van doen, als ik Brouwer en Plasterk neerzet als Hollanders met aambeien, verheldert dat de discussie?