Potifar Boubbelcont keek verrast op, hij was niet gewend dat er voor half tien 's ochtends aan zijn deur gebeld werd. Hij had zijn tanden nog niet eens gepoetst. "Verdomme", mompelde hij, terwijl hij zijn gulp dichtritste en naar de deur rende. "Hallo Poti, ik kom eens even je onderbroeken controleren", zei de grote leider, want hij was het op zijn dagelijkse controleronde langs de fractieleden van zijn partij, die eigenlijk geen partij was."Kom binnen Grote Boentoet." Potifar drukte zijn zijn achterwerk tegen de meterkast in de gang en liet Boentoet voorgaan. "Een kopje koffie misschien, Grote Boentoet?"
"Nee, dank je Poti, maar daar heb ik nu geen tijd voor. Bovendien heb ik net een glaasje champagne achter de kiezen, ik ben door de televisie gekozen tot Neerlands beste politicus. Zo zie je dat dat linksche tuig toch nog ergens goed voor is. Nee, ik kom kijken of je onderbroeken schoon zijn en netjes gestapeld op de plank liggen, zodat we daar geen heisa in de media over krijgen."
"O, Grote Boentoet, volg me naar de linnenkast, waar de door U verplichte jaegeronderbroeken met Persil en in Maaswater gewassen in stapeltjes van drie reeds een vijftal dagen ter inspectie gereed liggen."
"O, Grote Boentoet, volg me naar de linnenkast, waar de door U verplichte jaegeronderbroeken met Persil en in Maaswater gewassen in stapeltjes van drie reeds een vijftal dagen ter inspectie gereed liggen."
