Net de recensie "The Turkish-German Jihad" van Max Hastings in "The New York Review of Books" gelezen over "The Berlin - Baghdad Express: The Ottoman Empire and Germany's Bid for World Power" geschreven door Sean McMeekin. Van dat stuk geschiedenis van een eeuw geleden hoe Duitsland de Turken en andere moslims trachten op te vrijen, weet ik maar een klein beetje. Het begon in 1903 toen met Duits geld een aanvang werd gemaakt met de aanleg van de spoorweg van Constantinopel naar Bagdad. Na het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog, en de Britten twee slagschepen niet aan Turkije leverden, gaf Duitsland twee kruisers, de Goeben en de Breslau aan Turkije. Het artikel in "The New York Review of Books" gaat vergezeld van een foto. We zien de keizer Wilhelm II met Enver Pascha (een van de Jongturken, generaal en minister van Oorlog) aan boord van de Goeben in Constantinopel in 1917. Ik kijk verbaasd: beide heren dragen sporen. Sporen aan boord van een schip! Zwemvesten op een paard?