Einde

Mijn moeder had het graag, wanneer ze het had over de lagere echelons van het mensdom, over tuig van de richel, een vandaag de dag in onbruik geraakte term, maar die exact omschrijft welk addergebroed zich heeft meester gemaakt van mijn weblog: handelaren in klein vuil, meeliftend, hun sexuele aberraties in de knuist, op wat ik schreef, tekende en fotografeerde. Dat, neem het van mij aan, doet pijn: het voelt alsof een of andere etherpiraat plots met Frans Bauer dwars door een opname van Charlie Parker, die ik laat horen, fietst. Ik ga het van nu anders proberen. Ik ben er niet zeker van af mijn poging slaagt, maar alles is beter dan als handlanger te worden versleten van pornobaasjes.