De eerste gedachte, die bij me opkomt als ik de woorden “bloody mary” hoor is: “O ja, dat drankje, dat mengsel van hoofdzakelijk wodka en tomatensap”. Maar er is nog een andere “Bloody Mary”, een oorspronkelijk rond een V2-JAP-motor van voor 1914, door twee Britse schooljongens van hun zakgeld in 1929 inelkaar geknutseld autootje. Zonder tekeningen wel te verstaan. Later gebruikten ze een modernere JAP-motor en gingen de broers John en Richard Bolster met hun eigenbouw racen en in 1934 kreeg “Bloody Mary” zelfs twee in de lengte achterelkaar geplaatse JAP- motoren en was zeer succesrijk in de in Engeland populaire “hill climbs”. (zie foto) John Bolster werd een bekend autojournalist en schreef in “Autosport” (Britain’s Motor Sporting Weekly”) van 16 augustus 1961 een enthousiaste roadtest van de PL 17, waarvan ik het begin begin vanwege de authenticiteit maar onvertaald laat.
“There’s something about French girls so my friends tell me. Similarly, French cars have an attraction that is difficult to put into words. As every French girl differs completely from her delightful little sisters, so the voiture française is an entirely individual creation, but they all have a fitness for purpose which is approached by the products of no other nation.
Of all the French cars, certainly the most Gallic is the Panhard. For a start it has only two cylinders, but its flat-twin engine is much more expensive top construct than the "small four" of commerce. It has been chosen for two very good reasons, and the first of these is its entire lack of fuss. At high cruising speeds a little four-cylinder engine buzzes unashamedly, which soon tires the passengers. Two big cylinders, beautifully balanced, give a restful cruising speed that fairly swallows the miles. Such a unit is also fundamentally efficient and has less friction than a "multi". This means low fuel consumption, and that is something close to the Frenchman's heart." Bolster klokte de "Tigre" op het circuit van Monthléry op iets meer dan 136 km/u en veronderstelde dat de auto op de weg bijna 145 km/u zou kunnen halen en vond dat een enorme snelheid voor een 850cc motor in zo'n grote auto en vervolgde: "The "Tigre" demands plenty of use of the column-mounted gear lever, and as the change is not easiest, the car is best suited to the enthousiastic type of driver". Bolster had het idee dat de auto in handen van een ervaren chauffeur beter tot zijn recht kwam en dat onderhoud door de grote toegankelijkheid van de motor voortreffelijk was en eindigde zijn roadtest met de opmerking dat vooral mensen, die op zoek waren naar een auto die anders was, aan hun trekken kwamen.
