De eerste CD die ik van Koby Israelite kocht was "Mood Swings" uit 2005 met de volgende zin van Albert Einstein: "I know not with what weapons World War III will be fought, but World War IV will be fought with sticks and stones." Koby nam een groot deel van het intrumentarium zelf in handen en in zekere zin vond ik dat jammer want van een live optreden kon dan geen sprake zijn. Ik heb 't allemaal niet meer zo fanatiek bijgehouden na het verscheiden van "De Gezamenlijke Zenders Peazens en Moddergat". Financiële beperkingen, noem ik het maar, en o.a. de nieuwe CD's van Koby Israelite waren het slachtoffer. Gelukkig is er op YouTube het een en ander te vinden, voor zover het niet naar de ratsmodee wordt geholpen door Googles adevertentiedrift, zo struikelde ik vorige week, op zoek naar muziek, over een aankondigiging van de vaderlandse publieke omroep, waar een mevrouw 's avonds de zelfmoord van haar moeder in een documentaire had "verwerkt". Het is opvallend hoe Hilversum in plaats van de divan de televisie misbruikt als psychiatrisch geneesmiddel, Gerrit Komrij had gelijk: het is een treurbuis. Ik ben totaal niet geïnteresseerd in van flats springende dames en nog veel minder in de verslagen ervan door camerahanterende dochters. Dit terzijde, want terug naar Koby Israelite, eerst maar even met zijn hond Bamba (foto) en vervolgens samen met violiste Monika Koscielna en tenslotte in "Battersea Blues". Zijn CD's verschijnen op Tzadik - Radical Jewish Culture - (het label van John Zorn), waar ik de komende dagen wat meer aandacht aan ga besteden.2.3.14
Israelite 2
De eerste CD die ik van Koby Israelite kocht was "Mood Swings" uit 2005 met de volgende zin van Albert Einstein: "I know not with what weapons World War III will be fought, but World War IV will be fought with sticks and stones." Koby nam een groot deel van het intrumentarium zelf in handen en in zekere zin vond ik dat jammer want van een live optreden kon dan geen sprake zijn. Ik heb 't allemaal niet meer zo fanatiek bijgehouden na het verscheiden van "De Gezamenlijke Zenders Peazens en Moddergat". Financiële beperkingen, noem ik het maar, en o.a. de nieuwe CD's van Koby Israelite waren het slachtoffer. Gelukkig is er op YouTube het een en ander te vinden, voor zover het niet naar de ratsmodee wordt geholpen door Googles adevertentiedrift, zo struikelde ik vorige week, op zoek naar muziek, over een aankondigiging van de vaderlandse publieke omroep, waar een mevrouw 's avonds de zelfmoord van haar moeder in een documentaire had "verwerkt". Het is opvallend hoe Hilversum in plaats van de divan de televisie misbruikt als psychiatrisch geneesmiddel, Gerrit Komrij had gelijk: het is een treurbuis. Ik ben totaal niet geïnteresseerd in van flats springende dames en nog veel minder in de verslagen ervan door camerahanterende dochters. Dit terzijde, want terug naar Koby Israelite, eerst maar even met zijn hond Bamba (foto) en vervolgens samen met violiste Monika Koscielna en tenslotte in "Battersea Blues". Zijn CD's verschijnen op Tzadik - Radical Jewish Culture - (het label van John Zorn), waar ik de komende dagen wat meer aandacht aan ga besteden.