Gister naar de Beurs van Berlage, want daar vond een beurs plaats voor "expats" onder de naam "I'm not a tourist". Dit soort bijeenkomsten heeft iets uitdagends, want je ziet en hoort dingen waar je als Nederlander geen idee van hebt. In feite betreed je het rijk der onaangepasten, waar je Wilders en Verdonk nooit over hoort, maar het gaat hier dan ook om Amerikanen, Britten en Canadezen en niet om Marokkanen en Turken. De voertaal op de beurs was uiteraard Engels en zelfs een gesprek, dat ik met een boekverkoper in ons beider moedertaal trachtte te voeren, werd door hem onmogelijk gemaakt. De stalletjes werden veelal bevolkt door vaderlandse neringdoenden: verhuizers, hypotheekverstrekkers, belastingconsulenten, soms zeer enge kaalgeschoren types in donker pak, die je in de regel, maar dan met zonnebril, twijfelachtige politici ziet beschermen. De grootste stand was van het uitzendbureau, de Undutchables, dat in sommige Nederlandse kringen beter bekend is als de Unadjustables. Een eenzaam heer vertegenwoordigde de "Republicans Abroad", het was aanzienlijk drukker bij de "Democrats Abroad", waar, hoe jammer, dat het fototoestel thuis gebleven was, op het moment, dat ik passeerde, een Palin-"look-a-like" zich liet inschrijven. Het meest krankzinnige stalletje bevond zich aan het eind van mijn rondgang: Britten, die in Amsterdam een dagelijkse radiobreakfastshow verzorgen, alsof de BBC hier niet te ontvangen is.
