Twee jaar geleden was ik in op een zaterdagmiddag in het trammuseum in East Haven (Connecticut), in de werkplaats was men bezig de eerst gebouwde PCC-car te restaureren, de Brooklyn 1001, die in 1936 in dienst kwam. Inmiddels rijdt hij. Maar eerlijk gezegd viel hij me tegen en ik vroeg me meteen af, waarom ik hem veel minder mooi vond dan de Haagse PCC-cars.
Was het de leverkleur, die wel heel lelijk afstak tegen het pastelgeel en het groen? Ja, dat was het ook, maar er was nog iets anders: de Brooklyntram leek breder dan de Haagse, hij zag er busachtig uit en dat beviel me niet. Toch was dit het origineel, ooit op de rail gezet in een poging van de directeuren van Amerikaanse trambedrijven hun tramnet te moderniseren. Daar komt de naam PCC ook vandaan: Presidents Conference Committee. Vorig jaar bezocht ik in het plaatsje Union in Illinois het spoorwegmuseum, daar stonden nog een paar Amerikaanse PCC-cars, zij het in deplorabele staat, en in mijn ogen waren ze allemaal te breed. Gek, dat ik de aangepaste Haagse versie mooier vind, dan de originele Amerikaanse: hij lijkt ranker, minder massief.
