De laatste maanden in Leeuwarden waren niet mijn plezierigste. Mijn vader had een baan in Den Haag aanvaard en kort daarna verhuisden mijn ouders naat die stad. Mijn zusje en ik bleven achter, ondergebracht bij twee verschillende, voor ons vreemde, families. Ongetwijfeld aardige mensen, maar plosteling was ik opgezadeld met een lampetkan in een donker kamertje, waar het lastig leren viel. Er was ook een oma in huis, die Friese dracht droeg en daardoor weet ik dat het opzetten van een oorijzer een heel karwei is en dat het tot niet geringe haaruitval leidt. De vrouw zag er zonder oorijzer uit als een Sinéad O'Connor avant la lettre. Gelukkig had ik een vriendinnetje dat wel haar had, maar de verkering raakte snel uit, toen ik eenmaal mijn ouders achternagereisd was.
