Gister overleed de legendarische radioprogrammamaker Studs Terkel, in Nederland waarschijnlijk beter bekend als de schrijver van een aantal boeken, die niet alleen voor een journalist verplichte kost zouden moeten zijn. Ik noem er een paar: "Working", "Division Street", "Hard Times" en "Talking to myself". Ik werd in de jaren zeventig door Steve Goodman op hem attent gemaakt en in 1989 interviewde ik Studs in Chicago. Hij ontving me in zijn werkkamer van het radiostation WFMT, temidden van stapels papieren, niet alleen op zijn bureau, maar ook op de grond en in uitpuilende kasten. Ik werd op vriendelijke wijze bijgepunt over de Verenigde Staten: nee, rassenscheiding was niet voorbehouden aan het zuiden, in het noorden was rascisme minstens zo erg en een zin van hem over Democratische presidentskandidaten staat in mijn geheugen gebeiteld: "Dukakis was a mess". Het uitzonderlijke was dat Studs regelmatig poogde de rollen om te draaien en mij ging interviewen, want hij wilde zijn, overigens niet geringe, kennis over ons land aanvullen. Deze, tot zijn dood uiterst nieuwsgierige en werkzame man zal de uitslag van de strijd tuseen Obama en McCain niet meemaken. Jammer.Hij is 96 jaar oud geworden. Ik vond gelukkig een interview met hem op het internet en het begint meteen al goed: ik ben geboren in 1912, in het jaar dat de Titanic onderging, kwam ik boven.
