Ik schreef weer eens voor niks en niemendal. Dit keer voor een blad van koekoeksklokkenverzamelaars, ik had zelf weggeteld één koekoeksklok, maar ik vond schrijven leuk en had mijn diensten aangeboden. Er vond een redactievergadering plaats, natuurlijk in een spreekwoordelijk VanderValketablissement. De taken werden verdeeld en ik zou in ieder blad een column schrijven. Ik stroopte het internet af op zoek naar uitzonderlijke koekoeksklokken en mijn artikeltjes kregen zowaar een eigen kopje. Geen vuiltje aan de lucht, denkt u, tot de onder de hoofdredacteur dienstdoende sergeant-majoor besloot dan weer mijn column - zonder enige waarschuwing - niet te plaatsen wegens ruimtegebrek, dan weer het kopje met de roepende koekoek weg te laten. Ik werd er niet vrolijk van, vooral niet toen een niet-redacteur op een vergadering van genoemd verzamelaarsgilde met een elders over hem geplaatst stuk aankwam en mij door de sergeant-majoor werd toegebeten, dat ik eventjes op een zijspoor werd gerangeerd. Ik besloot in gestrekte draf af te marcheren en schreef zonder namen te noemen - het kon net zo goed over een club van pindakaaspottenetikettenverzamelaars gaan - op dit blog een klein stukje over mijn ervaringen. Frustraties moeten nu eenmaal de deur uit, wil je niet tot het maaglijdersconglomeraat gaan behoren Prompt kreeg ik een woedende email van de aanvoerder van het koekoeksklokkenverzamelaarsgilde: zo gaan wij niet met elkaar om. Nee, zo ga je inderdaad niet met mij om en ik meldde in een antwoord ten overvloede dat het woord koekoeksklok nergens op mijn blog te lezen viel. Maar de gildepresident noemde dat hypocriet , want iedereen - en hij bedoelde elke lezer van dit blog - wist toch dat het om zijn club en clubblad ging, alsof alle lezers van dit blog koekoeksklokken verzamelden. En bovendien nog clublid waren ook.
Wees nou eens eerlijk, beste lezer, en meldt me: verzamelt u die schattige uurwerkjes uit het Schwarzwald en betaalt u jaarlijks contributie aan de NKKVV?
