Boven lees ik nog steed Babels brieven. Over zijn voortdurende gehannes met de autoriteiten waarvoor hij steeds vanuit zijn geliefde Molodjonowo naar Moskou moet om zaken, die hem van het schrijven afhouden, te regelen. Beneden lees ik "A History of the World's Most Liberal City, Amsterdam" van Russell Shorto. Voorop gesteld dat ik Nederlander ben en het boek bedoeld is voor (Engelstalige buitenlanders, lees Amerikanen) moet me van het hart dat ik zo'n hagiografie geschreven op een manier van fictie terwijl het om non-fictie gaat, slecht verteer. Ik probeer steeds opnieuw het boek op te pakken, maar leg het na het lezen van een paar bladzijden weer weg. Is het de stijl, de anekdotische vorm, waarin het boek geschreven is, die me tegenstaat? Ik weet het niet. Ik lees graag biografieën - non-fictie dus - maar sinds lange tijd heb niet zulke problemen gehad als met het lezen van deze biografie van mijn geboortestad.
