Dodelijk ongeval

 Zoals ieder jaar op 15 october vlogen de olifanten laag, desondanks had er een week eerder in “La Liebre Patagónica” op de linkerzijde van de voorpagina in een flinke letter, omlijnd door een fors kader, een waarschuwing gestaan, maar klaarblijkelijk was dat Flaminia Torres ontgaan en is ze toch een wandeling gaan maken, die haar noodlottig werd toen ze door een olifant met de naam Frente Izquierdo omver werd gevlogen en dodelijk werd getroffen. Flaminia Torres is op 23 october bijgezet in het familiegraf in El Calafata.

goede middag!

Brussel 12

"Ein Bißchen Blech, ein Bißchen Lack, Fertig ist der Hanomag", zo klonk het rijmpje over het met een achterin geplaatste 499cc ééncylindermotor en met een ketting aangedreven autootje dat de Hannoversche Maschinenbau AG in 1924 op de markt bracht. Merkwaardig was dat wel, een piepklein wagentje gebouwd door een fabriek die stoomlocomotieven bouwde en daarnaast sinds 1905 door stoom aangedreven vrachtwagens. De bijnaam voor het door twee studenten ontworpen tweezitsautootje was "Kommisbrot" (soldatenkuch),  er zijn tussen 1924 en 1928 bijna 16.000 van gebouwd.

Zwijnderij

Vannacht - om precies te zijn om drie uur dertien - ontving ik onderstaande email. Compleet met briefhoofd van het Ministerie van Justitie en Veiligheid. Nu heb ik geen aanmaningen ontvangen en bovendien staat er in de email geen autokenteken vermeld, dit moest dus weer zwijnderij van de bovenste plank zijn en dus even 1400 gebeld en inderdaad dit is een zoveelste poging met dreigementen mensen geld afhandig te maken.

Geachte bestuurder,

U heeft een beschikking en vervolgens twee aanmaningen ontvangen over het overtreden van een verkeersvoorschrift.

Wij hebben u meerdere malen per brief verzocht om de betaling te voldoen.
Het openstaande bedrag is tot heden niet op de rekening van het Centraal Justitieel Incassobureau (CJIB) bijgeschreven.U kunt persoonlijk bij het BKR inzage krijgen over de informatie die het BKR over u heeft ontvangen.
Wij zullen wij uw bank opdracht geven om beslag te leggen op uw rekening vanaf
donderdag 02-11-2017 tot het volledige bedrag is voldaan.
Dit houdt in dat u geen toegang meer heeft tot uw rekening en geld.Omschrijving: Overtreding overschrijding maximum snelheid op autosnelweg met 12 km/h
 Feitcode:  V101C
Datum:  29-04-2017
Toegestane snelheid:  100 km/h
Gemeten snelheid:  116 km/h
Gecorrigeerde snelheid:  112 km/h
Opgelegde sanctie:  € 39,00
Administratiekosten:  € 2,25
 Te betalen:  € 41,25
 - Klik hiеr op: onlinе bеtalеn om dе factuur tе voldoеn, lеt op dat u dе juistе bеdrag:
€ 41,25 invult.
- Klik vеrvolgеns op 'BUY'.
- Bij uw bitcоinsаdrеs vult u: 1C2zJAT1cpqhs2NWour82inCzTcCF4L5eM
- U kunt nu dirеct uw bеtaling doеn via iDEAL. Kiеs hiеrtoе uw еigеn bank.
- Zodra u hеt opеnstaandе bеdrag hееft bеtaald, ontvangt u ееn bеvеstiging еmail.
Niet betalen
 Wij zijn dan genoodzaakt beslag te leggen op uw rekening.
Bent u het niet eens met de beschikking ?
Dan kunt u na de betaling in hoger beroep gaan bij de officier van justitie van Parket Centrale Verwerking Openbaar Ministerie (Parket CVOM).
 Wij vertrouwen erop u hiermee voldoende te hebben geinformeerd
 CJI40325398EB
Alvast hartelijk dank voor uw medewerking.

Hoogachtend
Centraal Justitieel Incassobureau

Leeuwarden 2

Leeuwarden moet zich natuurlijk schamen dat het prietpraat onder de noemer "Yiddish Waves" propageert. Typisch bralwerk van goys volk dat zich geneert het woord Jood te  gebruiken en er daarom maar  het etiket Yiddish op plakt. Pretentieus geneuzel, natuurlijk in het Engels, dat er godbetert ook nog 4 mei durft bij te halen. Heel, heel ver van blijven is mijn welgemeend advies!

Tekening

In het schetsboekje van zo'n zestig jaar geleden niet alleen tekeningen gemaakt in Wesel, maar ook dit prentje.

Leeuwarden

Volgend jaar is Leeuwarden Culturele Hoofdstad en in het kader daarvan wordt een festival onder de naam "Yiddish Waves' georganiseerd. Waarom het festival een Engelse naam heeft? Geen idee! Waarom hier het woord Yiddish gebruikt wordt, terwijl jiddisj een taal is en er  dus beter Jewish gebruikt zou kunnen worden? Geen idee! Hier is falderappes een grote hoeveelheid gesubsidieerde ongein aan het voorbereiden, zoals een ontmoeting van Arabische musici met Friese dichters. "Yiddish Waves?" Ochgenebbisj!

Lees even mee:

Bolleboos, gabber, mesjogge or kapsones: the Dutch language is full of Yiddish words. This is not at all odd as Yiddish culture is commonly found nestled in foreign ones. Yiddish Waves takes a closer look at this. Heymishkeyt – Yiddish for ‘feeling at home' – is the theme for the programme’s multicultural splurges. Arab musicians meet Frisian poets. Klezmer meets Chaabi!

Hospitality, learning, meeting and connecting. That's what Yiddish Waves aims to show through music, theatre, workshops, walking tours, movies and exhibitions. With Yiddish ideas forming the foundation, Yiddish Waves sets out to incite people from the many cultures that call Leeuwarden their home to meet.

Festival
The multi-day Yiddish Waves Festival takes place in various locations in and around the old Jewish part of Leeuwarden. Walking tours bring to light special places in the former Jewish town, where concerts from national and international artists can be appreciated. The festival also serves as the starting point of an unlikely musical fusion where Yiddish music is combined with Arabic sounds. A search for connection, identity and a new harmonious universe.

Lernen and Simche (to learn and party)
Yiddish Waves partners with the Frisian 4 and 5 May Committee during the official commemoration where a series of projects will be seen and heard throughout the Frisian Liberation Festival. This way Yiddish Waves takes a moment to reflect on Jewish history in Leeuwarden, much like in numerous other cities across Europe, and celebrates it on the 5th of May with a newfound freedom and diversity.

As she sings
Finally, Explore the North and Yiddish Waves join forces with the Bulgarian city of Plovdiv, European Culture Capital in 2019. The ‘As she sings’ concert will be heard during Explore the North: four women with a Frisian, Yiddish, Bulgarian and Roma cultural background, one story, one stage, preceded by job labs during which the audience is introduced to the artists and their cultures.

Griezelen in Washington

Wesel 4

Brussel 11

Klaarblijkelijk hadden Amerikaanse automerken een goedkoper submerk nodig: bij Studebaker was dat Erskine, bij Nash Lafayette, bij Hudson Essex en bij Chrysler Plymouth, waarbij meteen moet worden opgemerkt dat Plymouth het als afzonderlijk merk het het langst heeft volgehouden, namelijk van 1928 tot 2001. Op de foto staat een 1933 type PC 'convertible coupe' met een zescylindermotor,  het was  het eerste jaar dat Plymouth met een zescylinder uitkwam. De naam Plymouth is ontleend aan Plymouth Rock in Massachusetts, alhoewel Chryslers president Walter P. Chrysler aarzelde, maar werd overgehaald door verkoopdirecteur Joseph W. Frazer die wees op het bestaan van touw van het merk Plymouth dat in de Verenigde Staten algemeen bekend was.

Harvey

WEENSTEEN

wir setzen uns mit Tränen nieder

HOL(LEEDER)LAND

Juist, dit is het land, Hol(leeder)land, waar de meest beruchte misdadiger op mag treden in een televisieprogramma van Twan Huys, een boek van de zus van die misdadiger het best verkochte boek schrijft - hetgeen veel zegt over de literaire voorkeuren in dit land - en nu een tweede boek van zuslief in de winkel ligt, klaagt zij over de te geringe bescherming door het O.M., lawijt dat natuurlijk zorgt voor een grotere verkoop.

Wesel 3

Catalonië 4

Gister in de namiddag geel en rood gestreepte vlaggen op de Lange Vijverberg in Den Haag: een wat  wonderlijke Catalaanse demonstratie: er wordt wat gezongen, er wordt wat gepraat, maar voor een buitenstaander lijkt het meer op een gezellig samenzijn.

Brussel 10

Studebaker was lang voordat de auto op het tapijt verscheen beroemd door de vervaardiging van de houten huifkarren waarmee het "Wilde Westen" werd veroverd. En net als bij General Motors, dat auto's van Chevrolet tot Cadillac  in de aanbieding had, was erbij Studebaker behoefte aan diversiteit: tussen 1926 en 1930 was er een goedkope Studebaker leverbaar, genoemd naar de president van de fabriek Erskine, later in 1931, '32 en '33 heette een goedkopere Stubaker Rockne, genoemd naar een Amerikaanse footballcoach, voor het rijkere cliënteel leverde Stubebaker van 1928 tot 1933 Pierce-Arrow. Op de foto een 1929 Studebaker "President" met een acht-in-lijn met een inhoud van 5398cc, dubbele ontsteking en bij uithoudingsexercitie in staat om in 25000 minuten een zelfde aantal mijlen af te leggen.

RUTTE III

Binnenkort ontvangt de vaderlandse basisschooljeugd een boekje. Een boekje waarin het Nederlanderschap wordt bevestigd en bevorderd met bladzijden over de de vervaardiging  van kunsthoning, het inzetten van een filmrolletje in de Agfa "Clack", het uit een krant maken van wc-papier, het stoken van een automobiel op houtgas en natuurlijk vijf pagina's met tekst van en uitleg over het Wilhelmus, terwijl het toch veel verstandiger zou zijn, gezien het gister in Den Haag aangetroffen bord van de lokale openbaar vervoerder, tekst en uitleg van het Amerikaanse  volkslied te geven. Ook het instuderen van The Star-Spangled Banner lijkt mij een eerste vereiste.

Brussel 9

De Amerikanen zijn niet bekend vanwege contructie van kleine auto's, toch waren die autootjes er wel, zoals de in licentie gebouwde Austin "Seven" die in Butler (Pennsylvania) eerst als American Austin en daarna als American Bantam werd vervaardigd, maar een succes werd het niet en Bantam is in feite alleen bekend gebleven als constructeur van de allereerste Jeep. De hierboven afgebeelde auto is een Crosley (met één s, want  Crossley was een  Engels automerk)  uit 1947, de fabriek, opgericht door radiopionier Powel Crosley, had in 1940 al een  m.i. beter ogend autootje op de markt gebracht met een luchtgekoelde tweecylindermotor. Na de oorlog werd eerst een door de Amerikaanse marine ontwikkelde, slechts zestig kilo wegende viercylindermotor gebruikt, daarna werd een CIBAmotor geïnstalleerd,  met een gietijzeren blok, maar met aluminium zuigers en inlaatspruitstuk.

Wesel 2

Wesel

Gister vond ik een schetsboekje terug. Het moet bijna zestig  jaar oud zijn. Er staan een paar potloodtekeningen in die ik in Wesel maakte, o.a. van een hotelkamertje, een schets die ik dat zelfde jaar in pastel uitwerkte.

Tromboneurs slot

“Wat sèn we hier an ’t doen, speknek?  Beetje an’t klootfiolûh, terwèl fèftig metûh ferderop mensûh  mekaar fermoordûh? Jèh ben toch fan de pot geruk. Zal ik jâh us ‘n hengst  foah je trèter gewûh zodat je kiezement je reet uit komt stappûh?” Forts besteedde geen enkele aandacht aan Wouter Boutenstein, dat had hij beter wel kunnen doen, maar dat zat niet in zijn aard. Hij had zich altijd beschouwd als het centrum van het firmament. Wouter duwde de schuif van Forts’ trombone volledig in en ramde het mondstuk tegen zijn valse voortanden, die onder het geweld afbrokkelden. “Nâh kan je toeterûh, koekuhbakkûh!” Vervolgens wendde Wouter Boutenstein zich tot Frederika Teeven: “Wat  mot jèh nôh met je supûhkattepult, takkûhwèf?” en hij probeerde de harp als eiersnijder te gebruiken door Frederika door haar harp te trekken.

Toen de muziek stil viel, hield geheel onverwacht ook de vechtpartij achter in de zaal op: het werd doodstil. Enigszins bedremmeld stapte schouwburgdirectrice Wuttelsje-Lepelenboer vanuit de coulissen het toneel op. "Meneer, meneer", begon ze. "Wat is er, wyffie?" vroeg Wouter. "Ik zou u willen vragen of u iedereen wilt opdragen naar huis te gaan?" "Maar dan moet ik eerst effe deze achtelukke megoâle verwèhdûrre." Wouter veegde eerst Forts met de restanten van diens trombone van het podium, om zich vervolgens over Fredrika Teeven te buigen en haar met harp en al onder de uitroep "Opsoademitere vuil sekreet met je tyfusmuziek. An de Amsterdamse grachtuh? Hoe komp 'n mens erop? Gaat maar eens fèn oefenûh op 'O, o Duh Haag mauie stad achteâh duh duinuh', dan mag je terugkomûh, stinkdeken!" de zaal in kieperde. Daarna stelde Wouter zich op achter de microfoon en zei "Ma, waar zit je nâh? Ik heb een half uur buiten staan afniften en dan kom ik èndeluk binne en is 'r hier 'n rauspartèh waar de tekkels geen brood van lustûh en dan heb ik het nog niet over die achtelukkûh derderangsvarjeténeukûhs, die ik net van 't podium heb afgesodemietûhrd!"

"Woutertje", klonk het zwakjes van achter uit de zaal. "Moedah", riep Wouter terug, " kom op, we gaan naar huis. En jullie allemaal oprotte, optiefuh mafkeitels!" Langzaam verdween de massa. Een enkeling bebloed, een ander, zoals Ronalda Plasterk, zonder linkeroor. Forts kroop op handen en voeten naar de artiestenuitgang met in zijn kielzog Frederika Teeven, de restanten van haar harp rond haar middel. "Op de Honda Goldwing", mompelde Forts verdwaasd, terwijl hij in het nachtelijk duister verdween.

Brussel 8

Citroën 2CV, Chevrolet Corvair, Volkswagen Kever, Fiat 500, ze hadden allemaal een luchtgekoelde motor, maar pioniers op  dat gebied waren ze geen van alle, die eer komt het Amerikaanse merk Franklin toe, een fabriek in Syracuse (N.Y.) die in 1902 een auto met een luchtgekoelde dwarsgeplaatste kopklepper op de markt bracht en de fabriek zou tot 1934, toen de fabriek wat automobielbouw betreft zijn poorten sloot, aan luchtkoeling vasthouden. In 1914 werd een zescylinder aangeboden en om te bewijzen hoe goed de motor gekoeld werd, werd een testrit van Wala Walla (Washington) naar San Francisco ondernomen in de laagste versnelling.

 

Tromboneurs 3

Inmiddels was rond de deuropening naar de grote zaal van het theater een enorm slagveld ontstaan. Het was opvallend dat met name de dames zich niet onbetuigd lieten door schoppen, slaan en bijten. Ene Geertruida von Grepsch - haar voorouders van oude Duitse landadel, waren rond 1840 in Nijmegen beland van waaruit ze zich over geheel Nederland hadden verspreid -  kauwde moeizaam het linkeroor van Ronalda Plasterk weg, waarna ze een fikse boer liet. Boekweit Kassiers trombone was geheel in het ongerede geraakt, de schuif van het instrument was in een hoek van 90º verbogen. Jantien van Ruusbroecs piccolo stak in de gulp van Hommert Stuitje die volslagen verdwaasd een gedateerd kinderliedje mompelde: "Epompee, poedenee, poedenaske, epompee, epompa". "Hier steek dat in je zak, pompeeër" krijste Tipitina Kruiden - Bitter, terwijl ze de piccolo verder in het kruis van Hommert Stuitje dreef. Forts had intussen het podium bereikt, waar harpiste Frederika Teeven juist maatregelen nam om haar harp in te pakken en weg te wezen. Forts keek voor de eerste keer om, overzag de chaos en riep: "Doorspelen Frederika, juist nu doorspelen!"

 Omdat Forts een weinig origineel man was begon hij "Ridi Pagliaccio" te spelen, hij had natuurlijk ook "Ory's Creole Trombone" kunnen blazen, maar dat nummer kende hij niet. Frederika Teeven kende dat trouwens ook niet; zij zette van pure zenuwen "Aan de Amsterdamse Grachten" in, dat, zoals de naam reeds zegt, eveneens weinig met New Orleans te maken heeft. Schouwburgdirectrice Wuttelsje - Lepelenboer, nog immer in de coulissen, zag haar theater in een puinhoop veranderen, ze had de politie gebeld, maar het dichtsbijzijnde bureau bleek gesloten en de kans was uiterst gering dat binnen een half uur een agent ter plaatse kon zijn, werd haar verzekerd. Iedereen participeerde achter in de zaal in de strijd, zo had bijvoorbeeld Diederika Samsom uit voorzorg haar platinakleurige pruik afgezet en in haar met rode roosjes versierde slipje gefrommeld, voordat ze met de kreet "Harrekrastus! Harrekrastus! Harrekrastus!" Antonia van den Ketelaere, die speciaal met haar zusters uit Reet bij Antwerpen voor een optreden van de drie tromboneurs was komen aanreizen, een kopstoot gaf. Dat had Diederika beter niet kunnen doen, want de Reetse zusters Van den Ketelaere - Antonia, Hendrika en Esmeralda - hadden, in een nog niet zo grijs verleden, een uit het naburige Kontich afkomstige onverlaat, die voorgesteld had een avondje te gaan kwartetten zonder kaarten, een tandartsrekening bezorgd van vijfenzestighonderd euro. "Blottekop!" riep Hendrika, gevolgd door Esmeralda met: "Vleesklak!" Diederika kreeg van Antonia, tegelijkertijd met een forse stomp in de maagstreek, "Pekelteef!" toegevoegd, daarna werd Diederika door de zusters opgetild en als een baal ongebleekt katoen over de hoofden van de strijdenden weggesmeten. "Amai, zo doen we dat met Hollandse karottentrekkers", siste Esmeralda. "Kom meiskes, we gaan naar huis.", zei Antonia en de zusters verlieten het strijdgewoel. Diederika mompelde met een bebloed hoofd: "Kunnen ze wel, een joint strike, in plaats van één tegen één" en verloor het bewustzijn.

Forts speelde nu al dertien minuten lang "Ride Pagliaccio", maar er viel nog steeds niets te lachen; Leoncavallos' compositie zette geen zoden aan de dijk, integendeel, de gevechten werden  heviger. Wobkjewumke Rabbinaat - van Scharnegoutum uit Menaldum, die haar zeventienjarige zoon Wolfgang-Ulbe, met het syndroom van down, een gezellig avondje had geprobeerd te bezorgen, raakte verward in de mêllée toen de zoon plotseling, vergezeld van slurpende geluiden, op smekende toon uitriep "Jak los".Wobkjewumke antwoorde terwijl ze hem aan de hand greep: "Nee, leave dat giet no net, mem kin 't jak no net los meitsje". Petrus Franciscus Johannes Servatius Chrysantus Paulus Phlateranus Timotheus Maria Pulvermans uit Roermond, die vanwege zijn vele voornamen altijd op de lokale VVD gestemd had en nog steeds een t-shirt droeg met het portret van Jos van Rey in een zwarte thong op voor- en achterzijde, had evenwel iets geheel anders verstaan en dacht dat Wolfgang-Ulbes kreet tegen hem gericht was: "Jakhals? Heilige Moeder Gods, wat denk jij wel wie je voor je hebt, sjabbetuuch van de richel" en begon meteen uiterst gepassioneerd op Wolfhang-Ulbe los te beuken. Dat liet Wobkjewumke niet over haar kant gaan en ze greep Pulvermans bij zijn ballen, die ze stevig samenkneep. Ze had per slot van rekening in haar jeugd nog met de hand gemolken en Wolfgang-Ulbe was haar alles.

Wouter Bouterstein, in Den Haag, van waaruit hij na zijn recente scheiding "van se wèf' weer bij "se soogteef" was ingetrokken,  beter bekend als Wâht Bâht, stond nu al meer dan een half uur voor de schouwburg op zijn moeder te wachten. Het was inmiddels kwart voor elf en hij had overduidelijk de smoor in. Hij had een paar keer geprobeerd de aandacht van de portier te trekken, maar die had niet gereageerd. Hij begon een flinke trommelpartij op de draaideur. De "geünifomeedûh huftûh" opende uiteindelijk een zijdeur waardoor gewoonlijk invaliden werden binnengelaten. "Kankûhlèjûh", begon Wouter, is 't in je Gooise lèhpe knèhter geslagen? Ik kom me moedâh haluh en die sâhw om kwart over tien buitûh weze, gombal. Wegweze lèhphannus!" en Wouter stierde naar binnen, zag de vechtende menigte, maar zijn moeder niet. Hij had weinig trek zich in "'t geraus" te werpen en vond na enig zoeken een andere deur, die hem via een trapje op het podium bracht, waar Forts en Frederika Teeven - maar nu gezamenlijk - net aan "De Amsterdamse grachten " waren begonnen.

Brussel 7

Dit gaat over een andere vorm.  Je kunt een snareninstrument de vorm van een vis geven zonder dat het klaarblijkelijk aan de klank iets afdoet. Je kunt ook een auto van een totaal andere carrosserie voorzien en toch van Coventry naar Birmingham rijden. Onder de fraaie carrosserie van onderstaande automobiel verbergt zich een Austin "Seven", het autootje dat in het Britse een zelfde rol vervulde als Fords Model T in de Verenigde Staten. De oorspronkelijke "Seven" verscheen in 1922 en bleef, terwijl de vorm zich wijzigde, in productie tot 1938. De "Seven" had zo'n succes dat hij eerst door Dixi en later door B.M.W. in Duitsland, door Rosengart in Frankrijk, door Datsun in Japan en door American  Bantam in de Verenigde Staten in licentie werd gebouwd.

William Lyons en William Walmsley bouwden vanaf 1921 zijspannen voor motorfietsen, maar vanaf 1927 kwamen daar carrosserieën voor auto's bij. Niet alleen de Austin "Seven" kreeg door de Swallow Side Car and Coach Builders" een ander uiterlijk, maar hij had wel het  meeste succes. De Swallow Austin "Seven" in het museum in Brussel dateert uit 1931.  

Tromboneurs 2

"FORTSIE!....FORTSIE!....FORTSIE!" begon iemand in de zaal te scanderen. Het werd in de kortst mogelijke keren overgenomen door het volledige publiek. "FORTSIE!....FORTSIE!....FORTSIE!" klonk het uit 595 kelen. Er waren namelijk slechts vijf stoelen onbezet gebleven. De drie tromboneurs zetten "Oeperdepoepzatopdestoep" in, alhoewel dat zeker niet tot het traditionele dixielandrepertoire behoorde, maar zoals immer wel vrolijkheid verhogend werkte. Ronalda Plasterk deed een poging tot het dansen van de can-can terwijl ze de luchtgitaar achter haar rug bespeelde, maar viel na exact achtenveertig seconden jammerlijk op  haar muil, terwijl haar kokette hoedje van het podium rolde. 
Een obese echtpaar op de derde rij begon een polonaise, weldra gevolgd door de hele zaal. Met enige moeite, want het vet zat hun wel degelijk in de weg, beklom het echtpaar het podium. Forts stelde zich ogenblikkelijk op aan het hoofd van de stoet.

Schouwburgdirectrice Wuttelsje-Lepelenboer, nog steeds in de coulissen, keek de optocht vol afgrijzen aan. Ze kon Forts' fratsen missen als kiespijn, vooral omdat ze net een uitnodiging had ontvangen om te solliciteren naar de functie van zendercoördinator van Radio 4 in Hilversum. "Hufter", mompelde ze. Toneelmeester Jochem Frutselmans, die naast haar stond, verbeterde: "Rufter!" De drie tromboneurs: Forts, Stuitje en Kassier, gevolgd door het damesorkest, met uitzondering van Frederika Teeven die haar harp niet lopend kon bespelen en alleen op het podium achterbleef, marcheerden  op de tonen van de "Radetzkymars" de zaal uit in de richting van de foyer, toen mandoliniste Erica Terpstra struikelde en languit in een deuropening bleef liggen.  Het publiek begon op en over haar heen te klimmen. Forts die de polonaise met een grote slinger door dezelfde deur de zaal weer in wilde leiden beklom, terwijl hij een matig swingende versie van "Waar de blanke top der duinen" inzette, Erica van de andere zijde. Er ontstond een handgemeen. Erica Terpstra, die net de benen weer onder het eigen gat had, begon met de restanten van haar inmiddels vertrapte mandoline om zich heen te slaan, ze raakte daarbij  ene Tipitina Kruiden - Bitter tegen het hoofd. Van de broer van deze aan epilepsie of vallende ziekte leidende vrouw, hoenderhouder te Laren (Noord-Holland) maakte zich een razernij meester, zoals die zich in de laatste honderdvijftig jaar in het Gooi niet meer had voorgedaan (de laatste keer was in 1861 toen een een erfgooier door een andere erfgooier betrapt werd op geslachtsgemeenschap met een drie weken oud lam, dat toebehoorde aan de burgemeester van Bussum. Een duidelijk geval van pedobestialiteit.) en hij stortte zich als een rottweiler op Zus ter Bertken, die met de hele zaak niets uitstaande had, maar de broer van Tipitina, Johannes, genoemd naar de beschermheilige van Laren (Noord-Holland) was vanaf de geboorte buitengewoon slechtziend. Zus ter Bertken prikte haar piccolo in één van de bijna blinde ogen van Johannes Bitter, met de van haar gekende strijdkreet: "De Heer is mijn herder". "Jouw heer kan me de bout achelen", schreeuwde Alida Bitter, ongehuwde zuster van reeds genoemde Tiptina Kruiden - Bitter en Johannes Bitter - de Bitters uit Laren (Noord-Holland) hadden namelijk het optreden van de drie tromboneurs aangegrepen voor een familieuitje - en kneep Zus ter Bertken haar strot dicht. "Dat moogt gij niet doen, ik vind zulks hoogst onverkwikkelijk", vond ene H. de Wijch, sinds 1931 importeur van orewoet en oorsmeer te Blaricum en hij begon met zijn ebbenhouten wandelstok om zich heen te meppen. Forts had inmiddels geheel alleen "Alte Kameraden" ingezet, want de rest van het polonaisend gezelschap was in het ongerede geraakt, ook deze Duitse mars behoorde niet tot het Dixielandrepertoire, maar zoals ik al eerder opmerkte, Forts keek niet zo nauw en zou bij wijze van spreken Saint-Saëns' "Danse Macabre" en Bachs "O Haupt voll Blut und Wunden, Voll Schmerz und voller Hohn" met een swingsausje hebben overgoten.

Brussel 6

 Citroën 11UB

De Citroën 11UB staat wat wonderlijk samen met een Duitse "Kübelwagen" en een Amerikaanse Jeep in een hoek van het Brusselse automobielmuseum. Ergens begrijp ik het wel: hier is een tafereel uit de Tweede Wereldoorlog gecreëerd. Op een andere plaats in het museum staan een paar kleine auto's bij elkaar een Peugeot VLV, een  Rovin en een Crosley. Ik zou dat anders hebben ingericht, ik zou de Citroën en de Peugeot naast elkaar gezet hebben. Waarom? Omdat beide auto's een oplossing tonen voor het benzinegebrek in de oorlog: de Citroën door de installatie van een houtgasgenerator, de Peugeot VLV (waarvan maar 377 exemplaren gebouwd zijn) met een electromotor. Die VLV toont dat er al eerder werd nagedacht over het vervangen van de verbrandingsmotor en dat electra niet door het Californische Tesla op de kaart is gezet. Om dat  helemaal duidelijk te maken zou ik de Detroit Electric uit 1915 er naast zetten. Afkomstig uit een fabriek die van 1907 tot 1942 electrische auto's leverde, oorspronkelijk gedacht voor gebruik in de stad door dames omdat de bediening simpel was. De auto in het Brussels museum heeft een originele fabriekscarrosserie, later - in de jaren dertig - gebruikte men Willys-Overlandbodies.

Peugeot VLV

Detroit Electric

Prachtigmooi

Is het niet heel prachtigmooi dat nu het geslachtsverschil in de toiletten en door de spoorwegen  wordt opgeheven en we binnenkort een genderneutrale maatschappij zullen hebben dat daardoor ook acties als metoo niet meer nodig zijn.

Uilkje Zwammer-Damsma, Oldeholtpade.

Tromboneurs

Crocolinus Croupius Forts had in zijn Drentse jeugd alleen maar Linus geheten, maar sinds hij een bekende Nederlander was voegde hij wat graag zijn tweede voornaam bij zijn achternaam, hij had zelfs even overwogen een streepje tussen Croupius en Forts te zetten, maar had daar uiteindelijk toch van afgezien. Het ging hem naar den vleze: presentator bij radio en televisie en sinds kort vormde hij samen met Hommert  Stuitje en Boekweit Kassier het trombonetrio: de drie tromboneurs, die naam gaf meteen cachet, niet drie trombonisten, maar drie tromboneurs.

Nu was er elders op de wereld - namelijk in Frankrijk - al een trio dat zich de drie tromboneurs noemde, maar dat kon, zei Crocolinus Croupius Forts, de pet niet kreuken. De Nederlanders wisten, vulde hij aan, over het algemeen toch veel te weinig wat er in  de rest van de muzikale wereld gebeurde en hij zette de voet in de slide van zijn instrument, want dat had hij Cozy Cole ooit zien doen. Het repertoire van de drie tromboneurs was simpel, kon je het meezingen dan was het goed. “Je moet voldoen aan de smaak van het publiek van omroep Max, dan zit je goed”, zei Boekweit Kassier en dus stond “When the saints go marchin’ in” op het programma naast een aantal andere gegarandeerde kaskrakers uit het dixielandrepertoire.  “De drie tromboneurs in New Orleans” heette het programma waarmee ze door het land trokken, ze waren weliswaar nooit in die stad geweest maar ook  dat kon ze geen pest schelen. Inventief kon je het repertoire van de drie tromboneurs dus niet noemen, dat hoefde ook niet, dat moest zelfs niet, zei Crocolinus Croupius Forts, terwijl hij zijn kompaan Boekweit Kassier fors op de schouder sloeg. "Pas een beetje op Forts", zei  Kassier, "want voor je er erg in hebt, heb ik opnieuw een verrekte schouder en schiet mijn auto weer van de handrem en die ellende hoop ik nooit meer mee te maken." "Ach man", zei Forts, "dat is iedereen toch al lang vergeten."  Hommert Stuitje zette "I scream, you scream, we all scream for ice cream" in. Forts en Kassier namen de vokalen voor hun rekening:  "In the land of ice and snows, up among the Eskimos, There's a college known as Ogiwawa! You should hear those college boys, Gee they make an anwful noise, When they sing an Eskimo tra-la-la." Stuitje stond in het midden met Forts en Kassier ieder aan een kant. Dit was nog eens echte muziek, Forts zou het publiek een poepie laten ruiken. En hij  begon energiek aan zijn solo: "I scream, you scream, we all scream for ice cream! Rah! Rah! Rah! Tuesdays, Mondays, we all scream for sundaes, Sis-boom-bah! Boola, boola, sarasparoolla, If you got chocolate, we'll  take vanoola! I scream, you scream, we all scream for ice cream! Rah! Rah! Rah!" Het publiek klom op de stoelen, Forts glom van plezier. Een beetje racisme kon geen kwaad en bovendien was de kans dat er een protesterende Inuit in de zaal zat  uiterst gering. De tromboneurs werden begeleid door een damesorkest: Erica Terpstra, Sharon Dijksma en Annemarie Jorritsma speelden mandoline, Jacoba van Maerlant, Zus ter Bertken en Jantien van Ruusbroec piccolo en Frederika Teeven, harp, kortom het was een bezetting waaraan echte oudestijlliefhebbers zich danig ergerden, te meer omdat in "High Society" Ronalda Plasterk op luchtgitaar soleerde. Aan het eind van "I scream" liet Forts een forse wind onder de uitroep "Zo start je een motorfiets". De zaal lag dubbel.

Op de eerste rij riep iemand: "Once more", een ander riep: "Encore" en een derde "Zugabe", want zoals algemeen geweten wordt, houden Nederlanders niet van hun eigen taal, behalve als het om beledigen gaat. Forts vroeg glunderend: "I scream of de motorfiets?" "Beide", klonk het uit de zaal, vergezeld van hevig voetgetrappel. Forts liet een harde scheet: "Dat was een Honda Goldwing" verduidelijkte hij, "en nu een "Berini!". Door de microfoon hoog boven zijn hoofd te houden klonk de tweede wind aanzienlijk zachter. De zaal gierde. Hommert Stuitje zette opnieuw in en Frederika Teeven plukte extra fanatiek aan de snaren van haar harp. Forts zong: "Frosts and malts that are peppered and salted, Sis-boom-bah!, Oh, spumoni, oh cartoni, And confidentially, we'll take baloney, I scream, you scream, we all scream for ice cream!, Rah!, Rah!, Rah!"

"Get mie ‘n embjoulans or ei dij laffing",  schreeuwde een vrouw op het balcon. De directrice van de schouwburg Harmina Wuttelsje-Lepelenboer hield inmiddels haar hart vast: dit dreigde te ontaarden in Lionel-Hampton- dan wel Rolling-Stonesachtige toestanden: moest ze de politie bellen, alhoewel ze wist dat dat weinig zin had, die maakte de handen zoals gewoonlijk nergens aan vuil, bang dat het uniform bevlekt zou raken, dus beklom ze vanaf de achterzijde het podium en probeerde ze vanuit de coulissen de aandacht van Forts te trekken. "Pssst, pssst, dit kan echt niet hoor!" Maar Forts hoorde het niet of deed of hij het niet hoorde en hij riep: "Allemaal op de Honda Goldwing." Uit de zaal klonk onder luid gejuich fel geschetter. Een  twintigtal bezoekers haastte zich vervolgens met een hand onder het zitvlak naar de toiletten. "Nu allemaal op de Harley-Davidson!" schreeuwde Forts en het geroffel was niet van de lucht, inmiddels was diezelfde lucht ondraaglijk geworden en viel een enkeling in katzwijm.

HALLOWEEN

Brussel 5

Wie op het naamplaatje op de radiateurmantel van onderstaande Voisin uit 1929 kijkt, leest Avions Voisin, want daar ligt het begin van Voisin: bij vliegtuigen en om beide producten - een vliegtuig en een auto - te zien hoef ik in Brussel maar één groot plein over te steken van Autoworld naar het Koninklijk Museum van het Leger en de Krijgsgeschiedenis. Het vliegtuig is een  Voisin uit 1908, waarmee Belgiës eerste piloot baron Pierre de Caters gevlogen heeft. De auto is een C14 met een zescylinderschuivenmotor, volgens het museum van het type "Charmant", maar die naam werd door Voisin alleen gebruikt voor het kale chassis met aandrijving. Woorden beginnend met Ch werden benut voor de verschillende carrosserievormen, in 1929 had je "Chartacei", "Chartecrum", "Chamidor", "Chartam", "Chartapola" en "Chartrain". In 1927 heette een kaal chassis met aandrijving "Chasidim" (sic). Waarom de radiateurmantel van de Voisin C14 in het museum niet verchroomd is, weet ik niet.

Brussel 4

Brussel is een chocoladestad

Brussel 3

Het staat als een paal boven water: de geschiedenis van de Belgische automobielindustrie is een stuk interessanter dan die van Nederland. De rij fabrieken is een stuk groter: Minerva, Nagant, Pipe, Excelsior, Germain, Impéria, Vivinus, Métallurgique zijn zo maar een paar namen die me te binnen schieten en natuurlijk FN. FN, net als het Britse BSA oorspronkelijk een wapenfabriek, die ook fietsen, motoren en auto's (zij, het laatstgenoemde met aanzienlijk meer succes dan BSA) produceerde. FN staat voor Fabrique Nationale d'Armes de Guerre, ontstaan aan het eind van de jaren tachtig van de  negentiende eeuw door samengaan van een aantal wapenfabrieken in en rond Luik. In 1900 werden de eerste honnderd lichte auto's (voiturettes) geproduceerd. De auto op de foto, een FN "1400" dateert uit 1930 en werd door de Luikse carrosseriebouwer Lorenz&Walch van dit wat wonderlijk uiterlijk - geconstrueerd uit aluminium en hout - voorzien. Volgens het verhaal voor de sjah van Perzië die die de auto nooit betaalde en afhaalde, zodat hij uiteindelijk door iemand in Luik werd aangeschaft. Twee wat minder uitzonderlijk uitgedoste 1400's  startten op 13 mei 1928 in Luik voor een tocht naar Kaapstad. In minder dan honderd dagen werden 24.500 km afgelegd: een record.

Brussel 2

Het klinkt wellicht wat veel drie musea in anderhalve dag, maar het  lukte wonderwel. Vanmorgen naar het MIM, het Brussels MuziekInstrumentenMuseum in een pracht gebouw uit 1899 ontworpen door de architect  Paul Saintenoy. In het museum is het veelal te duister om alle  instrumenten goed te bekijken en de beschrijvingen zijn moeilijk leesbaar. Toch is er veel te zien o.a. een glasharmonica. U hebt natuurlijk best eens een wijnglas laten zingen  door met een vochtige vinger over de rand te strijken. Neem je verschillend gevulde glazen dan kun je een melodie spelen. Maar het stemmen blijft een  crime. Benjamin Franklin (jawel, de Benjamin Franklin) vond daar  iets op, hij ontwierp een instrument met glazen schalen van groot naar  klein die met een trappende beweging ronddraaiden in een bak met water, door  met vingers over de  randen van de schalen te strijken ontstond geluid. Een geluid dat Mozart zo interessant vond dat hij voor het instrument  een  Adagio schreef.

Brussel

Da's zo aardig van Brussel naast Manneken Pis hebben ze ook 'n beeld van Hondeken Pis.

Suteline 8

"Hoe bestaat het", dacht Schwindelmann, "ondankbare hond, die Löwenstein wil geld zien, terwijl zijn grootvader dankzij mijn vader heeft kunnen vluchten. Die Nederlandse radiojournalist die een paar weken geleden een dag of wat in het hotel gelogeerd had, had gelijk: Joden hebben voze gedachten". Toch leek het belangrijk voordat hij naar het raadhuis stapte om daar de zaak Schwunz-Feitelbäumchen aanhangig te maken eerst eens even met zijn goede vriend en advocaat Flunder Rumpelrnickerchen te bellen en juridisch advies in te winnen voordat Löwenstein misschien beslag liet leggen op "Zum Bunten Ferkelchen". Je wist maar nooit, je kon niet voorzichtig genoeg zijn tegenwoordig.

Verdwaald 3

Soms is een melodie zo verdwaald  geraakt  dat het lastig wordt te achterhalen waar de muziek oorspronkelijk vandaan komt, wanneer we de Spaanse boudoirvocalist Julio Iglesias "Quiereme" ten beste horen  geven, gaat er ergens een belletje rinkelen, heet dit lied in het Engels niet "Stranger in Paradise" en komt het niet uit de musical "Kismet"? Maar "Stranger in Paradise" werd toch eerder al als "My Fantasy" in 1940 op de plaat gezet door Artie Shaw? 

Maar de melodie is aanzienlijk ouder en werd gecomponeerd door Alexander Borodin (1833-1887) en is één van de "Polovetzer Dansen" uit de opera "Prins Igor". 

O ja, onder de naam "Prince Igor" kwam  de melodie zelfs in het repertoire van rapper Warren G. (foto).

PROTESTEER!

Her en der in den lande blijken dames en heren bezig Sinterklaasliedjes nu reeds zodanig te bewerken dat de gekleurde medemens zich er niet langer een buil aan kan en wil vallen, zo blijkt bijvoorbeeld het woord knecht te worden vervangen door medewerker, al moet meteen worden opgemerkt dat de rijmmogelijkheden hierdoor aanzienlijk worden beperkt, wat ik overigens niet begrijp is dat er door de ouderen in Nederland niet heftig wordt gedemonstreerd tegen het hoogst tragische en stuntelige gedrag  van de bejaarde goedheiligman: een ietwat beverig heer die het zelfstandig - en dat is toch het doel van Rutte en de zijnen - totaal niet redt en bij voortduring assistentie nodig heeft, een  bejaarde die zelfs een boek niet kan dragen is natuurlijk geen knip voor de neus waard, maar dat beeld wordt jonge kinderen in Nederland bij voortduring vanaf medio november tot begin december voorgehouden, zulks is een enorme schande, vandaar dat ik zeer ernstig hoop dat de ouderen van dagen in opstand komen en eisen dat dit beeld van een stumperig oudere heer zo snel mogelijk wordt gecorrigeerd: een bejaarde is immers geen hulpbehoevende sukkel, medebejaarden van  Nederland: DEMONSTREER TEGEN DIT ONRECHT ONS ALLEN AANGEDAAN!

drs. Barend-Otto ter Vloot, Steenwijkerwold

Verdwaald 2

De vraag is of je het omgekeerde ook  kunt doen: jazzcomposities bijvoorbeeld door een strijkkwartet (twee violen, een altviool en een cello) laten uitvoeren en verdraaid Brubecks "Take Five" wordt onder handen genomen, net als "All of me", "Boplicity" en "Anything goes".

Suteline 7

"Nu ziet u dat zo, maar uw vader zag dat destijds heel anders, hij zag Hitler maar  wat graag Oostenrijk binnen vallen, hij noemde het ook geen bezetting maar aansluiting en u, beste meneer Schwindelmann, zat als kleuter in een wandelwagentje zwaaiend met een klein hakenkruisvlaggetje in uw hand, dat neem ik u  niet kwalijk, hoor, maar waar het mij echt om gaat is het volgende, uw vader, destijds kok in "Zum Gold'nen Stern" heeft mijn vaders bezit overgenomen, zodat die met zijn gezin kon vluchten, het bedrag dat hij voor het hotel heeft betaald was ongeveer een tiende  van  de werkelijke waarde. Ik zou dus graag zien dat u mij op een of andere manier financieel tegemoetkomt." "Wat een onzin", zei Schwindelmann, "de verkoop is destijds volgens de geldende regels afgehandeld en ik zie absoluut niet in waarom ik na zoveel jaar u tegemoet zou moeten komen, ook omdat wij het hier aan het eind van de oorlog en ook de jaren na de oorlog bijzonder zwaar hebben gehad. Nee hoor van enige betaling mijnerzijds kan geen sprake zijn." "Dat is jammer, ik  had het graag vreedzaam opgelost. Ik zal nu een advocaat in de arm moeten nemen." "O. Dat zijn we van jullie soort  gewend. Niets veranderd. Nu mijn hotel uit en mijn erf af!"

Namen 2

Albert Einstein (Ainstain) en Harvey Weinstein (Wainstien). Kan iemand me uitleggen waarom stein de ene keer als stain en de andere keer als stien wordt uitgesproken?

Namen

In 1811 en 1812 dienden Nederlanders hun achternaam te bevestigen of een naam aan te nemen. Sommigen beschouwden dat als een grote grap en dachten dat die onzin na het vertrek van Napoleon wel op zou houden en ze zich weer als vanouds Jan van Hendrik en Marie konden noemen en kozen voor een absuditeit als  Poepjes of Naaktgeboren,  daarmee hun nageslacht opzadelend met een naam die ze, naar ik aanneem,  liever niet willen voeren. Er waren ook Nederlanders die zich van adel waanden en zich Jonker, Baron, Prins, Koning en Keizer gingen noemen. Anderen en dat  waren er heel wat kozen hun beroep als achternaam, niet vermoedend dat ze hun betachterachterachterachterkleinzoon, een bekwaam chirurg, opzadelden met de achternaam Slager. Nevenstaande foto toont een  ander fraai voorbeeld van hoe een voorvader een naam koos die wat wonderlijk bij de uitoefenaar van een huidig bedrijf past.

Alvis

Dit is een Alvis "Speed Twenty" uit 1935. Het model werd geïntroduceerd op de Schotse Autoshow van 1931. De "Speed Twenty" had  een zescylindermotor (die gevoed werd door  drie carburateurs), dubbele ontsteking en een vierversnellingsbak. De topsnelheid lag tegen de 150 km/u.

Halbe

Op 29 maart 2015 schreef drs. Barend-Otto ter Vloot het volgende over onze toekomstige minister van Buitenlandse Zaken Halbe Zijlstra.

Gistermiddag even gebeld met mijn goede vriendin Lammechien v.d. Potterucht, want haar vader Hinderik was destijds secretaris van de Donkerbroeker duivensportvereniging "De Flinke Fladderer", toen Halbe Zijlstra dezelfde functie bekleedde bij de Oosterwoldse duivensportvereniging en Lammechien gevraagd of zij  Halbe wilde bellen om te vragen wat de VVD nog meer voor plannen had, behalve het gemelde  contact met dictators, om de rust vooral ten onzent te bewaren en de vluchtelingenstroom in te dammen; nadat Lammechien vier keer gebeld had, kreeg ze Halbe tenslotte tegen achten aan de telefoon, hij was wezen mountainbiken, had de tafel van elf geleerd, was bij McDonalds met zijn echtgenote wezen dineren en had uit nostalgische  overwegingen de overlijdensberichten in "De Nieuwe Ooststellingwerver" van 7 april 1998 gelezen; hij had door al deze bezigheden de telefoon niet eerder kunnen opnemen, kijk Lammechien, had hij op haar vraag geantwoord, natuurlijk is het vriendelijk bejegenen van dictators in Afrika en elders slechts een begin, uiteindelijk moeten we de oude situatie van honderd jaar geleden herstellen, want toen was er rust in de tent: Tanzania wordt net als Namibië weer Duits, Ghana als Goudkust weer Brits, Lybië Italiaans, Congo Belgisch, Angola Portugees en Algerije Frans, enzovoort, enzovoort;  in het Midden-Oosten dient exact hetzelfde te gebeuren al die oproerige gebieden worden simpelweg opnieuw kolonies, Libanon bijvoorbeeld Frans en Syrië Brits, want als men niet met vrijheid en democratie om kan gaan, dan moeten die begrippen goedschiks dan wel kwaadschiks aan die volkjes worden bijgebracht.

Zes dagen eerder (23/06/2015) verscheen dit staatsieportret van Halbe Zijlstra op dit blog.

TRIO

En weet u wat zo leuk is? Wij zingen het Wilhelmus driestemmig!

Verdwaald

Wie kent de mars "El Capitan" niet? Eén van de vele marsen van Sousa (foto), die trouwens liever beroemd was geworden als componist van opera's en net genoemde mars komt uit een opera met dezelfde titel uit 1896. De opera "El Capitan" is lang vergeten, maar de mars staat nog altijd op het repertoire van harmonieorkesten en niet alleen in de Verenigde Staten. Bob Crosby (broer van Bing) en zijn Bob Cats namen "El Capitan", naast andere marsen van Sousa, ook op het repertoire en dan klinkt hij zo. Crosby is trouwens niet  de enige die zorgde dat muziek uit een heel ander repertoire min of meer verdwaalde in een ander genre, een befaamd Mexicaans liedje "Cielito Lindo" eind 19e eeuw gepopulariseerd door Quirino Mendoza y Cortés, werd ook uitgevoerd door Wilbur de Paris and  his new New Orleans Jazz. Maar niet alleen marsen en volksliedjes werden uitgevoerd door befaamde jazzmusici, Dvořáks "Humoresque" werd door Art Tatum op de plaat gezet en Duke Elington boog zich over de Tschaikowsky's "Notenkraker Suite".

Ruf

Even - in het kader van het opstappen van Beatrix Ruf als directeur van het Stedelijk Museum in Amsterdam - terug naar dit blog van 7 december 2015.

 Onder de titel "MACH DICH HÜBSCH!" heeft de nieuwe directeur van het Stedelijk Museum  in Amsterdam, Beatrix Ruf, een tentoonstelling ingericht met het werk van Isa Genzken, die o.a. het beroemde beeld van de Egyptische koningin Nefertiti van een serie zonnebrillen heeft voorzien. Was het niet veel eenvoudiger geweest mevrouw Ruf met brillen uit te rusten?

Sudeline 6

Verheugd stelde Schwindelmann vast dat dit keer op alle tafeltjes drie vaantjes stonden, Franz, der drollige Holländer kon tevreden zijn en hij zette koers naar de kleedkamer, want ook die diende piekfijn in orde te zijn: Europese vlag aan de muur en speciaal uit Holland geïmporteerd bier in het koelkastje: "Gulpener". Zo dat zat er op en nu naar het raadhuis. Maar net toen hij het terras afliep hoorde hij zijn naam roepen: "Herr  Schwindelmann, Herr  Schwindelmann. Ein Augenblick". Hij draaide zich om, het was de receptioniste van het  hotel,  Schwanka Himbeersaftli. "Er is een meneer aan de balie die U wil spreken." Wat nu weer? Hij draaide zich om. Voor de balie stond een man die zich voorstelde als Levinstihn en een uiterst moeizaam Duits met een sterk Engels accent sprak. Moest natuurlijk Löwenstein zijn, dacht Schwindelmann en vroeg waar hij behulpzaam  mee kon zijn. "Kunnen we ergens gaan zitten?" vroeg Löwenstein. "Waarover gaat het?", vroeg Schwindelmann. "Dit hotel, ik  neem aan Uw hotel, "Zum Bunten Ferkelchen" heette tot 1938 "Zum Gold'nen Stern", was van mijn grootvader en die heeft het destijds voor een belachelijk lage prijs aan  uw vader verkocht, voordat mijn grootvader met vrouw en kinderen naar Engeland gevlucht zijn." "Ach dat was het jaar waarin  wij als eerste land in Europa door de Hitlerbende bezet zijn", vulde Schwindelmann aan.

Lagonda

Er zit een gevaar in een door jouw ontworpen auto van je eigen naam te voorzien, want zodra jouw fabriek je om de een of andere reden wordt ontnomen en je in de branche werkzaam wilt blijven, moet je op zoek naar een andere naam. Het is Horch overkomen, de broers Maserati, Olds, om een paar voorbeelden te noemen. Met Bentley ging het net iets anders,  maar Bentley hield het toch voor gezien toen zijn merk werd overgenomen door Rolls-Royce en hij stapte over naar Lagonda. Bovenstaande Drophead Coupé, die ik gister in Dalfsen fotografeerde is een door Bentley ontworpen Lagonda "LG6" met een zescylindermotor met een inhoud van 4453cc. Het ontwerp dateert uit 1938.