Catalonië

Catalonië: voortdurend  in het nieuws. Vanmorgen bedacht ik, Catalaanse muziek moet ik als kleuter al gehoord hebben, want in mijn vaders grammofoonplatencollectie zat een achtenzeventigtoerenplaat van de Cobla Barcelona: "El toc de l'oració". Ik heb de plaat opgezocht, zie zijn paraaf op het etiket en word verdrietig: waarom heb ik hem nooit gevraagd waarom hij die  plaat gekocht heeft. Wat bracht hem tot aanschaf  van deze specifiek regionale Spaanse muziek? Goed, ik weet dat hij een heel eclectische smaak had wat muziek betreft, maar waarom deze plaat? Hij moet de Spaanse burgeroorlog op de voet gevolgd hebben en zal geweten hebben dat Catalonië en Baskenland zich hevig verzetten tegen Franco's fascistische horden en dat hij daardoor wellicht geïnteresseerd raakte in Catalaanse muziek. Of was het toch puur de muziek die hem  aantrok? Ik weet het echt niet. Inmiddels weet ik wel dat de sardana nog steeds gedanst wordt. De dansers vormen een grote kring en de overtollige kleren gaan in het midden van de kring. Het orkest (de cobla) bestaat in de regel uit elf man, die twaalf instrumenten bespelen, want de de fluitist slaat ook op een piepklein trommeltje.