Als Laura Weeda, redacteur van Uitgeverij Boom, nadrukkelijk bedankt voor haar secure doorlezen in het nawoord van Mauride Swircs "Altijd mazzel" (Een wereldreis langs joodse gemeenschappen) haar werk goed had gedaan, was het boek gevrijwaard van overbodige tussenzinnen, een immense niet terzake doende reeks adjectieven, halve en hele glimlachen van diverse geinterviewden en herhalingen van volledige zinsneden. Misschien had het boek zelfs een andere en betere titel gekregen, want over de etymologische verklaring van "Altijd mazzel" valt ook wel het nodige op te merken, de schrijver gaat uit van die merkwaardige omkering, die we ook van koefnoen kennen, dat in plaats van kost niks, juist heel duur betekent. Swirc veronderstelt dat schlemazzel veel of altijd mazzel betekent, ik heb altijd begrepen dat schlemazzel een samentrekking is van schlimm mazzel, in Nederlands omgezet, zo ongeveer eeuwig pech. Ondanks deze kritiek is het een interessant boek, waarin de schrijver langs joodse gemeenschappen in Nederland, Oostenrijk, Polen, Rusland, Marokko, Argentinië, Scandinavië en de Verenigde Staten trekt. Hij doet daarvan op een uiterst persoonlijke wijze verslag door in gesprek te gaan met diverse leden van die gemeenschappen. Vooral de hoofdstukken over Argentinië, waarin joden samen met uit Duitsland en Oostenrijk gevluchte nazi's wonen in Bariloche en waar zijdelings ons koningshuis passeert en Scandinavië, waarin met name het tijdens de Tweede Wereldoorlog "neutrale" Zweden wordt neergezet, springen er uit.
